Share
Chapter 21
Chapter 21
DOON NA 'KO napamulat nang mga mata pagkatapos marinig ang sinabi ni Kaizer. Mariin kong kinagat ang pang-ibabang labi. Nagpaulit-ulit sa isip ko ang sinabi niya.
Trixie, gusto kita matagal na.
I smiled bitterly. No this can't be happening right now. Hindi matanggap ng isip ko ang nangyayari ngayon.
Ayokong paniwalaan lahat ng ito.
"You d-don't know me," was all I can say.
Kahit pa may ideya nang nabubuo sa isip ko ay mas pinanindigan ko pa rin ang sarili na hindi niya 'ko kilala. Because for heaven's sake hindi niya ako maaaring makilala!
Hindi masasayang ang paghihirap kong magtago sa ibang kaanyuan para lang makatakas sa masakit kong nakaraan. Para lang makatakas sa malupit na taong narito sa mundo.
"Sa tingin mo ba talaga hindi kita kilala, hm? Sa tingin mo ba hindi kita nakilala unang kita ko pa lang sa'yo, Trixie?" he asked in a sarcasm way. Tumawa siya nang bahagya pero halata ang
Related chapters
Love and Expectation Chapter 21.1
Chapter 21.1 Napapikit ako ng may lumitaw na ala-ala sa utak ko. Isang ala-ala na kahit kailan ay hinding-hindi ko makakalimutan simula bata pa lang ako. Flashback... "Trixie bilisan mo pumunta na tayo roon!" "Saglit lang, Irish," sabi ko at nilagay na sa bag ang lahat ng mga gamit. Magkakaroon daw kasi ng photo booth ang school namin para raw bago man lang kami makapagtapos sa kinder 2 ay may remembrance kami na mga pictures namin na magkakasama. Ilalagay rin kasi ang mga pictures na 'yun sa memory wall na malapit sa principal office para kapag lumaki na kami ay may balik-balikan kaming mga ala-ala rito. Lahat ng mga classmates ko ay naroon na tanging kaming dalawa na lang ni Irish ang wala pa dahil may tinapos pa akong isang gawain kaya hindi agad ako nakasunod. Pagkatapos kong maayos ang mga gamit ay lumabas na 'ko ng room. Nakita ko roon si Irish sa gilid ng
Love and Expectation Chapter 21.2
Chapter 21.2Mabilis na lumipas ang mga araw. Matapos umamin ni Kaizer sa'kin sa park hindi ko na siya ulit nakita pa. Kahit sa school ay hindi ko rin siya mahanap tanging sina Brent at Kairo lamang ang nakikita kong magkasama.Hindi ko alam kung dapat ba akong makonsensiya dahil pakiramdam ko galit si Kaizer sa akin sa ginawa kong pag-iwan sa kaniya sa park matapos niyang umamin sa nararamdaman niya. Ano ba kasi ang dapat kong gawin? Gulong-gulo na 'ko. Hindi ko na alam kung ano pa ang iisipin ko sa mga nangyayari sa buhay ko.Mas lalo lang akong naguluhan nang makitang mas naging extra sweet si Kairo sa'kin at friendly naman si Krezha. Palagi akong sinasamahan ni Kairo sa snacks, lunch at uwian. At kung may vacant naman ako ay palagi niya rin akong nililibre sa caf at pumupunta kami sa library para magbasa nang libro. May minsan pa nga na niyaya niya akong mag kape sa malapit na coffee shop sa school pagkatapos ay ihahatid niya 'ko pauwi at susunduin din naman
Love and Expectation Chapter 21.3
Chapter 21.3Nang makarating kami sa parking lot ng school ay huminto kami sa harap ng kaniyang Audi. Lumapit siya sa passenger seat at binuksan ang pinto"Get in," aniya at nilingon ako. Hindi agad ako nakagalaw at napaawang pa ang labi ko sa narinig.Ano raw? Sasakay ako sa kotse niya?Dahil sa naisip ay biglang bumilis ang tibok ng puso ko. Hindi yata kayang paniwalaan ang ideyang sasakay kami sa iisang sasakyan. In my 17 years of existence ito ang unang beses na sasakay ako sa sasakyan ni Kairo."Trixie." Napakurap ako at wala sa sariling inayos ang salamin sa mata nang marinig ang seryosong boses ni Kairo.Tinignan ko siya at ngayon ay nakakunot na ang kaniyang noo habang pinagmamasdan ako. Marahil ay naguguluhan siya kung bakit hindi man lang ako gumagalaw sa pwesto ko at pumasok sa kotse niya.Napaiwas ako ng tingin sa kaniya saka napabuntong hininga. 'Wag ka ng maarte, Trixie. Psh. Ito 'yung unang beses na ma
Love and Expectation Chapter 21.4
Chapter 21.4Pumunta kami ni Kairo sa mini basket ball na arcade at 'yun ang unang nilaro. Naghulog siya ng tokens saka ako binalingan nang tingin."Kung sino ang matatalo siya ang manlilibre," aniya sabay ngiti nang malawak. Parang confident talaga siya na matatalo niya 'ko.Walang pag-alinlangan naman akong tumango saka siya nginisihan."Game," sabi ko. Nagulat naman siya sa pagtanggap ko sa hamon niya.Mukhang may gusto pa siyang sabihin lalo na't titig na titig siya sa akin pero sa huli ay nginisihan niya lang din ako.I want to treasure this moment with him. Hindi ko alam kung kailan ito ulit mauulit but I just wish I could be able to spend more time with him again. Alam ko hindi rin magtatagal ay makikilala niya 'ko kaya hindi rin malabo na magbago ang tingin niya sa akin.Kaya hangga't hindi niya pa kilala ang tunay na ako I want to enjoy his presence.Naunang naglaro si Kairo. Nagsimula ang isang minutong oras kay
Love and Expectation Chapter 22
Chapter 22Dumating ang araw ng kaarawan ni Irish. It was her 18th birthday to be exact and finally she's not longer a teen. Sabado ngayon kaya wala kaming pasok.Kakagising ko pa lang at akmang babangon na sa kama nang tumunog ang cellphone ko. Inabot ko 'yun sa bed side table at tinignan kung sino ang caller.Irish is calling...I sighed. What it is again?"Hello?" sabi ko nang sagutin ko ang tawag."Don't forget later, okay? Don't be late, Trixie!"Napabuga ako ng hangin sa kawalan at hindi napigilan ang matawa sa reaksyon niya. Bakas kasi sa boses niya ang saya kaya talagang nakakahawa lang sa pandinig."Oo na po, pupunta po ako mamaya," I said while chuckling."Nah! Just making sure baka kasi hindi ka sumipot. Sige ka FO na talaga tayo kapag hindi kita nakita mamaya,""Weh? Kaya mong gawin 'yun?" hamon ko. Hindi naman siya agad nakasagot kaya humagalpak ako sa pagtawa. "Oh, Irish you can't do
Love and Expectation Chapter 22.1
Chapter 22.1Saktong three-thirty ng hapon ay natapos na akong maligo. Lumabas ako ng banyo saka dumiretso sa vanity mirror. Kinuha ko roon ang isang paper bag na may laman na isang dress saka 'yun tinignan.I don't know how will I look like if I wear this. Bagay kaya sa akin 'to? Babagay kaya ang isang dress na 'to sa isang pangit na katulad ko?Napabuntong hininga na lang ako dahil sa naisip. I laid the dress on the bed then took the small towel from the cabinet to wipe my hair. Nang matapos I looked in the mirror again and put on the dress I had bought.Sakto lang ang laki at ang haba nito sa akin. Hindi siya maiksi tignan at kumportableng-kumportable naman akong suotin. Tinignan ko ang kabuuan ko sa salamin at medyo napangiwi pa 'ko nang mapunta ang tingin ko sa aking buhok.Buhaghag ito kaya pumapangit itong tignan sa suot kong dress. Wala naman akong suot na salamin ngayon pero hindi naman gano'n ka linaw ang paningin ko.
Love and Expectation Chapter 22.2
Chapter 22.2Pagkatapos ayusan ni Irish ay ako naman ang imayusan nang kaniyang stylist. Gamit ang plantsa sa buhok ay mas lalo pa nilang ginawang straight ang buhok ko. Hindi ko na alam kung anong ginagawa nila ngayon sa akin dahil ang isang stylist ay panay ang paglalagay nang kung anu-ano sa mukha ko."Alam mo tama si ma'am Allysa may ibubuga ang ganda mo kung mag-aayos ka lang," sabi ng stylist na naglalagay nang make-up sa mukha ko."A-ah... s-salamat po," was all I can say.Hindi ko pa rin kasi alam kung paano tatanggapin ang mga salitang sinasabi nila tungkol sa akin. Nahihiya pa rin ako.When they both finished fixing me I looked at my face in the mirror and my jaw dropped when I saw my reflection. I blinked my eyes twice to make sure if I was just dreaming now or not.Kung kanina ay mukhang tao na 'ko bago ako umalis nang bahay ngayon naman ay parang hindi ko na makilala pa ang sarili ko. Kumikinang ang buhok kong mahaba
Love and Expectation Chapter 22.3
Chapter 22.3Hindi ko namalayan na may namumuong luha na pala sa mata ko habang nakatanaw sa kanilang dalawa ni Irish at sa Daddy niya.Bago pa 'yun tumulo ay mabilis ko na 'yung pinahid at humugot nang hangin. Nagtuloy-tuloy naman ang program. Hindi ko namalayan na tapos na palang isayaw ni Tito si Irish kaya ngayon ay ang schoolmates naman namin sa Xavier ang kasayaw niya.Tinignan ko isa-isa ang mga 18 roses ni Irish at kumabog nang sobrang bilis ang puso ko nang dumako ang mga mata ko sa isang tao. Napahawak ako sa aking dibdib at parang bigla akong nanghina.Kairo...Kahit nakatanaw lang sa malayo ay ganito na ang epekto niya sa akin. Hindi pa man siya nakatingin o lumalapit pero parang hihimatayin na 'ko sa sobrang bilis nang tibok ng puso ko.Nakatayo siya sa gilid ng mga upuan kung saan naroon ang mga 18 candles ni Irish kaya tuloy ang mga kababaehan imbes na sa harap manood ay na kay Kairo ang atensyon. Mukhang wala lamang ito
Latest chapter
