Sa takipsilim, naglakad sina Zuko at Lina nang magkahawak-kamay sa beach at nasinagan ng gintong liwanag ng paglubog ng araw. Lumipad ang mga seagull sa langit at isang banayad na hangin ang dumaan na nakagawa ng mamasa-masa ngunit preskong ere. Nag-iwan ang mga hakbang nila ng dalawang hilera ng mga bakas sa mabuhanging pampang. Paminsan-minsang lumingon si Zuko nang may ngiti sa mukha niya. Naalala niya ang mga panahong hawak niya ang kamay ni Pammy habang naglaro sila sa dagat sa kabataan nila. Gumigiwang ang mga bakas ng paa ni Pammy noon dahil kamakailan lang siya natutong maglakad.“Madalas akong pumunta sa beach na'to noong nawawala ka,” sabi niya. Malalim ang boses niya nang may bakas ng kalungkutan. “Sabi nila namatay ka sa aksidente sa dagat, pero hindi ako naniwala. Ang akala ko… naging isa kang mermaid princess.”Nabigla si Lina sabay lumingon siya sa kanya. Kahit na nakangiti siya, may bakas ng kalungkutang nanatili sa mga mata niya. Sa bawat isang beses na niyakap n
“Wag kang mag-alala. Sakto lang ang swerte mo,” pinagaan ni Zuko ang loob ni Lina habang yakap niya siya. “Hindi ka lang may dalawang pares ng magulang na nagmamahal sa'yo, magkakaroon ka pa ng isa na magmamahal din sa'yo.”“Huh?” Nagtaka si Lina. Yumuko si Zuko at dumampi ang malambot niyang labi sa tungki ng ilong niya. “Mamahalin ka rin ng mga magulang ko!”…Pagkalipas ng ilang araw, lumitaw sina Lina at Renee sa film studio project bilang assistant interns.Naghanda sina Nicholas at Linda, na trinato si Renee bilang anak nila, na tumira siya sa Thompson residence at samahan siya sa trabaho. Magkasama silang dumating sa Supremacy Building, kung saan ang temporary office para sa proyekto. Hindi man ito isang landmark building, mayroon itong prominenteng posisyon sa central business district ng Centrolis. Arogante ang mga tao roon at minata nila sina Lina at Renee bilang mga hamak na student interns. Minaliit nila sila at inisip na simple at masipag sila. Kasunod nito,
Tinaas ni Renee ang hinlalaki niya kay Lina bago sila bumalik sa opisina. Gayunpaman, sa sandaling dumating sila, sumalubong sa kanila ang isang tambak ng dokumento sa mesa nila. Inayos ng supervisor nilang si Mollie Chapman ang salamin niya at dahan-dahan silang nilapitan. Striktong babae siya na pinapakita niya lang ang ganitong parte niya sa mga mas nakabababa sa kanya. Hindi napigilang mapansin mo Lina kung paanong ang striktong ekspresyon ni Mollie ay magiging isang masiglang ngiti kapag dumating ang project managers para sa isang department inspection. Para bang sinusubukan niya siyang mamangha sa kanya at sa sobrang laki ng ngiti niya ay may ilang dagdag na lukot na lumitaw sa mukha niya. “Nasaan kayong dalawa?” Tinitigan sila nang masama ni Mollie. “Kahit mga intern kayo, inaasahan kayong sumunod sa patakaran ng kumpanya!”“Kami…” Nagsimulang magpaliwanag si Lina, pero hinampas ni Mollie ang mesa bago siya nakatapos. “Kailangan mong ayusin ang mga proposals na'to hanggan
Mukhang pagod ang dalawa habang punong-puno naman ng sigla ang magkapatid. Lalong-lalo na si Toph na umorder ng isang mesang puno ng skewers. Maingat na hinimay ni Zuko ang mga tinik ng isda at nilagay ang inihaw na isda sa plato ni Lina. “Masama ba ang pakiramdam mo?” nag-aalala niyang tanong nang napansin niya ang pagod niyang itsura. “Medyo masakit ang ulo ko,” sagot niya. Nagsalubong ang kilay niya. “Palagi kang nagoovertime sa trabaho kamakailan. Masyado bang maraming trabaho roon?”“Sinasabi ko sa'yo, Zuko!” Sumingit si Renee na uminom ng beer. “Inaapi ng mga tao sa opisina kaming mga intern. Pinapagawa nila sa'min ang lahat ng mahihirap na trabaho! At ang Meanie Mollie na yun… napakasama niya sa'min!”Nakinig nang maigi si Toph at unti-unting nagagalit. Kahit na hindi niya alam kung sino si Meanie Mollie ang kahit na sinong umapi kay Renee ay magiging kalaban niya. Ibinahagi ni Renee ang lahat ng nangyari sa araw na iyon. “Sabi pa nila wala daw kaming boyfriend at
Sa sumunod na araw, isa-isang dumating ang mga delivery guy at bumaha ang buong office buildings floor ng mga package para kay Renee Thompson.Ang bawat isang delivery person ay sisigaw nang malakas sa hallway, “Ms. Renee Thompson, may package ka. Pakipirmahan na lang po!”Walang pahinga ang mga binti ni Renee sa araw na iyon. Halos wala siyang oras na umupo bago tumayo ulit para makatanggap ng isa pang package. Umapaw ang mga package sa mesa niya na puno ng mga damit, sapatos, bag, at cosmetics mula sa top-tier luxury brands na nagpainggit sa mga kasamahan niyang babae. Dahil mahiyain siya at hindi mahilig sa atensyon, nailang si Renee sa biglaang atensyon. Tahimik siyang tumakbo kay Lina at tinuro ang mga package sa mesa. “Tignan mo ang lahat ng to…”Tumawa si Lina at nahulaan na niyang ang lahat ng ito ay mga regalo mula kay Toph. Pagkatapos malaman kagabi ang tungkol sa naranasan nila, gustong maghiganti ni Toph para sa kanila, lalo na sa komento nila tungkol kay Renee n
Ang ilang mga katrabaho nilang ginawang utusan sina Renee at Lina ay tumayo sa tabi nang naiilang. Ngumiti si Lina at mapagbigay na nag-abot ng afternoon tea sa kanila. Tumingin si Amelia kay Erin at Kendal at pare-pareho silang may pagdududa sa mga mata nila. “Baka… mayaman talaga ang pamilya niya?”“Anong pinagsasabi mo!?” Nagsisi si Amelia. “Tignan mo ang lahat ng pagkaing to… Kahit gaano pa ito kamahal, hindi naman ito ganun kalaking halaga, di ba? Ginamit niya lang ang isang buwang sahod niya para magpasalamat ang mga tao sa kanya. Hindi mo ba nakikita yun?”Dinilaan ni Kendal ang mga labi niya habang nakatitig ang mga mata niya sa conference room. “Gusto… Gustong-gusto kong tumikim.”“Eh di kumuha tayo!” Suhestiyon ni Amelia. “Ang dami niyang binili at masasayang ito kung hindi niya yun maubos! At saka hindi ba sabi niya binili niya to para sa lahat?”Nag-alangan si Erin at pakiramdaman niya ay hindi ito tama. Gayunpaman, madaling natalo ng kagustuhan niyang manamantala
Paglipas ng labinlimang minuto, nakaupo na ang lahat sa conference room kasama si Mollie, ang kanilang masungit na supervisor, na ngayo'y masiglang nakangiti. Kumalat ang mga bulungan sa mga empleyado. “Nanalo ba sa lotto si Meanie Mollie?”“Baka nakahanap siya ng bagong minamahal!”"Hahaha..."Umubo si Mollie. May malamig na kinang sa mga mata niya habang tumingin siya sa mga nagbubulungan. Kaagad na nanahimik ang kwarto. Nang may isa pang ngiti, nag-anunsyo si Mollie, “May magandang balita ako! Mataas ang pagpapahalaga ng boss ng kumpanya natin na si Mr. Thompson! Bibisita siya sa department natin. Isa itong pagkakataon para kuminang kayong lahat!” Nagpatuloy siyang ibahin ang seating arrangement. Ang mga magaling mambola at mabilis magpamangha ay nilagay sa mga prominenteng pwesto para tiyaking matatawag nila ang atensyon ni Nicholas pagpasok niya.Ang mga mas hindi pansining empleyado ay nilagay sa gitna para bigyan si Nicholas ng pagkakataong maobserbahan ang matiy
Pagkatapos magbiruan sandali, pumasok ang dalawang katrabaho nila sa pantry. Dahil madalas naman silang magkasundo, nagpalitan sila ng mga pagbati bago nagtanong ang isa sa kanila kina Lina at Renee, “Alam mo ba kung bakit binakante ni Meanie Mollie ang lugar kung saan kayo nakaupo?”Huminto si Lina habang inisip kung anong magiging saysay ng binakanteng lugar maliban sa paglalagay ng mga mesa, upuan, at bangko. “Para saan yun?”“Bali-balita na may bagong intern na paparating!”“Huh?” Nagsalubong ang mga kilay nina Lina at Renee habang nagkatinginan sila sa isa't-isa. Intern lang ba talaga iyon o taong nasa managerial position? Kailangan ba talaga nito ng engrandeng pagsalubong?Sumingit ang isa nilang katrabaho. “Ayon sa ilang insider information, ang intern na'to ay may malaking pinagmulan!”“Kilala niyo ba kung sino siya?”“Ang… pamangkin ni Meanie Mollie. Gia Chapman yata ang pangalan niya?”“Oo, yun nga! Nagmula siya sa Jangasas.”Natigilan si Lina at sandali siyang hi