Thank you for reading ISYU... Thanks for the gems and please rate the story if you find it in your liking. Salamat sa patuloy na suporta at tiyaga maghintay dahil busy ako lagi.
ICE After I talked to Elliot over the phone, I looked for Mayumi but she was no longer in our room. Siguradong nasa mga bata na at gano’n talaga siya. Every morning ay pupuntahan agad ang mga bata. “Magandang umaga po, boss.” Tinaguan ko si Ibarra na bumati sa akin. I went inside the kitchen at sinalubong ako ni Texas, ang lalaking leon ni Trace. “Hi, Texas!” bati ko rito na parang ordinaryong pusa na inilapit ang ulo niya sa akin. Nagpapalambing. I touched Texas’ mane. “Mabuti at close mo talaga ang mga iyan… kung hindi ay 'di talaga ako papayag na dito tayo.” Nilingon ko si Mayumi na nasa likod ko na pala. “They’re sweet beings,” I said to her referring to the big cats of Trace. “Yeah… I know now.” Mayumi stood beside me and touched Texas' mane too. “Ang cute-cute niyo talaga," nanggigigil pa niyang sabi, squatted, and ending cuddling and kissing the lion. Inakbayan ko si Mayumi nang tumayo na ulit at niyaya kumain ng breakfast. Habang nagluluto ako dahil hindi trip ni
YUMI Days have passed na halos hindi kami nag-uusap gaya ng dati ni Ice. Hindi ko alam kung ano ang nangyari pero parang nagkalamigan kami. Hindi ko alam ang ganitong lagay namin, for we never had a chance to falling out of love before. Hindi namin naranasan mag-break noon o mag-cool off man lang. Walang humingi ng space. Walang nagtampuhan. Basta mahal namin ang isa’t isa dati, na kahit alam kong marami ang nagkakagusto sa kaniya noon, ay balewala lang. Walang pwedeng issue na makagulo sa amin noon dahil siguro ayokong magkaroon. Ako mismo ay ayaw ko magpaapekto sa kung ano-ano. Ayoko, dahil wala akong mahabang panahon na makasama siya, at dahil alam kong hiram lang ang kasiyahan na naramdaman ko noon kaya… kaya sinulit ko na. Ang hindi ko lang maintindihan ngayon, ay bakit parang pakiramdam ko ako ang may kasalanan kaya nagkakalamigan kami? Bakit parang pagkatapos kong kausapin si Sir Rex… ay may mali akong nagawa? Yes, after I talked to Sir Rex that afternoon, a cold treatme
ICE "Are you insecure with Rex?" A question from Mayumi that made me clench my jaws. Insecure? Me? I'm not. I am Isidro Andrade Ferreira. No one could make me feel insecure, even Rex Pellegrini. I know my worth. “No,” I answered and walked towards her. Kanina pa ako lapit ng lapit at kanina pa siya layo ng layo. “Then why bring up this matter?!” she hissingly asked at kanina pa rin siya umiiyak. Wala naman nakakaiyak sa tanong ko. Why she needs to cry? And I also answered her 'why' query with what she was asking. I said that I wanted to know why she changed after that afternoon. That goddamn fucking afternoon after she talked with Rex! We are good together after we get here on the island. I love her so much but… but she kept making me feel she wanted to be with Rex rather than me. That her loyalty is with Rex and not with mine. Yes, I know the hellish fact that she admires that man so much for protecting her when she had no memories, but I am here with her now. I am here
YUMI Nagising ako sa pangangalay ng hita mula sa pagdadantay ni Ice sa akin. Narito kami sa Quezon City, sa mansion ni Trace. Ice pulled me closer to him nang kumilos ako para tumayo sana kaya napasiksik lang ako sa kaniya ulit. "Bangon na ako." "Later…" Ice sniffed my nape. "Naiihi na ako." Hindi na siya nangulit at hinayaan na akong bumangon. Pumunta ako direkta sa banyo at kinukusot ang mga mata ko na humarap sa salamin pagkatapos kong umihi. “Maganda ka pa rin…” kausap ko sa repleksyon ko nang mapabalik ako para titigan ang sarili sa salamin. Napakurap-kurap ako. Bakit ngayon ko lang napansin? Kahawig ko pala si… No! Nataon lang siguro kasi na kalat ang eyeliner sa paligid ng mga mata ko at kalat din ang lipstick ko kaya naisip kong kahawig ko si Madam J. Ang labo naman. Imposible. Diyosa kasi iyon… diyosa ng mga demonyo nga lang. Nangiti na lang akong titigan ang sariling repleksyon. Hindi na ako nakaayos ng sarili kagabi bago natulog kaya kahit makeup ay naiwan na s
ICE I woke up without Yumi in my arms. Fuck headache! Naparami ang inom ko kagabi. Bumangon ako at ibinaba na ang mga paa sa sahig. Nasa banyo si Yumi at naririnig ko ang tunog ng tubig na tumutulo mula sa shower. Hindi naman sana ako mapapainom nang marami kung hindi dahil sa nabuhay kong asar nang makita ko ang mukha ni Alguien. Sim. Não gosto de Alguien Esposito. Who would like a guy like him who hurt and caused harm to his wife? His wife, who happened to be my sister. Half-sister but still my only sibling in this fucking yet fantastic world. Pinakinggan ko ang tulo ng tubig mula sa banyo, malakas pa rin kaya siguradong matagal pa bago matapos si Mayumi. I took my phone from the side table and call someone that I seldom talked to but always there for me once I need her to give me her positive thoughts and kindest words. “Ice! Hur mår du?” Freya answered me as instantly as always. Excitement in her voice made me smile. “Vad hände? Nakalimutan mo na ba ako? Ilang buwan na wala
YUMI Greenland. August 18, 2022. Huminga ako nang malalim habang nakatingin sa nagyeyelong kapaligiran. Ilang metro pa ba ang dapat naming tahakin ni Ice para makarating sa bahay-ampunan kung nasaan ang mga anak namin? Lampas pa ng sampung kilometro base sa tantiya ko. ‘Ebony and Ivory. Magkikita na rin tayo.’ I smiled with my thoughts. “I will go first,” Ice said and he moved. Nasa unahan ko na siya at napailing ako. “No, ako mauuna,” awat ko sa kaniya at mabiliis siyang nilapitan para pigilan sa paghakbang. Delikado ang lugar at may kanipisan ang mga yelo. “Yumi—” “What?” I cut whatever he would say. I looked at him. I stared at his eyes. Ano ba ang gusto niya? Ako ang sumunod-sunod sa ganitong lugar? No! Mas kabisado ko ang lugar kaysa sa kaniya. I was here before, may naging trabaho ako sa lugar na ito kasama ang tatlo as my back-up. At kaya dito nga naisip ng tatlo itago ang kambal ay para masiguro na hindi talaga mahahanap nina Helio. “Ako ang mauuna. Delikado ang l
ICE Kung ano man ang gumugulo sa isipan ni Mayumi ay kitang-kita sa anyo niya. She will surely say she’s fine if I ask what’s the problem but it’s obvious she’s not. I followed her making steps in the ice above the waters of the place. Inangat ko ang tingin ko at tinanaw ang pupuntahan namin. We were nearing it. Natatanaw na ang buong mansion ni Sloane na ginawang orphanage mula sa kinatatayuan namin. Kung paanong si Sloane Siegel ang nagtago sa kambal ay nakakapagtaka talaga sa akin. Sloane is my cousins’ friend dahil iisa lang ang psychiatrist nila nina Lash at Thea. Trace accidentally helped her when she tried to kill herself was another thing. Ang nakakagulat lang ay ang pagiging malapit ng triplets kay Sloane at doon naiwan ang kambal sa teritoryo nito. “I haven’t seen Sloane personally. Is she pretty? Did her photos do her justice?” tanong ni Mayumi na hindi ko maiwasan na hindi mapangiti. “Ikaw man lang ang maganda sa paningin ko,” biro kong totoo, maraming maganda but Ma
YUMI Sylvia-ip Pissutigineq. I am having a hard time reading the Kalaallisut language used for the name of the orphanage. Nakarating na ako noon dito pero wala akong ideya sa lengguwaheng gamit nila at ng mga ninuno man nila mula pa noon. Ang sabi ni Ice, na hindi rin makasalita ng Kalaallisut o Greenlandic na salita, ay baka ang ibig sabihin ay Sylvia’s Children Home o baka naman Sylvia’s Orphanage. Sylvia kasi ang pangalan ng mama ni Sloane. Ang salitang ‘pissutigineq’ ay sabi ni Ice ibig sabihin ay salitang ‘orphanage’ o ‘children’s home.’ Napabuntong-hininga ako. I am a skilled one, a top agent of Incognito, a special Sicarius alright, but I admit, I am not a total linguist. I can speak some languages, but not all. Inilibot ko na lang ang paningin ko sa loob ng orphanage na mas mukhang palasyo. Nandito kami sa lobby at tama ang hinala ko kanina pa na mas mukha nga itong palasyo noong panahon ng Renaissance Era. Napakaganda. Classic style at mukhang masasaya ang mga bata.