Chapter 6

Nakangising sinundot ko ang tagiliran ni Simon saka paulit-ulit na inaasar. Kitang-kita ko naman sa mata niya ang pagtitimpi sa ginagawa ko.

“Stop.” He firmly said.

Hindi ko siya pinakinggan at patuloy pa rin sa pang-aasar sa kanya. Nandito kami sa kwarto niya dahil bumisita ako sa kanila ngayon. Hindi ko maiwasang mapaisip kung sino ba kasi ang nagparamdam sa kanya ng pagmamahal. Kailangan malaman ko, best friend ako eh! Tsaka wala naman siyang importanteng ginagawa maliban sa paglalaro ng online games.

“Uyy, sino nga?” Ulit kong tanong.

“Anong sino?” Naiinis na tanong nito na sa wakas ay humarap na sa akin.

“Syempre sino pa ba? 'Yung kinababaliwan mo ngayon! 'Yung sinabi mong mahal mo na.” sabi ko saka tinaas baba ang kilay ko sa kanya.

He frustratedly sighed. “Do you really need to know?”

“Syempre! Best friend mo ako, tol!” I cockily said.

“Best friend, my a*s.” He spat.

Kinutongan ko siya dahil sa inasal niya. “Sino nga?” Uyy, sabihin mo na kasi. Hindi ko naman ipagsasabi sa iba, eh." Pangungulit ko kaya sa sobrang inis ay sinabunutan nito ang sariling buhok. “Tsaka tayo lang naman dito, wala namang makakarinig.”

Ngumuso ako. Nakita ko ang pagdaan ng tingin nito sa labi ko saka paulit-ulit na lumunok.

“Uyy— hmp!” Nabigla ako nang bigla niya akong sunggaban ng halik sa labi dahilan kaya ako ay napahiga sa kama.

Inilagay ko ang kamay ko sa leeg niya at mas idiniin ang labi niya sa labi ko. Sapilitan kong pinasok ang dila ko sa bibig niya kaya biglang napaungol si Simon sa gitna ng halikan namin.

Humiwalay ako sa kanya pagkatapos nang ilang sandali dahil sa kawalan ng hininga. Nang makahinga na ng maayos ay hinabol ko ulit ang mapulang labi niya saka siya naman ang nagpasok ng dila niya sa bibig ko.

Napakapit ako sa damit niya nang bumaba ang halik niya sa tainga ko hanggang sa leeg ko. S******p niya ang leeg ko kaya sigurado akong mag-iiwan 'to ng marka kinabukasan.

***

Tinignan ko ang katabi kong kama at nakitang wala ng nakahiga doon. Bumuntonghininga ako nang malalim saka labag sa loob na tumayo para makaligo na.

Pumunta ako sa closet niya at kinuha ang itim niya t-shirt at itim na short. Kumuha na rin ako nang isang un-used na brief.

Dahil alam ko naman na ang pasikot-sikot sa kwarto niya ay mabilis ko agad napuntahan ang bathroom niya.

Pumasok ako doon at inilagay sa gilid ang mga damit at towel sa shelf holder stand rack niya. Pagtapos nang ilang trentang minuto nag towel na ako at nagsuot na nang damit bago lumabas sa bathroom.

Paglabas ko ay naabutan ko si Simon na nakatalikod sa gawi ko at nakaharap sa terrace niya. Biglang itong napaharap sa gawi ko kaya saglit kaming nagkatinginan pero ako ang unang umiwas nang tingin.

Hindi ko siya pinansin kahit na nararamdaman ko ang tingin niya sa bawat kilos ko. Kinuha ko ang hair dryer niya sa drawer at nagsimulang patuyuin ang buhok ko. Pagkatapos matuyo ay dinampot ko ang nakakalat kong damit at inilagay sa paper bag na nakuha ko.

Walang sali-salitang umalis ako sa kwarto niya at nagsimulang lumabas sa pamamahay nila. Pagkalabas ay saglit kong binigyan ng tingin ang mansion nila bago pumasok sa kotse ko.

Mabilis kong pinaandar ang kotse ko at nagpunta sa kung saang lugar basta malayo sa mansion nila. Nang makalayo na ako ay hininto ko ang sasakyan ko at doon nagsimulang magtuluan ang kinikimkim kong mga luha.

“F*cking b*stard! Using me for his own needs and actting like nothing happened between us! I'm sick of this!”

Tumingala ako habang tuloy-tuloy pa rin ang pagtulo ng luha ko. “Aaahh!! I just want someone loving me just the way I f*cking love him!! When will I find someone who lovesme genuinely and not just because of my f*cking body?!!”

Malakas akong humagulgol habang sinunsuntok ang nasa harap ko. “Mahirap ba akong mahalin?" Nakatingin ako sa kawalan nang tanungin ko 'yon.

“What I am to him, an object that he can just throw whenever he wants to? Whenever he finds someone better than me?!”

“If he already love someone else then why he still f*ck me?! Why?! I'm sick of this!!” Huminga ako nang malalim. “I just want to end my life and end this f*cking b*llsh*t life.”

Lumabas ako sa sasakyan ko saka doon malakas na nagsisigaw. “F*cking b*stard!! Go to h*ll!”

Malakas kong sinipa ang kawalan saka kinuha ang isang may kalakihang bato para ibato sana sa hangin ngunit napatigil ako nang may malakas na sumigaw.

“Stop what your doing, mister! Ending your life would not be the best decision you would ever do!” Tinignan ko ang pinanggalingan nang boses saka nagtatakang tinignan ang tumatakbong lalaki sa pwesto ko.

Nang makarating siya ay mabilis niyang kinuha sa akin ang batong hawak ko saka tinapon sa malayuan.

“Who are you?” I defensively asked.

Lumayo ako nang kaunti sa kanya habang kinikilatis ang itsura niya. Hindi ko masyadong maaninag ang kanyang mukha dahil sa dilim sa paligid.

“Look, mister. You don't need to know who am I—”

“I need to know! What if you're a serial k*ller?” Kinakabahang tanong ko.

Kahit madilim ay nakita ko ang pagtaas nang makapal nitong kilay. “And isn't that a good thing? I'm a serial k*ller and you want to d*e.”

Napalunok ako sa sinabi niya. “So...you're really a serial k*ller?” Lalo akong umatras dahil sa sinabi niya.

He shrugged.

Paunti-unti ay lumalapit ako sa sasakyan ko at nung bubuksan ko na sana ang pinto nang kotse ko ay narinig ko ang mahina niyang pagtawa.

“I'm just kidding!” He shouted at me.

Umasim ang mukha ko. “F*ck you! Biruin mo sarili mo!” mabilis kong binuksan ang sasakyan ko saka pumasok doon at nagmamadaling pinaandar ito.

Nang makaalis doon ay napangiti ako nang unti. He cheered me up a little. He's funny. If we met again, I would like him to be part of my friends.

***