Kabanata One Hundred Nineteen

ANG MGA pagtutulungan ng mga ilang kalalakihan kay Joaquin sa pagtatayo ng aming munting tahanan ay napuno ng tawanan na may kasamang masasayang biruan na hindi mawawala lalo na ang palaging pulutan ay si Mang Prospero na wala rin sawang kaka-walkout.

“Nakakatuwa naman silang pagmasdan,” wika ni Nina na biglang sumulpot sa aking tabi.

Napalingon ako sa kanya na may ngiti sa aking labi. “Sinabi mo pa,” pagsang-ayon kong sabi.

“Gan’yan na gan’yan si Kuya Joaquin sa mga taong bayan sa ating lugar, noon magpahanggang ngayon ay wala siyang pinagbago. Ang mga taos-puso niyang mga ngiti at ang busilak niyang puso ay kailanman ay hindi mawawala,” wika ni Nina habang pinagmamasdan namin ang kanyang kapatid sa aming kinauupuan sa lilim ng malaking puno ng narra.

“Napakabuting tao ng Kuya mo, Nina,” paglalahad ko.

Narinig ko ang malalim niyang paghinga. “Kaya nagtataka ako kung ba