47.

[Apol]

Kaya pala gano’n nalang ang galit na nakikita niya sa mata nito noon. Kaya pala hindi maganda ang trato nito sa kanya noong una palangz. Ngayon alam na niya… mayro’n pala itong malalim na dahilan.

Kumuyom ang kamao ni Xerxes. Nag iigtingan ang panga nito sa matinding galit. “Dahil sa ama mo nawala ang magulang ko. Pinagkatiwalaan siya ng daddy ko dahil matalik silang magkaibigan pero ano ang ginawa niya?! Siya mismo ang pumatay sa kanila!”

Walang pagsidlan ang luha niya habang nakikinig sa asawa niya. Dama niya ang sakit sa bawat katagang binibitawan nito na parang kahapon lang naganap ang pangyayaring ‘yon.

Tumalikod ito sa kanya. “Bumalik ka na sa kwarto mo, Apol.”

“H-ha?” Pinahid niya ang luha at maang na tumingin rito. “P-Paano naman ako? Oo, may kasalanan ang ama ko, pero w-wala naman akong kasalanan… h-hindi mo naman ako bibitiwan diba? Alam ko at ramdam ko mahal mo na ako. T-Totoo naman ang nararamdaman mo sa akin at pinakita mo…di’ba, hubby ko.”

Nagsimula siyang humikb