Kabanata 51

"Times up! Men, ihatid na ninyo si Manang sa sakayan." Walang emosyong utos ng halimaw sa mga tauhan niya kaya tumayo na rin si Manang Sonya at luhaang kumakaway sa akin papaalis.

Lumuluha rin akong sinundan na lamang siya ng tingin dahil kapwa wala na kaming magawa sa desisyon ng halimaw.

Ang sakit at napakabigat sa dibdib ng pag alis niya. At alam kong sa mga oras na ito ay mag isa na lamang akong haharapin ang lahat. Wala na akong magiging karamay at mapagsasabihan sa mga hinanakit ko. Nakakalungkot lang na maging itong pagbubuntis ko ay inilihim ko sa kanya alang alang sa seguridad ng anak ko.

"What are you doing? Tutunganga ka lang ba diyan? Just fucking clean and do your work!" Matigas na wika ng halimaw nang mapansin nitong malungkot akong nakaupo.

Kung makaasta ito ay mukhang hindi man lang ito naapektuhan sa ginawa niyang pagpapalayas kay Manang Sonya gayung ilang dekada na nanilbihan ang matanda sa kanila. Sadyang bato talaga ang puso nito na di tinatablan, kagaya rin