Chapter 2
Na pag-pasyahan kong umuwi muna sa aming bahay. Pagdating ko doon ay isang malakas na sampal ang aking natanggap sa aking Ina. Masakit sa akin ng pati ang aking mga magulang ay itinatakwil ako, dahil malas raw ako sa aming pamilya. Maraming mga masasamang salita ang aking natatanggap sa aking magulang kahit ang aking sariling kapatid na babae ay ganoon rin. "Layas! malandi ka, iba ka talaga sa iyong kapatid, ipokrita!" sabi ng aking Ina pagkatapos nya akong sampalin. "Malas ka talaga sa pamilya na to pok-pok ka!" sabi naman sa aking Ama. "Naka malas-malas ang pamilyang ito ng dumating ka sa buhay namin!" sabi din sa aking matatandang kapatid. "Wala kaming anak na malandi, pok-pok at higit sa lahat walang kwentang anak!" sabi ulit ng aking Ina. "Ma, Pa!" tanging sambit ko sa kanila. "Mula noong nagkaroon ako ng tamang pag-iisip, ni minsan ay hindi ko lubos maisip kung bakit n'yo ako laging minamaltrato," sabi ko habang humihikbi. "Ngayon ay gusto ko ang inyong kalinga at pagmamahal bilang magulang ko, nais kong kayo ang aking masandalan sa aking problema. Pero kayo rin pala ang magbibigay ng dahilan upang ako ay lalong malugmok sa putikan." sabi ko sa kanila habang umiiyak pa rin. Ang sakit sakit sa aking dibdib para akong hindi makahinga kaya agad kung pinukpok ang aking dibdib. "Tumahimik kang malandi ka, kung di ka panaman kasing tanga at nagtusok ka sa isang lalake, i-de sana ay hindi ka mabuntis," sabi ng aking Ina. "Tsk! Tanga kasi kaya naluko," sabi ng aking kapatid. "Lumayas ka sa pamamahay na ito Rhian dahil kahihiyan ang dulot mo sa pamilyang ito," sabi sa aking Ama. "Matanong ko lang hu kayo! Anak n'yo ba talaga ako?" tanong ko sa kanila pero imbis na sagutin ang tanong ko ay agad akong kinaladkad patungo sa labas saka sinaraduhan ng pintuan. Wala akong nadalang gamit ay kaunti lang at ang perang naipon ko sa pagta-trabaho buti na lang ay dala-dala ko. Kaya pinangako ko sa aking sarili ay mula ngayon hinding-hindi ako babalik sa lugar na ito kung di ko maabot ang aking pangarap. Ang mga taong nanakit at nagtakwil sa akin ay ipapakita ko sa kanila na ibang Rhian ang kanilang makilala. Kahit na kaunti lang ang pera ko ay nagsapalaran ako sa ibang lugar hanggang may isang matandang babae na handang tumulong ay babalik ako sa lugar kung saan ako tinakwil sa aking magulang, sinaktan at niloko sa taong una kong minahal. Kahit ganoon ay hindi ako naghinaan ang ng loob. Tanging ang aking anak ang kinuhaan ko ng lakas loob upang mag-papatuloy sa buhay at harapin ang hamon na pag-subok. Wala akong magawa sa aking kalagayan. Awang-awa ako sa aking dinaranas pero Hindi parin ako nawalan ng pag-asa nagpapatuloy parin ako sa aking paglalakad kahit basang-basa na ang aking damit dahil sa pawis. Habang nag lalakad ako sa gitna ng daan, sa subrang init at pagkauhaw ay wala akong magagawa kaya nagtiis akong maglakad upang makahanap ng masisilungan kahit ngayon araw lang. Ngunit sadyang napakalupit nang tadhana sa akin, ni isa sa akin mga kaibigan o kamag-anak ay walang nais tumulong sa akin. Halo-halo ang aking awa at takot sa aking sarili habang sinapo ko ang aking tyan. 'Anak, kumapit ka lang ha, wag kang bibitaw at wag mong iiwan si Mama,' tanging sambit ko sa aking isipan habang hinihimas ang aking impis na tyan. 'Mapalit ng mag dilim, pero wala tayong masisilungan kahit barong barong man lang anak, bakit ba kay lupit ng tadhana sa ating dalawa anak. Lord, kung isang pagsubok ito para sa akin. Sana po ay wag n'yong pabayaan ang aking anak. Alam ko po na lahat nang binigay mong pagsubok ay hindi naming makakaya pero Lord, hindi ko na po kaya ang hiling ko lang sana, sana ay may tao kayong pinadala para tulungan ako kahit sa aking anak man lang,' sabi ko sa aking isipan habang hindi ko mapigilang umagos ang aking luha sa aking mga mata hanggang hindi ko mapigilan pa ang aking pagkahilo. Pero sa kalagitnaan ng aking paglalakad ay hindi ko na mapigilan ang aking nararamdaman. Kaya agad akong napa upo ng dahan dahan sa isang madilim ng daan. Kung saan ay walang kahit na tao man lang ang dumaan dito. Kahit na labis akong natakot ay wala akong magawa man lang dahil sa aking setwasyon lalo't sumasakit ang aking sinapupunan. "Lord, kung ano man ang mangyayari sa aming ngayon, ay lubos kong tatanggapin kung `yang ang nais mo, kayo na ang bahala sa aming ng anak ko," sabi ko pero mahinang boses lang ang lumabas sa aking bibig. Hanggang unti-unting pagbagsak ang aking katawan sa sa malamig na sementong daan. KINABUKASAN Nagising ako isang tunog nang makina, kaya minulat ko dahan dahan ang aking mga mata, ngunit puro puti ang aking nakikita. 'Siguro ito na ang tinatawag nilang langit, kung ganoon patay na ako. I'm sorry Anak pati ikaw nadamay sa kamalasan sa akin,' sabi ko lang sa aking anak habang hinihintay ko ito pero natigilan ako ng may nararamdaman akong pintig mula dito kaya agad ako naguguluhan sa aking nasaksihan. "Buhay ka anak? Pero diba patay ka na rin tulad ko?" sabi ko dito. Hanggang may pumasok na isang lalakeng na ka puti. Papalapit sa akin kinaruruonan. "Good morning?" sabi ni lalake. "Sir, buhay pa po ba ako?" sabi ko ni hindi ko nga maibalik yung pagbati nya sa akin. "Yes! Ofcourse," sagot nito. "Ikaw at ang iyong anak ay ligtas na," dagdag nitong sabi. Habang nag uusap kami kung anong kailangan kong gawin upang maiwasang may kasamang mangyayari sa aking anak kung ano ang bawal ng biglang may pumasok na isang matandang babae, sa tingin ko ay nasa 50+ ang kanyang edad nito. "Good morning Madam!" sabi ng Doctor naay pumasok na isang Ginang na lang postura. "Good morning, how is she? Is her pregnancy okay?" tanong nag matandang babae sa Doctor. "Yes madam, okay lang sila dalawa! Wag kang mag-alala," sagot sa Doctor. "Hay! Thank the Lord God. Hello iha, i'm the one who brought you here. Do you want to call any family so they know what's happening to you?" sabi sa babaeng matandang. "By the way, I'm matilda Zuarez Lim," sabi nya sa akin na kinamangha ko sa kan'yang taglay na ganda kahit nasa 50+ na ito ay makikita mo ang kan'yang kagandahan. "Ako naman Rhian Andam Suarez, wala na po akong pamilya Madam tinakwil nila ako dahil malas daw ako sa aming pamilya lalo nang nalaman nilang buntis ako, kaya nagpalaboy-laboy ako sa daan upang maghanap ng matitirhan," sabi ko dito na di maiwasan maalala ang sinapit ko sa aking sariling pamilya habang tumutulo ang aking luha na parang isang tubig na hindi mapigilan. "Anong klaseng magulang sila, shhhhhh! wag kang umiiyak kung gusto mo sumama ka sa akin. Wag kang mag alala dahil hindi ako masamang tao. Tutulungan kitang maka bangon, sigurong tinadhana talaga na ako ang makakita sa iyo dahil biruin mo magkapareho tayong Zuarez ang apleyido," sabi nya sa akin habang na ka ngiti ang labi. Kaya nahawaan rin ako sa kan'yang magandang ngiti. "Salamat Madam pero__," agad ding pinutol ng matandang babae ang sinabi ko. "Shhhh! Mula ngayon tawagin mo kung Mommy, ako naman bahala sa lahat-lahat isasama kita sa USA," sabi nya sa akin kahit na walang kasiguraduhan ang aking kapalaran doon ay agad akong sumang-ayon at nagpapa-salamat ako sa kanya ng lubos lalong-lalo na sa Poong-Maykapal na binigay sa akin ang isang tulad ni Madam Matilda. Lumipas ang Isang linggo sa pamamalagi ko sa hospital ay mabilis bumalik ang aking lakas, at maraming nagsasabi magkamukha kami ni Madam Matilda. Para raw kaming binagbiyak na bunga na kinatuwa naman ni Madam. "Ma Mommy!" kahit na nag-alinlangan pa akong tawagin iyong Mommy ay wala akong choice dahil yun ang nais nito. Sinabi ko sa kan'yang na baka magalit ang kan'yang anak pag nalaman nitong may ibang tumatawag nitong Mommy, pero naging malungkot ang kan'yang mukha sa sinabi ko. "Matagal ng patay ang aking ka-iisang anak na babae, namatay ito habang sinisilang ko s'ya, masakit pero kailangan namingag move forward, maraming beses rin kaming nag ampon pero ganoon rin ng yayari, feeling ko na malas lang talaga ako tungkol sa magkaroon ng anak," ngiting sabi nito kahit na may lungkot sa kan'yang mga mata. "Pero di bali dahil kayo na lang ang magiging anak ko at magiging apo ko ang nasa iyong sinapupunan. I'm so excited to see my apo," dagdag nitong sabi. Kaya napa ngiti lang ako sa kan'yang sinabi. "Salamat po Mommy sa iyong pagtanggap kahit na hindi nyo ako ka anu-ano ay handa mo akong tinulungan," sabi ko dito. "Napaka swerte ko po dahil kayo ang binigay ni God na isang mabuting puso handang tulungan kami nag aking magiging anak," dag-dag kung sabi. "May purpose siguro ang Panginoon Anak, kung bakit tayo pinagtagpo sa ganoon setwasyon." Agad kaming ngumiti sa aming sinasabi.Chapter 3 LAST, last day ko na ngayon dito sa hospital kung kaya ay masaya kaming nag ku-kwentuhan sa naging personal nurse ko. Hindi ko na kailangan pang kumuha ng visa dahil si Mommy na ang bahala sa lahat, may inutusan itong tao upang kunin ang mga kailangan ko pati ang form ko sa paaralan kung saan ako ng aaral ng BUSINESS ADMINISTRATION at last ko na sana ngayon pasukan at ga-graduate na ako. Mabilis nakuha ang mga kailangan ko at ang personal kung damit ay bibilhan rin ako, kaya lubos akong nagpapasalamat sa kan'yang kabutihang loob. Ngayon ang araw pag-alis namin patungo sa USA kung saan ako magsimula muli. Kaya mula sa araw ngayon ay tuluyan na akong kinupkop ni Mommy Matilde, at tuluyan na n'ya akong inakong Anak. Kasalukuyang nasa daan kami papunta sa airport dahil ngayon araw ang aming pag-alis. Insaktong insakto ang aming pagdating dahil tinawag na ang aming flight kaya diretso ang aming paglalakad habang bitbit ng mga tauhan nito ang aming bagahe. Hanggang na ka pa
Chapter 4LUMILIPAS, ang mga buwan lalong lumalaki ang aking tyan pero hindi hadlang upang hindi ko ipag-papatuloy sa pag-aaralan, hindi hadlang ang aking pagbubuntis, thankfull nga ako dahil may mga naging kaklase ko kahit kaylan ay hindi nila ako hinusgahan, hanggang nagkaroon ako ng isang kaibigan, s'ya si Elaine Balandra Achaso, may half-pinay half-espanya. Palagi ko itong pinanggigilan dahil sa kanyang mukha. Mabait at malambing ito sa akin. Dito ko hinihingi ang mga pinaglilihian kung pagkain lalot na't ang kan'yang Ina ay mahilig mag luto ng mga kakain. Mabilis lumipas ang mga araw at buwan, ay graduation na namin kaya laking tuwa naming lahat dahil nalampasan ko ang mga pagsubok na dumating sa aming ng anak ko. Hindi biru ang mag-aaral kung mag dadalang tao ka lalo't kabuwanan mo na rin. "Congratulations to both of you, especially my daughter Rhian because despite your condition, you graduated suma cumlaude, we are all happy for your success, just keep going we are here rea
Chapter 5Rhian POVLUMIPAS, lumipas ang mga nagdaang taon, araw at buwan ay ganap na akong isang pinaka sikat ma model sa buong mundo. At ngayon ay sine-celebrate namin ang kaarawan ng aking prinsesa, prinsesa sa aming buhay. Si Mommy Matilde ang nag pangalan sa akin anak. Pinangalanan ito ni Mommy Matilde na Angie Suarez. Sa edad na 5 years old ay marami na itong ng achievement nakukuha nito sa paaralan. Matalino, masayahin, mabait, maganda at malambing. Hindi sa akin namana ang kanyang kagandahan, nagmana ito sa kanyang Ama. Kaya hindi ko maiwasang hindi ito ma-alala. Nagpapasalamat na lang ako sa Poong-Maykapal dahil kahit papaano ang may nama sa akin ay yung pagka-lambing at mabait. Well, dati `yun. Iwan ko lang ngayon dahil iba na si Rhian na dating inalipusta at laging mali sa mata ng dati kung magulang. Matagal ko ng pinatawad ito pero hindi na maibalik ang kanyang binasag n'yang pagmamahal ko sa kanya. Hanggang may nag offer sa akin na mag model sa kanilang damit, kahit n
Chapter 6 Andrew POV Andito ako ngayon sa loob ng sarili kong office, sa loob ng mahabang panahon paghahanap kay Rhian ay hanggang ngayon hindi ko pa rin ito mahanap. Lahat na inupahan kong private investigator ay walang maibigay na lead, dahil daw ay may humaharang sa kanilang kapang mag imbestiga para hindi makuha nila ang impormasyon na kailangan nila at mag tuturo kay Rhian. 'Ito na kaya ang kabayaran sa aking ginawa?" tanong ko sa aking isipan. "If yes! Sana man lang magkausap kami at malaman ko kung buhay ba ang aming anak,' dag-dag kong tanong sa akin sarili. "Sh*t," inis kong bigkas habang binato kong hawak na glass wine, dahilan upang magkadurog-durog ang baso at nagkalat ang laman dito. Kaya napa sabunot na lang ako sa aking buhok dahil sa galit ko sa sarili. Hanggang tinawag ko ang taga linis sa aking kompanya upang linisin ang basag na baso. Pagkatapos nitong linisin ay agad kong pinalabas agad, hanggang tumawag ang isa kong kaibigan kaya agad ko iyong sinagot. "
Chapter 7 KINABUKASAN, kinabukasan ay hindi ko alam kung paano ako na ka uwi sa mansyon namin, kahit palaisipan ang mga nangyayari ay pinagwalang bahala ko na lang hanggang na pag-disesyonan ko na lang pumasok sa banyo upang gawin ang morning routine ko. Hindi nag tagal ay agad rin natapos ang aking pagliligo. Pagkatapos kung ginawa ang morning routine ay agad akong lumabas sa aking silid upang pumunta sa kusina. Ngunit nasa kagitnaan ng hagdanan ay agad akong pinagalitan ng aking magaling na Ina. "Buti naman at gising kana!" sabi nga sa akin. "Ano bang ginawa mo sa iyong buhay huh!" dag-dag niyong sabi. Ngunit hindi ko lang ito sinagot kaya pinagpatuloy ko ang aking paglalakad. "Andrew!" tawag nito sa'kin pero dinedma ko lamang ito. "Kina ka-usap pa kita wag kang bastos. Saan ka pupunta kagabi? Ano ba kina kausap kita Kaya sumagot ka!" dag-dag nitong sabi sa akin pero hindi ko pa rin ito pinansin. Hanggang ngayon kasi ay masama pa rin ang loob ko dito, dahil ang kaiis
Chapter 8 Napantingin ako sa sinabi nya, mukhang napansin nito na hindi ako comfortable na kasama ko sila. Basi sa aking obserbasyon ay iba ito sa dalawang ginang na palaging binibida ang kanilang mga anak na babae ngumiti ako sa kanyang sinabi. Kaya agad akong excuse sa kanila bago ako umalis at pumunta sa may harden upang sagutin ang tawag sa aking kaibigan. "Hello?!" sagot ko dito sa tumawag walang iba kundi si Julius. "Buddy, free ka ba ngayon?" tanong nito sa akin. Napangiti ako dahil ito na ang pagkakataon makaalis dahil nais ko ring makaiwas sa aking Ina. "Yeah! Why?" tanong ko dito. "Puntahan mo ko dito sa INDAY'S BAR, wala kasi akong kasama ngayon," sabi nito saka nagbuntong hininga. Mukhang may problema atang hinahambing ang aking kaibigan kaya agad ko itong tinanong. "Do you have problems Julius?" tanong ko dito kaya lang nakarinig ako ng isang buntong-hininga ulit saka sinagot ang tanong ko. "Aish! Ang sakit Buddy," sabi nito sa akin na parang galing sa
Chapter 9 Rhian POV Habang nag aayos ako para sa paghahanap namin muli ni Andrew ay syang naman pumasok ang aking Anak habang namangha sa aking ayos. "OMG Mommy, you so gorgeous and sexy, know I wonder why so many men's wants to courting you. Even if you have a daughter," sabi sa aking anak. Ngumiti ako sa sinabi nito kaya agad konitong hinalikan sa pisngi saka nag pasalamat sa kanyang sinabi. "Ohhh! Thank you so much, my sweet and lovely baby Angie," sabi ko sa aking unica iha. "Oh wait me here Mom, I have something to put your hair," sabi nito saka nagamadaling umalis at pumunta sa sariling silid. Kahit nag tataka ako ay hinintay ko pa rin ito sa aking silid. Ilang sandali ay may dala na itong isang silver na hairclips at may design na paru-paro at may diamond sa bawat ditalye nito. "I made it," nahihiyang sabi nito. "And I hope you like it Mom." Saka ito nilagay sa aking kabilang side sa aking buhok. Sa subra ganda ay hindi ako nakapagsalita agad-agad. "Ang
Chapter 10 Agad ko itong tiningnan saka ningitian na para bang, wala akong naranasang masalimuot na kahapong pinaranas nya sa aking. 'Yes, na ka move na ako pero 'yung sakit sa aking puso ay hindi pa naghihilom para bang tulad ng isang mababasaging bagay kung nabasag na ay kay hirap ibalik at nakaukit doon ang isang lamat dahil sa pagkabasag nito,' ani ko sanaking isipan habang taas kilay ko itong tiningnan. "Yes! Mr Jackson?" tanong ko dito na pormal. "A-ah N-nothing," sagot naman nya sa akin kaya mas lalong kinataas ng aking kilay sa kanyang inasta. Pero agad rin akong napa tingin kay Eli dahil nag sasalita ito. Na kinakunot sa aking noo. "You too know each other?" tanong sa aking manager na si Eliana o Eli. Kaya ako ang sumagot agad sa tanong nito. "Yeah!" sabi ko dito upang napatingin si Andrew sa akin. "Ohhhh! Pwede bang malaman kung kayo ng kilala?" tanong ulit ito sa akin. Ningitian ko lamang ito dahil alam kung ina-asar ako nito. "Nagkakilala kami sa isang part