Kabanata One Hundred Twelve

“MALAYO pa ba?” tanong ko dahil kanina pa kami naglalakad at unti-unti nang nakakaramdam ng pagod ang aking mga binti dahil sa layo ng aming nilalakad.

“Malapit na,” maikling tugon ni Joaquin.

“Kanina po ba sinasabi ‘yan pero hindi pa rin tayo nakakarating sa paroroonan natin,” pagod na angal ko.

“Konting tiis na lang, malapit na talaga tayo,” wika ni Joaquin.

“Sana nga malapit na dahil hindi ko na talaga ka—”

Naputol ang aking pag-angal ng biglang sumigaw si Joaquin.

“Narito na tayo!” masaya niyang sigaw.

“Sa wakas, nakarating din,” nakahinga kong sabi.

Matapos  ang hindi ko malamang oras ay sa wakas  nakarating— Hindi ko na nagawang ituloy ang aking sasabihin nang makita ko ang nasa aking harapan. Nanlaki ang aking mga mata nang makita ko napakagandang talon sa aking harapan.

“Napakaganda,” sabay