Ilang oras na ang nakalipas simula nang makalabas si Serene sa silid ni Luther. Kaninang paglabas niya mula doon ay naupo siya sa sala at pagkatapos ay napatulala na akala mo ay nawawala siya sa kaniyang sarili at hindi niya maiwasan ang hindi mainis sa kaniyang sarili dahil halos hindi niya mautusan ang kaniyang sarili at tila ba tamad na tamad siya. Dahil kaya iyon sa nalaman niya? Napatitig siya sa screen ng telebisyon ng mga oras na iyon, pinili na lamang niya ang abalahin ang kaniyang sarili na manuod na lamang ng paborito niya korean drama ngunit kahit ilang oras na rin siyang nanunuod ay tila ba hinid niya naiintindihan ang kaniyang pinapanuod. Inis na ibinagsak niya sa mesa ang hawak niyang chichirya na kinuha niya kanina sa ref. Pagkatapos kasi niya tumunganga ng kalahating oras sa sala ay napagdesisyunan niyang kumain ngunit hindi niya naman nagawang kumain dahil nawalan siya ng ganang kumain ng mga oras na iyon dahil sa nalaman niya. Hinid niya akalaing magiging ganuon ang
Baka abutin pa siya ng ilang oras sa kakahanap ay wala pa siyang mahanap na iba. Nagmamadali siyang bumalik sa kusina at pagkatapos ay napaisip kung hindi na ba siya dapat magpakulo ng tubig panglagay sa palanggana. Naipilig niya ang kaniyang ulo at pagkatapos ay binuksan ang gripo at isinahod ang hawak niyang palanggana.Mainit ito kaya dapat lang na malamig na tubig ang pangpunas niya rito. Ilang sandali pa ay punlot na niya ang gamot at inilagay sa kaniyang bulsa at pagkatapos ay binitbit ang palanggana. Pumasok siya sa silid ni Luther dala- dala ang mga iyon ngunit nakalimutan niya pa lang magdala ng tubig.Ano ang ipapainom niya rito kapag pinainom niya ito ng gamot? Yung pinagbabaran niya ng bimpo? Napapailing na lamang siya dahil pakiramdam niya ay malapit na yata siyang mabaliw. Kinakausap na niya ang kaniyang sarili at hindi niya alam kung epekto ba iyon ng nararamdaman niya kay Luther.Ibinaba lang niya ang dala niyang palanggana sa ibabaw ng drawer na nasa tabi ng kama at p
Tila natuod si Serene mula sa kaniyang kinatatayuan habang ang kamay niya ay hawak- hawak ng nakapikit na si Luther. Sa oras na iyon ay tila ba siya binuhusan ng malamig na tubig dahil sa kaniyang narinig. Ang kilig at sayang nararamdaman niya kanina nang sabihin nito sa kaniya na manatili siya sa tabi nito ay minsanang nawala.Hanggang kailan ba siya aasa rito? At hanggang kailan ba siya nito balak saktan? Bakit ba siya nito sinasaktan? Ano bang kasalan niya rito. Pero napatanong din naman siya sa kaniyang sarili kung ano ba ang alam nito sa nararamdaman niya? Isa pa ay wala naman itong sinabi na mahalin niya ito. Bigla na lamang niya kasi iyong naramdaman.Hindi niya tuloy alam kung sino nga ba ang dapat niyang sisihin ng mga oras na iyon. Kung ang sarili niya ba o ito dahil bakit kasi nakaka- inlove ito. Nalilito siya. Hanggang sa naramdaman niya pa ang mas lalong paghigpit ng hawak nito sa kamay niya na may kasamang paghila.Nagtatalo ang isip at puso niya kung muli ba siyang sasa
Hindi namalayan ni Serene na nakatulog na pala siya pagkatapos niyang mag- isip ng kung ano- ano habang umiiyak. Pagkagising nga niya ay tulog na tulog pa rin si Luther at hindi niya alam kung gaano na siya katagal na nakatulog. Dahan- dahan niyang inangat ang kamay ni Luther na nakayakap sa kaniya.Kailangan na niyang bumangon mula doon para maghanda ng pagkain dahil baka mamaya ay bigla itong magutom ay wala pa siyang maipakain rito. Nang matanggal niya ang kamay nito ay nagdahan- dahan siyang tumayo mula sa kama. Medyo madilim na nga sa loob ng silid nito at may kaunting liwanag lamang na nagmumula sa labas kaya medyo may liwanag pa rin.Sumilip siya sa bintana at doon niya nakita na madilim na pala sa labas. Bigla siyang napahilot sa kaniyang sentido ng mga oras na iyon. Mukhang napatagal yata ang tulog niya, hindi niya naman kasi inasahan na makakatulog siya at buti sana kungidlip lang ngunit tulog talaga dahil madilim na nga.Dahan- dahan siyang naglaka papunta sa drawer kung sa
Huminga muna siya ng malalim at pagkatapos ay muling tumayo. Sa punto ngang iyon ay nakatayo na siya ng matuwid at pagkatapos ay inihanda na ang cup noodles na binanlian niya. Kumuha siya ng plato na pagpapatungan dahil alam niyang mainit iyon at pagkatapos ay kumuha rin siya ng baso at nilagyan niya ng tubig. Kinapa niya ang kaniyang bulsa dahil natatandaan niyang kanina ay naghanda siya ng gamot para ipainom rito at hindi niya naman iyon naipainom kaya nasisisguro niyang nasa bulsa niya pa rin ito hanggang sa mga oras na iyon. Kinapa nga niya sa knaiyang bulsa at tama nga siya, naroon pa rin ang gamot kanina at pagkatapos ay binitbit na niya ang mga inihanda niya at pagkatapos ay pumasok na sa silid muli ni Luther kahit pa nahihilo siya. Titiisin na lamang niya. Kailangan niya lang talagang painumin si Luther ng gamot at pakainin bago siya magpapahinga. Pagkalapag nga niya ng kaniyang dala sa ibabaw ng drawer ay kaagad niya itong nilapitan at pagkatapos ay mahinang niyugyog ang b
Nagising si Serene na kumakalam ang kaniyang sikmura. Mabuti na lamang at nang mga oras na iyon ay nawala na ng tuluyan ang sakit ng ulo niya. Napahilamos siya sa kaniyang mukha at pagkatapos ay bumangon ngunit hindi pa siya bumaba ng kama.Anong oras na ba? Tanong niya sa kaniyang isip. Hindi niya alam kung bakit bigla na lamang siyang nagising ng dahil sa gutom niya. Siguro ay dahil hindi siya nakakain ng maayos kanina.Masyado niya kasing inaalala ang sakit na nararamdaman niya dahil sa pagbanggit ni Luther ng pangalan ng ex nito, lalo pa ngayon at ang sabi nito kanina sa kaniya ay nanaginip daw siya.Panaginip lang ang lahat rito. Napabuntung- hininga siya. Hindi na siya naglakas pa ng loob na sabihin rito na hindi panaginip iyon kundi totoong nangyari, na hindi rin si Lian ang naroon dahil walang iba kundi siya.Muli siyang nagpakawala ng isang malalim na buntung- hininga at pagkatapos ay tuluyang tumayo mula sa kaniyang kama. Kailangan niyang kumain dahil parang manghihina siya
Nang magising si Serene ay maliwanag na sa labas. Nang magmulat nga siya ng kaniyang mga mata ay kaagad siyang napabalikwas ng bangon mula sa kaniyang pagkakahiga at pagkatapos ay dali- daling lumabas ng kaniyang silid. Wala siyang ideya kung anong oras na, may pasyente pa nga pala siyang dapat asikasuhin.Paglabas niya sa kusina ay nagulat siya nang makita niya si Luther na nakaupo na sa counter habang kumakain ng pancit canton. Nag- angat ito ng tingin nang mapansin naroon siya at pagkatapos ay kitang- kita niya na bigla itong natigilan nang makita siya doon.Ilang segundo lang naman ang itinagal nito dahil nakabawi din naman ito kaagad at pagkatapos ay ibinaba nito ang hawak nitong tinidor at tumigil ito sa kaniyang pagkain. Tumingin ito sa kaniya.“Nagutom kasi ako bigla. Kaya nagluto na lang ako kaysa naman istorbohin pa kita.” nakangiting saad nito sa kaniya.Tila siya natuod mula sa kaniyang kinatatayuan ng mga oras na iyon nang makita niya ang klase ng pagkakangiti nito sa kan
PAGKATAPOS nga niyang kumain at iligpit ang kaniyang pinagkainan ay napagdesisyunan ni Serene na lalabas na muna siya at magpahangin. Hindi naman na umuulan ng mga oras na iyon at nagpapasalamat siya na tumigil na rin sa wakas ang malakas na ulan.Pagpunta nga niya sa sala ay doon niya lang napansin na bukas nga pala ang pintuan sa harap ng bahay. Hindi niya iyon napansin kanina, kanina pa kaya iyon bukas? Tanong niya sa kaniyang isip bago siya lumabas mula doon. Paglabas nga niya ay sumalubong kaagad sa kaniya ang preskong hangin na mula sa dagat.Napatingala siya sa kalangitan, hindi na umuulan ngunit nananatili pa ring makulimlim ang langit. Pero mas maganda na iyon kaysa naman umuulan ng malakas, aniya sa kaniyang isip at pagkatapos ay tuluyan na nga siyang lumabas. Sa hindi kalayuan ay nakita niyang nakatanaw sa karagatan si Luther habang nakasalampak sa buhanginan. Mukhang malalim na naman ang iniisio nito.Nagdadalawa tuloy ang isip niya kung lalapitan niya ba ito o hindi, ngun