Kabanata Twenty-Five

Tinignan ako ni Teresa na may kunot sa kan'yang noo na hindi alam ang aking sinasabi. “Tulong para saan?” tanong niya.

“Sa tingin ko, ikaw lang ang may kakayahan na matulungan akong kumbinsihin si ama na suportahan ako sa nais kong mangyari.”

“Mangyari? Hindi ko naiintindihan ang ibig mong sabihin, Helena?” nalilito niyang tanong.

“Tulungan mo kong kumbinsihin si ama na tulungan ang pamilya ni Joaquin na makuha ang hustisya na nararapat para sa kanila,” determinado kong saad habang hindi inaalis ang aking mga tingin sa mata ni Teresa.

Nakita ko ang gulat sa kan'yang reaksyon na mabilis niyang ikinumpas ang kan'yang sarili. “Naririnig mo ba ang iyong sarili, Helena? Alam mo ba ang iyong sinasabi?” aniya na bit hysterical ang kan'yang tono.

“Alam ko this is bit insane pero hindi nila deserve ang parusahan sa bagay na hindi naman sila ang may kasalanan,” pagdedepensa kong sagot.

“Nahihibang ka bang babae ka? Gusto mo bang ilagay sa kapahamakan ang bu