CHAPTER 46

Habang papalabas ng hospital, hindi pa rin mabitaw-bitawan ni Xavion ang sonogram kung saan naka-imprenta ang imahe ng mga sanggol nila. Hindi pa rin mabasa ni Rose ang kanyang ekspresyon, a rare moment of vulnerability flickering in his eyes habang sinusuri ito ng maigi.

Pinagmasdan niya ito mula sa gilid ng kanyang mata, napansin niya ang maliit na ngiti sa labi nito. She reached out and gently touched his arm, offering him a reassuring smile.

"Okay ka lang?" mahinahong tanong niya.

Xavion glanced at her, his features softening slightly at her touch. "I'm fine," maikling tugon nito saka itinago ang litrato sa kanyang bulsa.

Tumango na lamang si Rose, naiintindihan niyang hirap si Xavion na ipakita ang tunay nitong nararamdaman. She knew that beneath his stoic exterior, he was just as thrilled about his babies as she was.

Rose clutched onto Xavion's arm, hirap na hirap pa rin sa paglalakad. Napansin ni Xavion ang discomfort sa kanyang ekspresyon. Lumambot ang emosyon niya sa naki