Share
Chapter 30
Kaugnay na kabanata
Loving a Billionaire Chapter 31
Kailangan ko na talagang umalis. Dahil kapag umalis ako ay matutulungan ko ang sarili kong umiwas sa sakit. Nakakaawa na ako. Ayaw ko na. Suko na ako. Duwag man pero wala naman na akong hahabulin pa dito. Pipilitin ko na lang na maghanap ng trabaho sa amin para makapag-ipon ng paunti-unti. Basta huwag lang dito.Matapos humagulgol sa isang sulok ay pilit akong naglakad pabalik sa quarters. Basang-basa ako dahil malakas na ang buhos ng ulan na sinuong ko pero wala na akong pakialam. Naghahalo na ang luha at tubig ulan sa mukha ko pero hindi ko iyon binigyan ng pansin.Kaagad akong pumunta sa drawer kung nasaan ang mga damit ko at kaagad ko iyong kinuha para ilagay sa bag na sa akin mismo. Tumutulo ang luha ko habang ginagawa iyon. At nang marinig ko na bumukas ang pinto ay hindi ako lumingon. Ipinagpatuloy ko lang ang pag-iimpake."Feigh! Anong ginagawa mo?" dinig kong gulat na sabi ni Tiya Mila at nakarinig rin ako ng malakas na pagsinghap."Feigh!" Si Ate Gina naman ngayon ang nagsal
Loving a Billionaire Chapter 32
Nagising ako sa isang purong puti na kwarto kaya mabilis akong bumangon. Images flashes inside my head so I immediately touched my flat stomach.Anong nangyari?Mabilis na dumaloy ang masaganang luha sa pisngi ko dahil posibleng totoo ang mga nasa isip ko. Did I lost my baby? Nang bumukas bigla ang pinto ay kaagad akong tumingin doon. I saw a nurse coming so I immediately stood up. "Ma'am, huwag po muna kayong gumalaw!" mabilis na pagpigil niya sa akin pero tinabig ko lang ang kamay niya."Sinong nagdala sa akin? Anong nangyari? Sabihin mo!" humahagulgol na tanong ko sa nurse kaya bahagya siyang umatras. Sinubukan niya ulit akong hawakan pero muli kong tinabig ang kamay niya.Ano bang mali sa akin? Bakit parang pinaparusahan ako. Bakit parang sinalo ko lahat ng pasakit sa mundo? Ano pa bang kulang? Ano pa bang dapat na maranasan ko?"Ma'am, calm down—""Paano ako kakalma kung wala akong alam na mga nangyayari?!" malakas na sigaw ko sa nurse kaya mas lalo siyang nataranta. I held my
Loving a Billionaire Chapter 33
Sobrang bilis ng paglipas ng mga araw. I never became complete again. Sa dami ng naranasan ko at sa dami ng nawala sa akin ay parang gusto ko na lang sumuko sa buhay. But I can't.After my mother's wake at our house I decided to find a lot of jobs. Pumasok ako sa lahat ng pwedeng pagkakitaan."Anak, huwag mong sagarin ang sarili mo sa trabaho. Magtatrabaho ako sa construction sa bayan kaya huwag mo ng alalahanin ang pangkain natin," sabi ni Tatay sa akin kaya malungkot akong ngumiti.Suot ko pa rin ang uniporme ko bilang kahera sa isang maliit na store sa bayan. Pagod ako pero ayaw kong ipahalata iyon kay Tatay."Hindi naman po mahirap ang trabaho ko, Tay. Okay lang po saka balak kong mag-aral na sa pasukan kaya mag-iipon po ako kahit kaunti," sabi ko kaya napabuntong hininga si Tatay. Kita ko ang lungkot sa mga mata niya kaya nakaramdam ako ng awa para sa aming dalawa.Hindi pa rin ako okay. Umiiyak pa rin ako gabi-gabi dahil sa maraming mga dahilan. I wish I could move forward. Araw
Loving a Billionaire Chapter 34
Life is never been easy. But I promised myself to move forward. Bumalik ako sa pag-aaral sa sumunod na taon pero patuloy pa rin akong nagtatrabaho para sa allowance at bayarin sa school. Nagtatrabaho si Tatay ng kung ano-ano pero ayaw kong humingi pa sa kanya. I need to finish my course to find a stable job. For my late mother and child and for my father. Gusto kong ayusin ang buhay ko. Gusto kong ayusin ang buhay ko kahit paunti-unti lang.I busied myself with my studies and my work. At sa pagdaan ng araw, buwan at taon ay wala akong naisip na iba kundi ang makapagtapos. I guess I'm okay now. What happened in the past stays as history.I can now think of it without crying. I can now remember him without getting hurt so I guess I'm really fine. Time heals my broken heart and I manage to move forward without me noticing it. I've moved on. I've moved on after crying every night. Nakatulong siguro na wala akong balita sa kanya at hindi ko na ulit siya nakita. Maybe he's already married
Loving a Billionaire Chapter 35
He delivered a speech like a king to his people. Lahat ay nakikinig habang ako ay hindi na alam ang gagawin. Hindi ako mapakali at gusto kong umalis pero hindi pwede. Ramdam na ramdam ko ang pamumuo ng malamig na pawis sa buo kong katawan."Thank you very much, Mr. Montero. We are all honoured to welcome you here," said our principal.Mabilis akong napayuko at nakita ko mismo ng sariling mga mata ang mga binti kong nanginginig. I can't explain what I'm feeling at this moment. I am frustrated dahil hindi ko matanggap na lumipas man ang ilang taon ay ganito pa rin pala ang magiging reaksyon ko kapag nakita siya."Feigh, Ma'am Cruz, are you okay?"Nanginginig akong napatingin kay Sir Jame na mukhang kanina pa nagsasalita sa gilid ko. I looked at him using my teary eyes and his forehead creased. "May problema ka ba?" tanong niya sabay hawak sa braso ko kaya mabilis akong umiwas saka umiling.Hindi sinasadyang napadako ulit ang mga mata ko sa itaas ng stage. At napigil lo ang hininga ko n
Loving a Billionaire Chapter 36
Tinakbo ko ang daan patungo sa function hall. Hindi ko maisip ang gagawin ko kung sakali mang sinabi niya sa mga katrabaho ko ang mga pangyayaring nagbago sa buhay ko. Those lustful things that we did isn't something that I could be proud of.Nang makarating ako sa bukana ng function hall ay hingal na hingal kong nilibot ang tingin ko sa loob. At mas lalo lang dumoble ang kaba ko nang hindi ko makita ang lalaking nagpabaliw sa akin noon.Maayos na ako ngayon! Bakit pa kasi siya nagpakita?!"Hi, did you saw Mr. Montero?" tanong ko sa gurong nasa malapit. Kunot ang noo niya dahil hingal na hingal ako at tunog desperada pero tinuro niya pa rin naman ang direksyon ng exit."Lumabas na yata, Ms. Cruz," she said calmly so I nodded and ran quickly after.Mabilis akong tumakbo papunta sa malaking space sa tabi lang ng covered court kung saan ako may nakitang kotse kanina na siguradong sa kanya. Hindi ko ininda ang pagod ko at sakit ng paa ko.I need to talk to him! Hindi na ako ang babaeng pin
Loving a Billionaire Chapter 37
Hindi ako makatulog buong gabi. Ni pagpikit ay hindi ko nagawa buong magdamag. Nakadilat lang ako at napatulala sa kisame. Hindi ako dinalaw ng antok. Maraming mga bagay ang bumabalik sa isip ko na hindi ko naman matukoy kung ano dahil halo-halo na.At exactly five in the morning, I chose to get ready. Pagkalabas ko ng kwarto ko qy nakita ko kaagad si Tatay na nagkakape sa couch namin."Anak, maaga pa," sabi ni Tatay pero ngumiti lang ako ng malatamlay."Magluluto po ako," sabi ko sabay diretso sa kusina namin na maayos ng tingnan kumpara noon.Kung titingnan ko ang mga naipundar ko ay hindi ko maiwasang matuwa. Hindi man kami naging sobrang yaman pero dumating na sa punto na hindi na kami nagkakaproblema ng pera sa araw-araw. I am happy, for real. Pero bakit ganito? Mula pa kahapon mabigat na ang pakiramdam ko.Napabuntong hininga ako saka napasandal sa pader malaput sa refrigerator. Malamig ang simoy ng hangin kaya marahan kong hinimas ang parehong braso ko.Huminga ulit ako ng mala
Loving a Billionaire Chapter 38
Halo-halo pa rin ang emosyong nararamdaman ko hanggang sa makarating kami sa school.my heart is beating so fast and my whole body is shaking. Hindi ko na nararamdaman ang init na dala ng kapeng natapon sa akin pero amoy na amoy ko ang matapang na pabango. At iyon ang nagbibigay sa akin ng halo-halong emosyon na parang magpapabaliw sa akin.Kanina ko pa gustong itapon ang coat na suot-suot ko ngayon habang umaandar ang tricycle pero hindi ko rin magawa. I don't know. Amoy kape ako at malaki ang mantsa nito sa uniform na suot ko at natatakpan ng coat na sinuot niya sa akin kanina. But I badly want to get rid of this!Nakakainis dahil nanginginig lang ang kamay ko kapag sinusubukan kong hubarin!"Salamat po," mabilis na sabi ko sa driver sabay abot ng pamasahe. Mabilis ko ring sinabihan ang guard ng school na siya na ang magdala ng snacks sa mga nag de-demo.Mabilis akong naglakad papunta sa room ko. The oversized coat I'm wearing is so hard not to notice. "Good morning, Ma'am!" bati ng
Pinakabagong kabanata
