Kabanata Thirty-Seven

Hindi ko makolekta ang aking sarili. Tila tinakasan ako ng aking dila dahilan para hindi ako makapagsalita. Ibig ba nitong sabihin tama ang hinala ko na kapag namatay ako rito hindi na ako makakabalik sa panahon ko? Napaupo ako sa silya sa labis na pagkatigalgal. Hindi ako makapaniwala sa nangyayari. Paano ito nangyari sa akin? Ibinalik ko ang aking tingin sa aklat na naroon pa rin ang nakasulat at muli ko iyong binasa.

“Ang lahat at may simula’t wakas. Ang bawat unos na darating ay may dahilan. Isa-isa mong malalaman ang lahat sa tamang panahon. Ikaw at ako’y iisa kaya mag-ingat ka, Helen. Ingatan mo ang iyong sarili ‘pagkat kung ika’y mawawala tuluyan na rin akong mawawala,” mahina kong basa hanggang sa unti-unting nawala ang nakasulat doon at napalitan ng ordinaryong sulat ni Helena tungkol sa medisina.

Ikinumpas ko ang aking sarili matapos ang matagal na pagkakatigalgal. “I shouldn’t be scared! The fact that she had warned me it help me to confirm my suspicions. I sh