48.

[Apol]

Dinala siya ng mga tauhan ng asawa niya sa opisina nito. Galit na tumingin siya rito ng makita ito.

“Ano ang ibig sabihin nito?! Hindi ba sinabi ko sayo na mas mabuti pa na patayin mo nalang ako, o kaya palayain kaysa ang saktan mo ang puso ko?” Galit na ibinato niya ang backpack niya rito. “H-Hindi mo naman ako mahal, di’ba? H-Hindi naman ako mahalaga para sa’yo… g-ginamit mo lang ako! P-Pinaglaruan mo lang ang dadamin ko!”

Humihikbi na pinahid niya ang luha. Tumingin siya rito nang nababakas ang labis na sakit sa kanyang mukha.

“A-Alam mo ba na sobrang namiss kita? Hindi ako makatulog at makakain ng maayos dahil palagi kitang inaalala… minsan gusto pang sisihin ang sarili ko dahil baka ako ang mali, na baka ako talaga ang problema… pero hindi eh…”

“Wife—“

“Wag mo akong ma-wife-wife d’yan!” Galit na asik niya. “Wag mo akong tawagin na ‘wife’ kasi hindi mo naman ako kayang panindigan!”

Natigilan siya. Ngayon lang niya napansin na humpak anh pisngi nito. May kahabaan na rin ang