Kabanata One Hundred Eleven

LUMIPAS ang mga araw, habang narito si Don Emilio sa Brgy. Pinagsanjan ay ibinigay niya lahat ng mga pangangailangan ng mga taong narito lalo na ang gamot para sa mga tinamaan ng cholera. Labis akong nagpapasalamat dahil sa kanya ay natugunan ang pangangailangan ng mga tao at wala na ni isa sa mga mamamayan ang nanganib ang buhay. Sa mga nagdaan ding mga araw na iyon ay hindi nawala ang mga tingin ni Joaquin sa akin simula ang  araw na nangyari sa amin sa ilog ng Pagsanjan.

“Maraming salamat, Binibining Helena. Malaki po ang inyong naitulong sa amin lalo na pagligtas ng mga buhay ng mahal namin sa buhay. Labis kaming nagpapasalamat,” wika ni Mang Waldo.

“Wala po iyon. Hindi niyo po kailangan na magpasalamat sa akin ginawa ko lang po ang alam kong makakatulong sainyo,” mapagkumbaba kong sabi. “Kahit na may ilang buhay ay hindi ko nagawang maisagip,” mahina at malungkot kong saad.

“Hindi niyo po kasalanan ang lahat ng