Chapter 4

Mayari was awakened by a loud knock on her door, she rubbed her eyes and slowly walked outside.

She didn’t bother looking in the mirror or wash her face because the knock sounds urgent.

“Ms. Torres?” a guy in suit and tie greets her, behind him was a small middle-aged lady

“Uhm, yes? Ano po ‘yon?” she asked

“We will just leave a notice that you must vacate this apartment before the end of the month,” the guy said and hand her an envelope

Her eyes widened with the guy's statement and checked the papers inside the envelope handed to her, she just woke up and still feels hazy to process the information written.

“Sorry I must be spacing out, I just woke up. Can you please repeat what you just said?” she asked again, trying to convince herself that she heard it wrong.

“Attorney, ako na po,” Sumingit ang babae sa likuran nito

“Hi, Mayari, you might not remember me but we’ve met before. Maliit ka pa no’n, your parents decided na isanla ‘tong apartment niyo sa’kin. And I guess they haven’t told you that before they passed away,” a woman around her late 40’s said.

“By the end of the month, the contract will end, and I will be owning this place. I was planning a renovation as soon as the rooms are vacant, that’s why we’re here to give you notice,” she added

“P-pero pa’no ‘to? Pa’no ‘ko? Eto na lang yung meron ako, eto na lang yung iniwan nila para sa’ming magkakapatid,” hindi makapaniwalang saad ni Mayari

Humingi ng pasensiya ang babae at agad nang umalis, muling pumasok si Mayari sa loob ng kanilang bahay.

She shut the door and leaned to it, she looks around and fell down on her knees. She feels weak. She just felt okay last night and now everything’s falling apart again, she’s losing everything now. She’s shattered into pieces, weak enough to just let everything slip right through her palm. She don't have an idea how to pick up her pieces.

“Ang unfair niyo. Ang unfair unfair niyo!” she shouted and burst into tears. Now that she’s crying alone on the floor, the echo of her sobs is heard through the four walls of the room. It made her feel more alone.

She stood up and grab her phone and see missed calls from Chloe…

“Oh shoot!” she almost slaps herself out of frustration, hindi siya pwedeng maging hindi okay sa mga araw na ‘to.

She have her shits to deal with and she has to get through every day, pretending that her world isn’t falling apart.

“Hello, Chloe? I’m sorry, something just came up but I’ll be on my way,"

She grabbed her things and take a quick shower, she let her body feel the cold water. She can’t help but sat on the bathroom floor hugging her knees, wala na siyang ideya sa kung pa’no niya sisimulang ayusin isa isa. Para bang dinadaya siya ng mundo na kapag sinimulan niyang gamutin ang mga sugat niya’y babatuhin siya nito at magdudulot ng mas malalang pinsala.

Ilang minuto lamang ay agad na siyang tumayo, nagpunas ng luha at inayos ang sarili.

“I just have to get through this day,” aniya sa sarili

Madali niyang kinuha ang susi ng apartment at muling nagpakawala ng isang malalim na buntong hininga bago lumabas.

Tulala siyang naglalakad patungong school at hindi alintana kung may mabangga siyang kapwa niya mga estudyante, masyado siyang pagod para sa simula ng araw kaya’t hindi niya na lamang ito pinansin.

“Hey, ayos ka lang ba?” bungad sakanya ni Chloe nang makarating siya sakanilang set

“Yeah, we should start. Para maaga tayong matapos, madami pa ‘kong kailangang asikasuhin eh,” tugon niya at agad na umupo sa tabi ng mga monitor

Tinignan lang siya ng kaibigan si Chloe habang inaayos ang mga equipment nila para sa shooting.

Pasado alas dose na ng tanghali at tirik ang araw, nasa gitna sila ng open field sa kanilang campus. Nakapalibot dito ang ilang mga estudyante na naka-upo sa ilalim ng mga puno ang ilan ay nasa bench. Tulala lamang si Mayari sa monitor habang hinihintay matapos mag-ayos ang mga kasamahan niya, sa unang tingin ay tila malalim ang iniisip ng huli subalit sa totoo lamang ay masyado siyang naguguluhan sa mga pangyayari para mag-isip pa. Nabblanko na siya.

Tumingala siya at bahagyang nagpakawala ng malalim na buntong hininga, pinahid ang pawis mula sa noo at muling tumitig sa mga monitor. Sinusubukan niyang kolektahin ang sarili.

“Direct eto na 'yong revision nung script,” tila nagising si Mayari mula sa pansamantalang pagkakakulong sa kawalan nang kalabitin siya ng isa sa kanyang mga writer para iabot ang panibagong kopya ng ipina-rebisa niyang script.

Siya mismo ang umisip ng plot ng kanilang pelikula, kwento ng pag-ibig na may maganda at masayang katapusan. Taga-hanga si Mayari ng happy endings, sa isip niya’y kahit sa pagsusulat at pelikula lamang ay magkaro’n siya nang maayos at maligayang kahahantungan.

Pasado alas kwatro nang hapon ay natapos nila ang mga kailangang scenes para sa araw na ‘yon. Lumalamig na ang ihip ng hangin at parating na rin ang takipsilim, sapat na para dumagdag sa katahimikan ng open field na kinalalagyan nila. And tunog ng paghaplos ng hangin sa damo at mga puno ay kinakalma ang isipan ni Mayari, gusto niyang pansamantalang pumikit at panandaliang manatili sa oras na ‘yon.

“Coffee?” pag-aya ng kaibigan niyang si Chloe

Siya ang nag-iisang kaibigan ni Mayari magmula nung pumasok siya sa university, hindi sila katulad ng pangkaraniwang mag-best friend na alam ang bawat detalye ng pinagdadaanan ng isa’t isa. Sapat na sa kanila ang pag-upo nang magkasama, hindi mag-uusap at hahayaan ang katahimikan na pakalmahin ang nararamdaman nila. Hindi nila kailangang magsalita, isang tingin lamang ay alam na nilang kailangan nilang humingang dalawa.

Nanatili sila sa isang tagong coffee shop malapit sa school nila, bibihira itong puntahan ng mga estudyante sapagkat napalibutan na ito ng mga sikat at may brand na coffee shop.

“Chloe,” halata sa boses ni Mayari ang pag-aalangan nang magsimula siyang mag-salita

“If you need anything, hindi mo kailangang mahiyang magsabi,” nakangiting sabi ni Chloe

“Kailangan ko ng mapags-stay-an eh,” nahihiyang tugon nito at yumuko

“’Yon lang ba? Pwede kang mag-stay sa bahay kahit kalian mo gusto,” saad ng kaibigan at muling ngumiti

“Pansamantala lang naman, hangga’t hindi pa ‘ko nakakahanap ng bagong lilipatan na mas mura,” tugon ni Mayari

“Do you want to tell me the reason why?” tanong ni Chloe

Hindi umimik si Mayari kaya’t tumango na lamang si Chloe at nirespeto ang desisyon ng kaibigan na h’wag magkwento. Nanatili silang tahimik nang ilang minuto, naputol lamang ito nang mag-ring ang telepono ni Chloe.

“Shit, I have to go. Sorry,” paumanhin ni Chloe matapos tumingin sa kanyang telepono

“It’s fine, go ahead. I’ll stay here muna,” nakangiting sabi ni Mayari at pinanood ang kaibigan na lisanin ang coffee shop

Isinandal niya ang ulo sa upuan. Tahimik lamang ang paligid at kakaunti lang din ang mga tao, luma na ang itsura ng kapehan subalit ang pagkaluma nito ang nagdagdag ng dahilan para mas maging kaaya aya sa mga mata ni Mayari. Hindi sapat ang kikitain niya mula sa publishing house para tustusan ang pang-araw araw niyang pangangailangan at uupahan. Wala siyang ideya sa kung ano nang mangyayari sa kanya kinabukasan.

Naputol ang pag-iisip ni Mayari nang marinig ang pagtunog ng pintuan, sa hindi malaman na dahilan ay naramdaman na naman niya ang pinaghalong kirot at kiliti sa kanyang dibdib.

Bumungad sa kanya ang isang pamilyar na pigura

“Anong ginagawa mo rito?” tanong ni Apollo sa kanya

“Ikaw? Anong ginagawa mo rito?” pagbabalik niya sa tanong

Umupo si Apollo sa harapan niya at inilabas ang laptop

“Akala ko pa naman makakapagsulat ako nang maayos,” saad nito at bahagyang ngumuso

“Hoy ang kapal ng mukha mo nauna ‘ko sa’yo rito, stalker ka siguro!” pang-aasar ng dalaga

Mabilis na nagbago ang mood nito nang makita si Apollo, hindi niya rin maintindihan subalit tila ba mas gumaan nang makita niya ang huli.

Mayari shook her head “no, you barely know this guy. Ano bang iniisip mo?” she told herself.

“Ano ‘yang ginagawa mo?” tanong niya kay Apollo

“A novel,"

Inusod ni Mayari ang upuan niya sa tabi ni Apollo at sinilip ang ginagawa ng huli.  

“Love story?” tanong pa niya

“Hmm, somehow,” sagot nito

“Bakit? Anong story?” pangungulit ng dalaga, pinitik ni Apollo ang kanyang noo at itinulak ang mukha palayo

“Do’n ka na, h’wag kang magulo!” sabi nito

“Hala, ayaw mo pala ng magulo naki-upo ka pa rito,” pagmamaktol ni Mayari

“Sinamahan lang kita, mukha ka kasing kawawa kanina,” pang-aasar nito sakanya

Mayari moved her chair across Apollo and rolled her eyes.

“It’s about peoples past life, my lead character fell in love with the person who killed her in her past life,” he explained

“Morbid," saad ni Mayari at bahagyang umirap

Makalipas ang ilang minuto ay tumahimik ang dalawa, bumalik si Mayari sa pag-iisip sa kung ano na ba ang dapat niyang gawin habang abala si Apollo sa pagsusulat sa kanyang laptop.

“Hindi na muli kita bibitawan,”

Napahinto si Mayari at tumingin kay Apollo

“Anong sabi mo?” tanong niya, nagtatakang tumingin sa kanya ito “May sinabi ka, ngayon ngayon lang,” pagpupumilit niya

“Adik ka ba?” tanong ni Apollo sabay iling at nagpatuloy sa kanyang ginagawa

Sigurado siyang boses ni Apollo ang narinig niya, umiling siya at pinagsawalang bahala ito. Inisip niyang namalikmata lamang siya.