ALMHERA'S POVNaalimpungatan ako sa tunog ng cellphone ko. Kusot-kusot ang mga mata kong kinuha ito mula sa ibabaw ng side table. Papikit-pikit kong sinagot ang tawag nang makitang si Christine ang tumatawag sa akin. "H-Hello?" humihikab kong sabi. ["Hello, Almhera girl!" ]Nailayo ko bigla ang cellphone sa tainga ko nang malakas na tugtog at lasing na boses ni Christine ang tumugon sa kabilang linya. "Christine?! Lasing ka ba? Nasaan ka?" Napatayo ako mula sa pagkakaupo sa aking kama dahil sa pag-alala sa kanya. ["W-What? M-Me? L-Lasing? No way!" ]Napatampal ako sa aking noo nang marinig kong muli ang lasing niyang boses. "Nasaan ka ngayon, Christine? Pupuntahan kita," ani ko sabay kuha ng jacket mula sa cabinet ko. Alas onse ng gabi nang tingnan ko ang oras sa orasang nakasabit sa pader ng kuwarto ko. Mabilis kong sinuot ang kulay abo kong jacket. ["I-I'm in my condo... r-right now... A-Almhera girl. C-Can you join me?" ] sumisinghot niyang wika sa kabilang linya. "Sige, p
ALMHERA'S POV Maingay na paligid ang kumuha ng atensyon ko. Anong nangyayari? Bakit ang ingay nila? May masama bang nangyari? Bigla akong napamulat nang maalala ang nangyari sa akin mula sa mga kamay ng FoxyLuscious Group. Subalit napapikit ako muli nang nakakasilaw na ilaw ang bumungad sa aking mga mata. "OH MY GOSH! ALMHERA GIRL IS ALREADY AWAKE!" rinig kong sigaw ni Christine. Unting-unti kong minulat ang aking mga mata at napahinga na lang ako nang makitang wala na ang nakakasilaw na ilaw. Kulay puting kisame ang nakita ko. Nasaan ako? Ano na ang nangyari sa akin? Napangiwi ako nang pilit kong igalaw ang buong kong katawan. Masakit… salitang nasabi ko sa aking sarili dahil sa nararamdaman ko. "Almhera girl, how's your feeling? That freaking b!t*** FoxyLuscious Group! They all pay for this!" namumula ang mukha at salubong ang mga kilay na wika ni Christine. Narinig ko ang mga yabag papalapit sa hinihigaan ko. Sumalubong ang nag-alalang tingin nina Mama't Papa, Giovanni, a
ALMHERA'S POV"Ma, baka gagabihin po ako sa pag-uwi mamaya," wika ko kinabukasan kay Mama habang sinusuot ang sapatos ko.Napatigil naman si Mama sa pagwawalis ng sahig sa sala at napatingin sa akin. "Bakit naman, Almhera anak? Pupunta ka ba muli sa bahay nila Christine pagkatapos ng klase mo mamayang hapon?" tanong ni Mama at pinagpatuloy na ang pagwawalis. "Hindi po Mama, dadaan po sana ako sa Mall mamaya pagkatapos ng klase ko. Bibili lang po ako ng regalo para kay Christine," tugon ko. Tumayo ako mula sa pagkakaupo sa upuan at kinuha ang bag kong nakapatong sa ibabaw ng mesa. "Ganoon ba? Sandali lang, anak." Sinundan ko ng tingin si Mama nang umalis ito sa sala at pumasok ito sa kuwarto nila ni Papa. Pagkalabas niya, hawak-hawak niya ang sariling pitaka. Nanlaki ang mga mata ko nang kumuha si Mama nang pera sa kanyang pitaka at inabot sa akin. "Idagdag mo na rin ito sa pagbili ng regalo mo para kay Christine, anak. Kung hindi lang sana kami aalis ng Papa mo bukas papunta sa
Naniniwala ba kayo sa tadhana? Ako kasi ay naniniwala riyan. Ang tadhana ang magpapatunay kung talagang para kayo sa isa’t isa. Anuman ang mangyari, gaano man kahirap ang pinagdaanan ninyong dalawa, at kung gaano man kayo kalayo sa isa’t isa. Ang tadhana ang gagawa ng paraan upang kayo’y muling magtagpo at magkatuluyan. Tulad ko, napanaginipan ko lamang siya. Naging totoo nang magkatabi kami sa isang Jeepney. No’ng una, hindi ko aakalaing siya ang para sa ‘kin dahil sa kasamaan nitong ugali. Subalit simula nang makilala ko siya, nagbago ang simple’t mapayapa kong buhay. Mga alaalang nakalimutan, mga sekretong matagal ng itinago, at ang madilim na nakaraan ay aking natuklasan. Paglaban, pag-ubaya, at pagpatawad lamang ang dapat gawin. Nang sa ganoon, maipagpatuloy ang takbo ng aming kuwento. Ang aming Jeepney Love Story...
Nakahawak ako sa magkabila kong pisngi, pinipigilang kiligin. Kasalukuyan akong nakadapa sa aking kama habang ang mga siko ko’y nakapatong sa isa kong unan.“Saranghaeyo.” ( I love you)Napahawak ako sa aking bibig nang sambitin niya ang salitang iyon. Malalim siyang nakatingin sa aking mga mata, hinihintay ang maaari kong tugon. Napabuka ako ng sariling labi at sinambit ang katagang “Nado saranghae,” sa kaniya. ( I love you too)Sumilay ang maganda niyang ngiti na umaabot sa kanyang singkit na mga mata. Uminit ang magkabila kong pisngi nang marahan niyang hawakan ito. Hindi ko mapigilang mapapikit nang unti-unti niyang ilapit ang mukha sa ‘kin.Nainguso ko ang sariling labi upang maidampi ito sa labi niya. Imbes na saya ang aking maramdaman, isang malakas na batok ang aking natamo. Impit akong napaaray at napasapo sa parteng binatukan at asar kong binalingan ang taong bumatok sa akin. Patalon akong napatayo mula sa pagkakadapa sa aking kama nang makita si Mama. “M-Ma! K-Kayo pala.” D
Lutang akong bumaba sa Jeep nang tumigil ito sa harapan ng paaralang pinapasukan ko. Hindi pa rin ako makapaniwala, siya talaga 'yong lalaking anghel na sumagip sa akin sa panaginip ko kagabi. Nanghihinayang ako ngayon, hindi ko man lang siya nakuhanan ng litrato nang may remembrance sana ako. Bigla na lang kasi itong pumara nang mapadaan ang Jeep sa harap ng Mall.Napatigil ako bigla sa pag-iisip nang may bumangga sa aking balikat. Huli ko lang napansin, nasa harap na pala ako ng tarangkahan ng paaralang pinapasukan ko. Maraming estudyante ang naglalakad papasok sa loob. Mula sa aking tinatayuan, kitang-kita ang malaking logo ng paaralan na nakalagay sa parteng gilid ng tarangkahan. Nakaukit doon ang malaking pangalan ng paaralan, ang Mantrell High University. Kinuha ko ang cellphone ko mula sa bulsa ng kulay berde kong unipormeng palda. "Good morning mga bestfriend ko! Kararating ko lang sa MHU," ani ko sa mensaheng pinadala ko sa mga kaibigan ko. Tuluyan na akong pumasok sa loob a
"GIOVANNI OPPA! ANG GWAPO MO!""CHRISTINE RITZ FONTANA, BE MY GIRLFRIEND!"Mga hiyawan ng mga kaiskuwela namin pag pasok namin kinabukasan. Kailan pa ba ako masasanay sa sikat kong mga kaibigan na ito? Nakayuko lang akong nakasunod sa likod nilang dalawa."HOY MAITIM NA PANGIT! LUMAYO KA NGA RIYAN SA TABI NILA!"Napaangat ako ng aking ulo nang tumigil sa paglalakad ang dalawa. Matalim ang tingin nila sa direksyon ng kaiskuwela naming sumigaw sa akin, na sana'y hahayaan ko na lang sana. Hinawakan ko ang mga braso nilang dalawa nang akma silang susugod doon."Naku naman mga bestfriend, hayaan niyo na sila. Mali-late na tayo sa klase, oh,"Hindi umaalis ang matalim nilang tingin sa kaiskuwela namin habang hinahatak ko sila papalayo roon. "Ano ka ba naman, Almhera! Ba't mo naman kami pinigilan?! Sumusobra na talaga ang mga 'yan!" kunot-noong singhal ni Giovanni nang makalayo kami sa mga kaiskuwela namin. Bahagya akong napapikit nang humarap ito sa 'kin. Napatingin naman ako kay Christine
Hindi mawala-wala ang ngiti sa labi ko habang naglalakad pabalik sa aming silid-aralin. Hanggang ngayon, nagpapasalamat ako sa Panginoon dahil binayayaan niya ako ng mababait na mga kaibigan. Napatingin ako sa hawak kong sandwich. Bago kami maghiwalay nina Giovanni at Christine kanina, binilhan pa muna ako ni Giovanni ng sandwich. Kung hindi ko lang siguro alam ang totoong pagkatao niya, baka pati ako ay nahulog na rin sa kaniya dahil sa pagiging maalaga niya. Nawala ang ngiti sa labi ko nang maalala ang FoxyLuscious Group. Siguradong madagdagan ang galit nila sa akin nang dahil kanina sa Cafeteria. Ba't kasi ginawa 'yon ni Giovanni sa harap pa ng mga kaiskuwela namin? Napabuga ako ng hangin at tuluyan nang pumasok sa aming silid-aralan. Agad kong kinain ang sandwich nang wala pa ang mga kaklase ko sa loob. Ilang minuto ang lumipas, sunod-sunod na silang nagsipasukan sa aming silid-aralan. Nakayuko lang ako sa aking upuan nang marinig ko ang mga bulungan nila. Tungkol na naman sa ak