Hindi inaasahang mensahe ang aking natanggap mula sa hindi rin inaasahang tao. Ice...Nakasaad sa mensahe niya ang pangangamusta at tanong kung bakit ako umalis at kung nasaan ako sapagkat hinahanap daw ako ni Kuya Sandro sa kaniya. Alam ko na ang mensheng 'yon ay hindi direktang para sa pag-aalala niya sa akin ngunit magkaganoon man ay nakaramdam ako ng saya. Nakangiti akong nagising nang maalala ko ang mensahe ni Ice sa akin kagabi. Para akong dinuduyan sa alapaap dahil sa tuwang nararamdaman. Kagaya ng mga nagaganap sa araw-araw namin ay ganito pa rin ang nangyayari ngayon. Mabilis na lumipas ang mga araw. Natapos ko nang inumin ang gamot na ibinigay ni doc noong nalaman kong buntis ako at ngaypon naging maayos na ang pakiramdam ko. Hindi na ako nasusuka kaya't nagdesisyon akong maghanap na rin ng trabaho rito dahil gagastos din naman ako para sa pang-araw-araw namin sa bahay at may monthly check-up din ako at hindi sapat ang ipon ko para sa panggastos na 'yon. "Nay, aalis na p
Panibagong araw na naman at narito na ako ngayon sa salon. Sobrang aga pa pero hindi ko kasi gawain ang maging late sa school or appointment dati pa lang kaya heto at hindi pa kami marain g empleyado ang narito sa salon. "Hindi na tayo nakapagusap kagabi, Thea, inumaga na kasi akong nakauwi," sabi ni Jp. Naglilinis kami ngayon dito sa salon. Tinulungan ko na lang din siya kasi wala naman akong ginagawa. May janitor din naman ang salon pero wala pa kasi maaga pa naman kaya kami na lang muna ni Jp ang naglilinis-linis ng mga kalat na hindi masyadong nalinis kahapn. "Kamusta ka naman kahapon dito? Hindi ka ba tinarayan ni Lara?" tanong niya. "Tinarayan, Baks, pero hindi ko na lang din pinansin," sagot ko. "Mataray pala talaga siya?" "Nako, oo. Sobra 'yan makaasta akala mo may-ari pero tama 'yan huwag mo na lang siyang pansinin," payo niya. "Mabait na amo si Charlene, Thea, pagbutihin mo lang ang trabaho mo at ipakita mo lang sa kaniya ang kasipagan mo wala kang magiging problema sa
"Hayaan mo na 'yon, Anak, alam ko naman na hindi mo talaga ginawa iyon," saad ni Nanay Aida nang ikwenento ko sa kaniya ang nangyari. "Hindi mo man lang ba sinabihan ang boss ninyo John Paul?""Nanay, naman sabihin ba daw naman buong pangalan ko," nakangusong sabi naman ni Jp. "Hindi ko rin naman kasi alam ang tunay na nangyari, Nay. Pero, Thea, hayaan mo at kakausapin ko na lang si Charlene bukas.""Huwag mo nang alalahanin iyon, Jp, hayaan mo na lang," sabi ko.Hindi pa rin ako makapaniwala sa ginawa na iyon ni Lara. Dahil doon parang matatanggal kaagad ako sa trabaho. Ang pangit lang din tingnan kasi wala naman talaga akong tao na sabihang patunayan ang sinabi ko dahil wala ring may nakarinig o nakakita noong nangyari iyon.Lumipas pa ang mga araw at hindi na lang ako masyadong nakipag-usap pa kay Lara. Hindi na rin ako pumapayag tuwing kakausapin niya ako. Nanghingi rin ako ng pabor kay Rose na bantayan niya o pakinggan niya ang sasabihin ni Lara tuwing lalapit siya sa akin.Ilang
"Bakit, dok,?!" puno ng kabang tanong. Biglang bumilis ang kabog ng aking dibdib dahil sa naging reaksiyon niya. Rinig na rinig ko ang pintig ng aking puso. Sobrang masama ang pakiramdam ko dahil sa takot, kaba, at hindi makapaghintay na sagot mula sa doktor. Ramdam ko rin ang kaba ng dalawang bakla. Hindi rin maipinta ang kanilang mukha habang hinihintay ang respond ng doktor sa tanong ko. "Nako, I'm sorry nadala lang ako ng emotions ko," saad naman ni dok. "I'm just overwhelmed, Hija, and congratulations you're having a twins!" Hindi ko maipaliwanag ang emosyong bumalot sa akin nang marinig ang sinabi ni dok. Halo-halo ang saya at takot sa akin saya kdahil hindi lang isa ang magiging anak ko takot dahil hindi ko alam kunng kaya ko ba silang palakihin at tustusan ang pinansiyal nilang pangangailangan nang ako lang mag-isa. "Is it lsafe to reveal the gender?" tuwang-tuwang tanong ni dok. "Oo, Dok!" sabik na sagot nina Jp at Hans. Tiningnan ako ng doktorr na para bang humihin
"Talaga po?!" hiyaw ko. Hindi ko na napigilan ang sarili kong sumigaw na patili dahil sa sobrang saya nang marinig ang ibinalita niya. "Pasensya na po sobrang saya ko lang talaga." Ngumiti si Miss Cha sa allin. "Its fine but you can now go back to work. Your position, Thea, will start tomorrow." Nagpasalamat muna ako kay Miss Cha bago lumabas ng opisina niya. Halos mapunit na ang mukha ko sa kakangiti dahil sasobrang tuwa. Sumalubong sa akin si Rose nang makalabas ako sa opisina. "Oh, kamusta bakit sobrang saya mo yata?" Hindi ko napigilan ang sarili kong yumakap sa kaniya. "Sobrang saya ko talaga, Rose! Prnomote ako ni Madam Cha bilang manager!" Gumuhit din ang gulat sa kaniyang mukha. Bakas ang saya sa kaniya nang marinig ang aking sinabi. "Talaga? Nako, masaya naman ako para sa'yo, Frined!" "Salamat, Rose," nakangiting saad ko. Pinabalik na kami ni Miss Cha sa aming mga trabaho at alam na rin niya na hindi makakapasok si Jp ngayon. Hindi talaga ako makapaniwala na isa n
My life here in Concepcion is not easy yet not also hard. The people who adopted me here made me feel that I am a part of their family. They are always here to correct my decisions and suggests better ideas to improve my lifestyle.Naging maayos akong babae dahil sa mga turo nila sa akin sa kung papano mamuhay. Hindi madali ang buhay ko rito dahil nasanay ako noon na tuwing alam ng mga magulang ko na kailangan ko ng pera ay nariyan kaagad ngunit ngayon kailangan ko itong pagtrabahuhan. Isa pa rin sa mahirap ay ang mga pagbabago sa aking katawan dala ng pagbubuntis ko.Sa mga nagdaang mga araw at buwan naman ay naging maayos naman ako. Hindi na muling naulit ang ginawa ni Lara sa akin noong nakaraan at nagpapasalamat naman ako dahil doon. Narito ako ngayon sa kwarto ko nagpapahinga dahil bukas ay wala akong pasok kaya naman pupunta ako sa bukid at iche-cgeck ko rin ang bahay na pinapagawa ko. Magkatabi lang naman ang bahay namin nila Nanay Aida saka noong huling punta ko roon ay nakat
"M...Mom," nanginginig kong sambit. Isa-isang nagsituluan ang aking mga luha. "M...Mi, sorry." Punong puno ng pagsisisi at kahihiyan ang nararamdaman ko ngayon. Parang gusto ko na lang magising kung sana ay panaginip lang ang lahat ng ito."So you're pregnant?" walang emosyon ang boses na tanong ni Dad na kakapasok lang sa silid."Ye...Yes, Dad," nakayukong sagot ko sa kaniya.Hindi ko magawang iangat ang aking paningin dahil natatakot akong matanggap ang masasakit nilang tingin sa akin ngunit alam ko sa aking sarili na ako ang may kasalanan at wala akong ibang magagawa kung hindi tanggapin ang galit nila. "Did you hear it, Tanya? Magkaka-apo na tayo!" may galak sa boses ni daddy habang sinasabi 'yon kay mommy. "Aren't you happy? Bakit nasa mukha mo ang pagsisisi, Thea?" Napa-angat ang aking mukha at nagtataka siyang tiningnan. Maging si mommy ay nagtataka rin sa inakto ni dad. "Da..dad, hindi po kayo galit?" may nginig man sa boses ngunit nagtataka kong tanong. Kumunot ang noo
“Thea Watson’s Point of View”“Good morning, ladies and gentlemen, I would like to thank everyone who were able to attend in our special celebration. Tonight, I am pleased to announce that my one and only daughter, Thea Watson and my friend’s son, Ace Fruxico are officially engaged,” Nakangiting saad ni daddy.Hindi ako makapaniwala sa aking narinig. Para akong binuhusan ng malamig na tubig dahil sa kaniyang mga sinabi. Pakiramdam ko ay biglang nagsibagsakan ang lahat ng aking mga pangarap. I confusedly look at him with a question written on my face, asking about what is happening, but he just raises his hands, telling me to join him on stage. Without thinking, I followed his order, and to my surprise, Ace also went to join us on stage. “Dad, ano ba ito?” naiinis kong tanong. Nginitian lamang ako ni daddy at tumingin sa mga bisita, hindi pinansin ang aking tanong. “This is my daughter, Thea Watson and her fiancée, Ace Fruxico.”The guests applauded as a sign of their joy and suppor