CHAPTER TWENTY-NINE

"Maraming-maraming salamat, Hijo, dahil hindi mo kami binigo ng asawa ko. What a coincidence, ikaw pala ang kapatid ng taong walang pag-aalinlangang tumulong sa amin ng gabing iyon." Walang katapusang pasasalamat ni Don Ernesto kay Jun-Jun ng nasa bahay na sila ng mga Villamor.

"Kahit naging bahagi ako ng grupong iyon ng ilang sandali may paninindigan po ako, Sir. Dahil hindi kaya ng konsensiya ko ang pumatay ng tao. At bilang kabayaran sa mga nagawa kong pagkakamali ay inalagaan ko po siya."

"Tito ang itawag mo sa akin, Hijo. Dahil ang kapatid at bayaw mo ay ganoon ang tawag sa amin. Kumusta ka na rito?"

"Sige po, Tito. Ano po ang plano n'yo ngayon ni Tita?"

Subalit hindi na sumagot ang Ginoo bagkus ay tumingin sa gawi ng mag-asawang Isadora at Duncan.

"Plano natin, bayaw. Dahil tayo ang kikilos kasama ang mga tauhan ko. Huwag kang mag-alala dahil may tutulong sa atin upang isagawa ang pagkasakute ng grupo ni Uno," saad ni Duncan.

Kaya naman napatingin ang binata rito. Sa tono pa l