Chapter 31: Unsaid Advice

Mabilis na lumipas ang isang Linggo. Kung noon ay may karampot na chance na magkita kami ni Chaeus sa loob ng bahay. Ngayon ay halos wala na. Hindi ko na siya maabutan. Iyong tipong kahit anino niya ay parang nagtatago sa akin. Marahil ay iniiwasan niya ako. Iyon ang unang sumilid sa isip ko ng ilang araw na di siya makita. Iniiwasan niya at ang dahilan ay ang pag-amin na ginawa ko. Hindi ko naman siya masisisi. Siya ang matanda kaya siya na ang dumi-distansya sa aming dalawa. Kung para sa akin ay wala lang naman iyon. Kinalimutan ko agad. Baka sa kanya ay hindi. Masyado niyang dinibdib. Hindi pa rin siya maka-move on sa kaganapang iyon.

“Masyado siyang affected. Todo kung umiwas sa akin. Akala mo naman may sakit na nakakahawa.” bulong-bulong ko habang mag-isa na naman sa hapag, Friday na iyon pero nag-iisa pa rin ako. “Akala ko ba ay kakalimutan niyang narinig? Ano ito? Bakit hindi niya pa ako kayang harapin?”

Pinalagpas ko na lang iyon at hindi na pinalaki pa. Kasalanan ko rin naman