CHAPTER 127

Maagang gumising sina Sharon at Max. Hinila muna ng lalaki ang asawa. Tiyak nitong kuwarto ni Victor ang una niyang pupuntahan.

“Saan ang punta?”

“Titingnan ko kung buhay pa ang anak mo.”

“Tsss, ako na ang kakausap sa kanya. Leave it to me.” Dahan-dahan pang kumilos si Max. Inisip niyang mabuti kung anong puwedeng sabihin para lang mapalabas si Victor ng kuwarto.

Nasa trabaho na raw si Nadja at hindi naman nagmukmok ng katulad ni Victor na nag-hunger strike pa.

Kabado si Sharon. “Ako na sabi ang kakausap.” Si Sharon pa sana ang kakatok pero pinigilan siya ni Max. “Ano ba? Angkulit mo naman eh! Ako na ang kakatok.”

“Max…”

“Ako nang bahala, Sharon. Wala ka bang tiwala sa akin? Makikita mo, pagbubuksan ako ni Victor pero dito ka lang sa labas. Ipaghanda mo na lang kami ng makakain. Tiyak na gutom na ito.”

“Sigurado ka ba?”

“Akong bahala.” Pumuwesto si Max. Kumatok siya ng tatlong beses. “Victor, ang papa mo ito.” Nakikiusyoso pa si Sharon. Gusto niyang pakinggan kung may kumikilo