CHAPTER SIXTY

“Phew! Thank you, Enrico. You saved me there.” Humahangos na sabi ko.

“Mukha kasing iiyak ka na don, e. Naawa naman ako sa ‘yo.” Pang-aasar pa nito.

Marahan ko syang hinampas sa balikat. “You’re so mean, you know? Pero thank you. Totoo, mukhang iiyak na talaga ako sa totoo lang.”

Dumiretso na muna kami sa cafeteria para kumain saglit. Ke aga aga ay walang laman ang tiyan ko. Kundi sama ng loob.

Enrico ordered a drink for the two of us saka breakfast meal na rin.

“Thank you.” I thanked him.

Nagsimula na kamig kumain nang magtanong si Enrico. “I guess the rumor is true.” Panimula niya.

“Rumor?”

“Yup. The rumor na nagsasabing nawala ang alaala ni Mr. Walton.”

Mapait akong napangiti. “Oo. Totoo ‘yon.”

“How are you? Okay ka lang ba?”

I faked laugh. “Ano ba namang tanong ‘yan, Enrico? Obvious naman na hindi, e. maniniwala ka ba kapag sinabi kong oo?”

He tapped my shoulders. “Everything will be alright. Hindi naman permanent ang amnesia. Babalik rin ang lahat sa dati, Eloisa.”

“I