CHAPTER FIFTY-TWO

Halos tawagin ko na ang lahat nang mga santa at santo nang dalhin ako sa delivery room. Akala ko nga ay katapusan ko na. I was really afraid. Lalo pa, naalala ko ang paulit ulit na sinasabi ng mga matatanda noon na kapag nanganak raw ang isang babae, ang isang paa na nito ay nasa hukay. Nakailang buntong hininga pa ako habang patuloy ako sa pag-ire. The mid wife and nurses were kind at gentle lang sila sa akin. Hindi ko alam kung ano na ang ginagawa ni Kai sa labas but before ako ipasok a delivery room ay ang sabi niya tatawagan niya raw ang buong angkan ni Maximo na magpunta ng hospital para sabihin na manganganak ka na. I just wonder that it’s not possible dahil mga busy na mga tao ang pamilya nila.

Masakit. Sobrang sakit ang manganak. Sa sobrang sakit ay tila namanhid na ang bandang ibaba ko. But when I heard my daughter cry for the first time, tumulo ang luha ko. Bigla akong nalungkot kasi naalala ko na naman si Maximo. My daughter was already born to this world pero wala ang dad