Kabanata 39

Morning, they say, is a new hope and a new beginning. But not for me.

Kanina pa ako gising. Tulala sa pader na nasa tapat ng kama habang nakasandal sa headboard. Siguro, no'ng hinatid ako ni Levi rito sa kuwarto kagabi, hindi na ako natulog. Umikot nang umikot ang paningin ko pero tanging pikit lang ang nagagawa ko, at babalik na naman sa tulalang pagtitig sa pader.

Ayoko na.

Sobrang bigat ng talukap ko pero hindi ko magawang matulog. Takot akong malimutan si Levi, takot akong isiping panaginip lang 'yong nangyari kagabi. Dahan-dahan kong tinaas ang daliri sa labi ko. Ramdam ko pa 'yong init ng halik niya habang nakatayo kami sa entrada ng pinto. Mainit. Basa.

"Levi," usal ko. Pinadausdos ko ang kamay mula sa balikat niya pababa sa dibdib at nanatili roon ang palad ko.

Ilang beses na niyang hinagod ang likod ko, at may pagkakataon pang sinuksok niya sa gilid ang kamay - naghahanap ng entrada sa suot ko. Nilayo niya ang mukha at naghabol ng hininga. "Rishel..."

"Uhm..." Paulit-ulit ako