Chapter Fifty Two
"How may I assist you, Sir?" her trembling lips are so visible, do I look really bad right now? They're making it all up.
"I have an appointment with Doctora Loyzaga," I said, and she started panicking while typing on her computer.
"Eugene Ibaez po?" she inquired.
"Yeah," I want to sigh; it's exhausting me.
"Wait lang sir," she said as she dialed the phone.
While I wait for the confirmation, I scan the hospital. This is the most private hospital here; it's a little smaller than the hospitals in Manila, but it's peaceful and well-maintained.
[ Laura ]Nagising akong wala na si Eugene sa tabi ko, nabanggit niya namang pupunta siya ng Hospital pero, hindi ko inasahan na ganon kaaga ang alis niya. Kaya pagmulat ko palang kanina at marinig kay Nay Backa na umalis siya ay kaagad kong tinawagan, saglit lang rin dahil nakarating kaagad siya sa hospital.Pinanuod ko lang na ligpitin ni Mylene at Daisy ang mga laruang naiwan ni Thor at Loki kanina habang nag-aalmusal dito sa kwarto. Nakakainip, buong araw nanaman akong matetenga dito sa kama.Naghikab ako, inaantok nanaman ako eh kakagising ko lang. Biglang akong may naalala nang maitikom ko ang bibig ko mula sa paghikab."Nga pala, may sinabi si Nay Becka saakin nung nakaraan, yung mga Cajilig
"Huwag ako lagi! That's unfair!" hingal na hingal na sigaw ni Loki na tagumpay naiwasan ang bola.Ngumiti ng nakakaloko ang kalarong ilang taon na ang tanda sakaniya. "Batuhang bola nga boss eh," itinaas nito ang bola at handa nanaman ihagis sa direksiyon ng batang amo."Kuya Hupert!" ungot pa ni Loki na nakatitig nang mabuti sa bola.Mahina lang naman' talaga ang bato nito, alam niyang sa oras na masaktan niya ang bata ay may babali ng braso niya, pasimple niyang sinulyapan ang mahigit sampung gwardiya na matamang nagbabantay sa dalawang bata. Simula umpisa palang nilang makasama ang dalawang batang amo, ay masama na ang tingin ng mga ito sakanilang tatlo nila Yuta at Gildart."Boss, hindi naman p
"What's wrong? Are you upset? Did I do something wrong to make you mad, wife?" agad na tanong ni Eugene sa asawa nang makaupo ito.Kaagad na itinago ni Laura ang matinding emosyong pwedeng makita ng asawa, kailangan niyang konrolin ang galit."Wala naman," simpleng sagot niya, nagdadalawang isip dahil baka pagmulan ito ng away sa pagitan nila."The what makes you frown like that? May nangyari ba dito nung wala ako? Someone did upset you? Wife, tell me, what's wrong, hm?" malambing ang boses niya, nag-aalala sa ekspresiyong ginagawa ni Laura.Pero imbis na sumagot ay yumuko ng tahimik si Laura, nilalabanan ang selos o inis dahil ayaw niyang ipakita kay Eugene ang pangit na bahagi ng pagkatao niya. Ayaw niyang isipin nito na selosa siya at wala sa hulog kung mang-away, baka rin ay magalit ito at isiping pinagdududahan niya ang asawa. Maraming tumatakbo sa isip niya pero wala siyang masabi kahit isa.
"Madam, pinapaakyta po ni Sir."Pinanuod ko lang kung paano ayusin ni Nay Becka ang prutas na ipinabili ko kay Eugene kanina. Suminghot ako, dama pa ang pamamara ng ilong dahil sa pag-iyak. Alam kong napapansin yun ni Nanay Becka pero imbis na tanungin ako ay mas pinili niyang tahimik na samahan ako."Salamat po," paos pa ang boses na sabi ko matapos abutin ang isang hiwa ng mangosteen."Ayos ka lang ba Madam?" maingat niyang tanong, nakaupo sa upuang naka-pwesto sa gilid ng kama kung nasaan ako."Napagsalitaan ko po ng hindi maganda ang asawa ko… sumobra po ako." tinikman ko ang prutas na sa kabila ng katamisan ay wala akong malasahan.
[ Laura ]"You're still awake?"Napatingin ako sa pinto ng bigla iyong bumukas at marinig ang boses ng taong kanina ko pa hinihintay. Nang makita ko siya', wala akong ibang maisip kundi ang pag-aalala ko kanina, kung ano-ano nang naiisip kong maaring nangyari sakaniya habang nangangabayo nang may sama ng loob."Are you crying?" malambing ang boses niya na may halong taranta.Yumuko ako at pilit tinuyo ang pisngi kong natuyuan na ng luha na ngayon muli nanamang namasa dahil sa walang tigil kong pag-iyak. Narinig ko ang paghskbang niya papalapit saakin, kaagad akong napapikit nang masuyo niyang hawakan ang dalawang kamay kong nakatakip sa mukha ko."Wife, stop crying... I'm sorry I left you here." bulong niya, sinusubukan ring punasan ang pisngi ko.Bakit ba siya' ganiyan, bakit hindi na siya galit? Pagkatapos kong pagsalitaan siya ng kung ano-ano, nakukuha niya pang mag-alala saakin. Ako lang talaga ang gumagawa
Naiharang ko ang isang kamay ko sa mga mata ko nang maramdaman ang malakas na hangin dahil sa tatlong helicopter na susundo kay Eugene. Malakas rin ang tunog na nagmumula rito."Nasaan yung dalawa?" tanong ko, tinutukoy ang dalawang kambal na kanina pa wala sa mood dahil sa pag-alis ng ama nila."Nasa baba po Madam, kasama ni Sir na nag-aabang ng sundo." sagot ni Nay Becka na nakatingin sa Ibaba ng terrace.Nang tumingin ako sa baba nakita ko ang kambal na parehong naka-kapit sa binti ng ama. Kahit hindi ko rinig mula rito ang sinasabi nila alam kong nag-rereklamo nanaman ang mga ito. Ayaw parin talaga nilang paalisin si Eugene pero alam kong hindi naman sila magtatanin ng sama ng loob kay Eugene dahil alam kong naiintindihan nila ang mga nangyayari. Talagang hindi na mawawala sa mga anak na umakto ng ganiyan sa tuwing aalis ang magulang, isa pa, mga bata pa sila kaya normal lang na umakto sila na parang bata."Wife!" nagulat
"Hindi ba at bukas pa dapat ang dating niya? May nasabi ba ang asawa ko na ngayon pupunta ang Doctora Nay Becka?"May tensiyon sa boses ko, nanatili akong alerto sa biglaang pagdating ng Doctora na hindi namin inaasahang dadating ng ganito kaaga. Siguro nagiging ganito ako ka-alerto dahil nangyari na to noon, na may nagpanggap na nurse para gawan kami ng masama."Wala naman pong nasabi si Sir, Madam. Teka at babain ko lang po muna. Daisy, Mylene? Asikasuhin niyo na sila Young Master at ang dumi na ng mga damit at kamay nila, lumipat na kayo sa kabilang kwarto." aligaga naring utos ni Nay Becka habang inililigpit ang pinagkainan naming lahat.Nakagat ko ang labi ko at dali-daling dinampot ang cellphone para sana matawagan o ma-message manlang so Eugene."Why Mama?" napalingon ako kay Loki na nakatitig saakin, maski si Thor ay tahimik na nagmamasid sa paligid."Wala anak, nabigla lang si Mama sa biglaang bisita. Sige na,
Umabot pa ng ilang oras ang kwentuhan namin ni Doctora Loyzaga, Hindi ko inaasahan na magiging ganito kami ka-opennsa isa't-isa, na kahit ngayon lang kami nagkita, parang close na close na kami. Mas naging panatag tuloy ang loob ko na siya ang magiging Doctor namin ng magiging baby ko."Nakaalis na po ba si Doctora?" tanong ko kay Nay Becka na pumasok sa kwarto."Opo Madam. Heto po ang gatas niyo. " kinuha ko yun.Kaninang lunch ay dito kami kumain sa kwarto kasama ang kambal kaya may mga helpers parin na labas pasok para magligpit. Ininom ko ang gatas."Mama?" tumaas ang dalawang kilay ko at nilingon ang pinto, natawa pa ako nang makita ang ulo ni Loki na nakasilip sa pinto."Yes baby? Come in, bakit pasilip-silip ka diyan?" tanong ko, ngumuso siya bago dahan-dahang naglakad papasok.Pinanuod ko lang siyang lumapit saakin, nasa likod ang mga kamay at mukhang nahihiya. Nagtaka ako nang tumingala siya kay Nanay Becka nang mapangiti ito ng mal