Chapter sixty fourLANCESumabay akong nag almusal sa kaniya, hindi ako makakain ng maayos dahil iniisip ko kung paano ko sasabihin lahat kay Grace ang mga nasa isipan ko.Alam ko masama ako sa paningin niya kapag ginawa ko yun kaso kung papatagalin ko pa baka mas lalong mahirapan sa amin.Hindi naman ako papayag na manganganak lang dito si Jamie, gusto ko rin makita ang anak ko, gusto ko rin alagaan, alangan ibang tao ang mag aalaga sa kaniya? Ramdam kong gusto niyang umalis dito pagkatapos niyang manganak at sumama kay Arthur, hindi ako tanga para hindi makaramdam.Hindi ko naman gugustuhin na si Arthur ang mag alaga ng anak ko, na siya ang kumarga at kilalaning ama? Kung malayo sa akin ang bata malamang hindi lalapit ang loob niya sa akin.Hays, napunta na sa bata ang usapan pero ang kailangan kong gawin ay ang masabi kay Grace ang saloobin ko.Matagal ko na talagang pinag isipan ito, hindi ko kaya kaseng iderekta, wala naman kaseng tao na kayang manakit ng harapan lalo kung tungko
Chapter sixty fiveLANCEGising na si Grace, iba na mood niya hindi na siya nagsasalita at hindi na siya kagaya kanina na madaldal at ngumingiti.Kasalanan ko ito, nakakakonsensya pero hindi naman pwede kaseng patagalin ang ganitong sitwasyon, naiintindihan ko si Grace pero sana naman maintindihan niya ako, oo masama na ako kase parang ginawa ko siyang panakip butas, madaling bitiwan pero nakakasakit na rin siya ng iba, kung maayos lang sana pakikitungo niya sa lahat hindi magkakaganito.Ayaw ko na manisi basta sinusunod ko na ang puso ko, oo mali na, oo masama na, nagpapakatotoo lang ako, kung may masaktan man dito alam kong kasalanan ko.“Kumain ka na.”“Wala akong gana.” Sagot niya, dinalhan ko siya ng pagkain dito sa kwarto. “Ano pang silbi kong mabuhay?”“Please lang Grace huwag kang ganiyan.”“Totoo naman ah, anong silbi kong mabuhay? Kung wala ang taong mahal ko, anong gagawin ko? Tatanggapin lahat ng sinabi mo? tatanggapin na iiwan mo na ako? Tatanggapin na ipapalit moa ko diy
Chapter oneJAMIESobrang dami ng tao ngayon sa eatery ko, naakatuwang pagmasdan pero nakakapagod, sulit ang pagod tuwing ganito karami ang pumupunta, long weekend kasi kaya napakaraming dumadaan na turista, may malapit na magandang pasyalan dito sa amin kaya napakamabenta ng kainan ko ngayon lalo tanghalian na.“Ate Jam malapit na maluto ‘yon sinaing, siguradong marami pang kakain mamaya.”“Magdagdag pa kayo pagkaluto n’on.” “Opo.”May tatlo akong kasama dito sa kainan ko, hindi ko rin naman kakayanin kung mag isa ko lang, ako kase yung nandito sa kaha kaya palagi akong abala lalo at kailangan kong maging alerto sa mga taong mapansamantala.Ang hirap masalisihan baka may hindi magbayad, may mga ganung klaseng tao kase ‘yon bang eat and run na tinatawag, nakakalimutan na magbayad, sa sobrang sarap ng luto ko akala nila nasa bahay lang sila tapos aalis na agad pagkatpos kumain.Marami na akong naencounter na ganiyan simula ng nagpatayo ako ng kainan, wala naman kase akong maapplyan na
Chapter twoLANCEAfter a long long time I’ve been waiting for this!“Success ang proposal mo sir, congrats!”“Salamat.”“Congrats sir Lance!”My sleepless nights, my back pain, my stress and my overthinker mindset are now gone, sulit na sulit lahat ng iyon dahil sa nakamit kong gantimpala ngayon galing sa prestihiyosong parangal sa ibang bansa.Hindi ko akalain na mas marami ang kapalit ng mga sakripisyo ko kaya naman may kaunting salo salo kami ngayon dito sa kompanya.Lahat sila masaya para sa akin, lahat ng mga empleyado ko ay nagsisibati sa kung ano na ang narating ko. “I’m happy for you Lance.” Alex said, isa siya sa mga matagal ko ng empleyado dito. “ Sir Lance pala I’m sorry.” Sa sobrang tagal na naming magkakilala para na kaming magkapatid, mag ate dahil mas matanda siya sa akin ng dalawnag taon, yun nga lang may napapansin akong kakaiba sa kaniya may araw at oras na masyado siyang malapit sa akin, kumbaga higit pa sa magkapatid ang turing niya sa akin, hindi ko alam kung gun
Chapter threeJAMIETinulungan ako ng kasama ko sa karindirya na mamili ng isusuot ko sa pupuntahan kong kasal, nakakatuwa lang kase medyo gumaan ang pakiramdam ko hbang ginagawa ko yun, kailangan din pala talagang lumabas para magunwind.Nakakagaan sa pakiramdam, araw araw na lang kse ang trabaho at maghanap ng pagkakakitaan kaya naman yung mood ko paiba iba din kung minsan, kailangan pala gumala din at maglibang, kaso nga lang iniisip ko yung gastos kapag lalabas ako, pero kagaya kanina magaan naman ang pakiramdam ko kapag lumalabas ako, gagawin ko na iyon isang beses sa isang linggo.May binili na rin akong regalo para sa kaibigan kong ikakasal sana magustuhan niya, dalawang araw bago ang kasal niya at pinaalam ko na din sa mga kasama ko sa karindirya na magsasara muna kami, parang day off na rin nila iyon.Nag aayos na ako ng gamit ko dahil tutuloy ako sa hotel ng dalawang gabi at isang araw, hindi naman kase ako makakauwi agada gad pagkatapos ng kasal, ang sab isa akin ni Martha
Chapter fourJAMIENaghihintayan kaming may magsalita, maski siya ramdam kong gusto niyang makipag usap sa akin kaso ang tipid kong magsalita, gusto ko rin naman makipag usap sa kaniya kaso naiilang ako, hindi ko maiwasan ang nararamdaman kong pagkailang sa kaniya.Habang nagpapakiramdaman kami pareho naman kaming order ng order ng maiinom, nararamdaman ko na nga yung tama sa akin ng alak na iniinom ko.“Congrats nga pala.” Bati ko sa kaniya dahil naalala ko yung napanuod ko sa balita noon.“Huh?”“Nakita kita sa balita noong nakaraan.”“Ah yun ba.”“Congrats.” Inulit ko muli siyang batiin. “Ang layo na ng narating mo.” nag uumpisa na akong dumaldal, hindi ko alam saan ko kinukuha ang lakas ng loob kong magsalita at kumausap sa kaniya kase naman parang umeepekto na yung alak a nainom ko, konti lang daw ang tam anito kaso naramihan ko ang inom. “ Habang ako ganito parin, hamak parin.”“What do you mean?”“Walang pagbabago, parang straight line lang na hindi gumagalaw, walang pagbabago
Chapter fiveJAMIEHindi ko maisuot nang mabuti ang aking mga damit dahil ayaw ko magising si Lance, isang maling galaw ko lang magigising na siya agad.Ang hirap isuot ng damit ko, yung bra at panty ko nasuot ko na kaso pahirapan pa, pawis na pawis ako habang nagsusuot ng damit dahil sa sobrang kaba.Kaunti na lang at maisusuot ko na kaso biglang gumalaw si Lance kaya naman napahiga ako at napatalikod sa kaniya, tinaklob ko rin ang kumot na nasa gilid ko at nagkunwaring tulog.Ramdam kong galaw siya nang galaw kaya napapikit ako nang mariin hanggang sa bigla na lang niya akong niyakap habang nakatalikod sa kaniya.Yung kabog nang aking dibdib ay hindi na normal, nakayakap na siya ngayon sa akin na parang ginagawa niya dati sa akin.Hayst! Bakit ba ganito ang naging sitwasyon ko ngayon? yung kamay niya malikot napupunta sa dibdib ko, hinahayaan ko na lang kase ganiyan naman talaga ang gawain ni Lance noong nagsasama pa kame, nagpapalambing ba.Humiga ako nang maayos para hind niya mah
Chapter six JAMIE Back to reality. Magigising nang maaga upang magluto ng mga ititinda, walang inaalalang iba kung hindi ang negosyo at ang sarili. “Goodmorning ate Jamie!” “Kamusta ang bakasyon ate?” “Anong bakasyon? Umattend lang ako sa kasal ng kaibigan ko.” “Hahaha kase naman ate nakalabas ka na sa lungga mo, palagi ka na lang dito hindi ka namamasyal.” “Saan naman ako pupunta at wala naman din akong kasama.” “Ako.” Biglang may sumabat na boses lalake. “Sir Arthur!” “Ang aga mo ata sir!’ “Long time no see sir ah.” Napangiti na lamang ako kay Arthur na kakarating lang dito sa karindirya ko, isa siya sa mga malapit sa akin pero dahil busy din siya sa kaniyang buhay ay madalang na siyang pumunta dito. “Pasensya na nagbakasyon kase ako sa probinsya ng mga magulang ko kaya hindi ako nagagawi dito.” Nagsialisan ang mga kasama ko sa karindirya at pumunta sila sa may gilid kung saan nag aayos sila ng mga upuan at mga gagamitin dito sa karindirya. Akala kase nila manliligaw