Axel & Thalia 36

Thalia's POV

"Oh, my God!" Nangilid ang luha sa pisngi ko habang hawak ko ang aking dibdib.

Nakasandal ako sa pader ng kusina, pilit na pinakakalma ang sarili. I knew it! Axel is alive! Nararamdaman ko iyon.

I wiped my tears away and run straight to the front gate. Natigilan pa sina Manang Celia at Tiago nang makita ako. Umawang ang labi ng mga ito.

"Thalia, anong ginagawa mo rito?" Halatang kinakabahan si Manang Celia nang tumingin sa akin. Agad niya akong nilapitan. "Nakalimutan mo na ba ang sinabi ko sa iyo!"

"S-sir... "

Hindi naman makapaniwalang tinitigan ako ni Tiago mula ulo hanggang paa. "Is that really you, Thalia?"

"Axel's alive? Buhay pa siya, di ba? Buhay siya?"

Nag-unahan sa pagbuhos ang mga luha sa pisngi ko nang makita ang pagtango nito. Agad ko silang talikuran at mabilis na tumakbo papunta sa loob ng bahay.

Nang marating ang tapat ng kuwarto ni Axel, huminga muna ako nang malalim bago ito binuksan. Nakita ko siyang nakaupo sa wheelchair habang nakatingin sa labas ng