NAUWI SA matinding pag-aalala ang pagtatampo kay Rosette ni Czarina. Sinubukan niya pa itong suyuin sa tawag subalit sadyang ayaw naman nitong sagutin. "Hayaan mo na lang muna siya, bakla, naniniwala akong mauunawaan ka rin niya," wika ni Julianna na ngayo'y ramdam na ramdam niya ang pag-comfort sa kaniya. Kapagkuwa'y pareho na silang bumalik sa trabaho at kahit may dalang alalahanin ay nagawa niya pa ring makapag-focus sa trabaho. Lately she did realized the remaining time of their duty. At kung hindi pa niya natanaw si Fifth na kumakaway sa kaniya ay hindi pa niya maaalintana na malapit na ang uwian."Ikaw na ang may sundo!" panunukso pa ni Mikaela habang pasimple nitong kinurot ang tagiliran niya. Saka naman siya pasimpleng binulungan ni Julianna, "'Wag mo na muna isipin 'yon, hah? Baka ma-stress ka lang lalo. Ang importante ngayon ay may sundo ka." "Susubukan ko, Juls. Hindi lang kasi talaga ako sanay na may misunderstanding kami ni Czarina, e." Sandali pa siyang tinapik nito s
FEW DAYS left before their graduation day, sadyang kay bilis nang pagtakbo ng mga araw at talaga namang pinaghahandaan na ni Rosette ang araw na iyon. Ipinagdarasal niya rin na palipasin na muna ang graduation bago siya manganak. Sa puntong iyon ay hindi niya pa rin alam kung paano ba kakausapin ulit si Czarina gayong madalas na ulit silang magkita dahil sa kanilang graduation rehearsal sa isang arena. Laking pagtataka nga rin ng kanilang mga kaklase dahil napansin ng mga ito ang hindi nila pagkikibuang dalawa. Sadyang nakakainip maghintay sa pagsisimula ng ceremony, dahil sa rami ng bilang ng graduating students this year mula sa iba't ibang kurso.Habang naghihintay na makapasok ang lahat ng graduating students ay pinili niyang manahimik. Paminsan-minsan ay kinakausap siya ng katabi niya palagi noon pa sa seating arrangement na si Rianna. Hanggang sa ayain siya nito na bumili na muna nang makakain at maiinom. Kaya naman sandali nilang iniwan ang kanilang pwestong inuupuan. Batid di
"Mukhang patay na siya, Eunice," opinyon ni Zoren nang lapitan nila ang walang malay na katawan ni Fifth habang nakahandusay ito sa may kalsada.Basag ang suot na full face helmet nito habang sugatan naman ang mga braso't binti nito lulan nang malakas na pagkakabagsak sa kalsada. Fifth was still unconcious, the reason why Eunice frustration is out of control."A-ano pang hinihintay mo? T-tumawag ka na ng ambulance!""Ano? Akala ko ba--""I said, call an ambulance, now!" naghihinagpis na sigaw ni Eunice.Luckily ay nagtamo lang naman ng minor injury ang ulo ni Fifth dahil sa tulong ng helmet, pero dahil nananatiling wala itong malay ay hindi maiwasan ni Eunice ang labis na pag-aalala.Habang tumatawag si Zoren ng ambulance na re-rescue ay hindi naman niya napigilang kausapin si Fifth kahit na wala itong malay. Kalong-kalong niya ang katawan nito habang sinasabi, "I'm so sorry, Fifth, I had to do this just to make sure that you'll be mine," naluluhang sabi niya. "Ayokong mapunta ka sa ba
NASUNDAN PA ng masayang kwentuhan ang kanilang unexpected lunch kasama sina Levi at ang magulang nito. Subalit sa kabila ng kasiyahang iyon ay hindi talaga mapanatag ang kalooban ni Rosette gayong wala pa ring paramdam sa kaniya si Fifth.Hanggang sa magpaalam na rin sina Levi at ang magulang nito sa kanila. Doo'y hindi naman sinamantala ni Roselle ang pagkakataon para hingin ang numero nito."Ah, Levi? P'wede bang makuha ang number mo?" Bahagyang napakunot ang noo ng binata sa lakas nang loob ni Roselle na sabihin 'yon. "Hmm, para naman alam ko kung paano makakabawi sa'yo sa pagliligtas mo kay ate kanina." "Ah, sure!" walang alinlangang sagot ni Levi. At doo'y kusa nitong itinipa ang numero sa mismong cellphone ni Roselle. Nakita nilang nagpasalamat si Roselle kay Levi.'Bakit? Ano bang nangyari?" tanong agad ng kanilang ina. "Ah.. nay--" natigilang sabi niya."Natisod po kasi kanina si Roselle sa mga wirings doon sa may arena. Tapos nasalo ko po siya kaya hindi siya natuluyang natu
NAMIMILIPIT sa sakit ng tiyan si Rosette matapos ang dalawang araw ng kaniyang kaarawan. Aaminin niyang parang naging natural na araw lamang ang kaniyang kaarawan, pero dahil kay Levi ay naging makabuluhan ito kahit papaano.Madaling araw no'n pero gising na gising na ang diwa niya sa matinding paghilab ng kaniyang tiyan. Masakit din ang kaniyang balakang at pakiramdam niya ay posible nang lumabas ang kaniyang anak na nasa sinapupunan nang kahit anong oras. "Ah! Nay, tulungan mo ko!" pagdaing niya sa sakit. Hindi niya alam kung ilang beses na ba siyang napabaluktot sa may higaan dahil sa matinding paghilab ng kaniyang tiyan. "Diyos ko, m-manganganak ka na yata, anak!" natatarantang sabi ng kaniyang ina. "Sandali." Inihanda nito ang mga kailangang dalhin na gamit patungo sa hospital. At saka ito tumawag ng masasakyang tricycle. Doo'y tinulungan sila ng tricycle driver na si Mang Lando na dalhin ang kanilang mga gamit na dadalhin sa hospital at pagkatapos ay kinalong siya nito papaso
"Levi?" Sandali silang nagkatinginan ni Roselle nang mapagtantong sabay silang nagsalita."Ilapag ko lang sandali si Seven sa may k'warto." Narinig naman nilang wika ng ina. Napatango naman siya at kapagkuwa'y nakita niyang kusang iniwas ni Roselle ang tingin sa kaniya bago pa siya matulala sa kawalan. Aaminin niyang hindi si Levi ang inaasahan niyang makitang bubungad sa pintuan. At napakahipokrita niya naman kung kaniyang hindi aaminin na si Fifth iyon. Matapos kasi ang kanilang pag-uusap ni Samuel ay tila nabuhay ang kaniyang pag-aalala para sa binata. It's been two weeks pero parang sariwa pa rin sa isipan niya kung paano ito nangako sa kaniya."Ahm, p'wede na ba akong makapasok?" tanong ni Levi na tila naiilang. "Ah, oo naman!" masiglang kasagutan ni Roselle. Habang siya naman ay nanatiling tahimik."Thank you. Ahm, nagdala nga pala ako ng meryenda para sa inyo," ani Levi habang inaabot ang dalawang box ng pizza."Salamat, nag-abala ka pa," wika ni Roselle. Napansin naman nito
"O, Zoren, you're driving me crazy!" bulalas ni Eunice sa kabila ng kanilang pagiging isa sa kamang para sana'y sa isang tao lang.Sadyang hindi na talaga nila napigilan ang tawag ng laman kung kaya't nangyari na ang inaasahang mangyari ni Zoren, kapalit ng mga naitulong nito sa kaniya.Pawis na pawis na sa ibabaw niya si Zoren habang patuloy ito sa paglabas masok sa kailaliman niya. At ang sensasyong bumabalot sa kanilang dalawa ay mas lalong tumindi nang mas isagad pa nito ang maselang bahagi sa kaniya. "I missed this, Eunice. Gusto ko palaging nakaibabaw sa'yo.." bulong ni Zoren sa likod ng kaniyang tainga. Wari ay unti-unti siyang nahihipnotismo ng mga salita nito. Hanggang sa mas naging mabilis ang pag-ulos nito, kung saan ay pareho na silang habol hininga habang hinihintay ang kasukdulan. And as she closed her eyes, her tears were barely falling into place, tila ba may nagtatagong saya sa kaibuturan niya. Ngunit ayaw niya namang ipahalata sa binata, lalo na't batid niya na ang t
ONE MONTH has been passed at nagpatuloy ang walk therapy ni Fifth habang nagmi-maintenance ng gamutan. Subalit, lingid sa binata na nagawa niyang ibenta ang motorsiklo nito sa halagang fifty thousand pesos para lamang matuloy ang walk therapy ni Fifth. "How's your feeling right now?" tanong niya rito habang pauwi sila at sakay ng isang bus. Malayo-layo rin kasi ang nasabing physical clinic na pinuntahan nila kung saan ay unang isinagawa ang walk therapy ni Fifth."I still feel nothing has change," walang ganang anito, dahil na rin sa kalagayan nito. "Hanggang kailan pa ako magiging ganito?" tanong nito. She sighed and just simply lean her head on his shoulder. "Hindi ko rin alam, walang sinabing assurance si Dr. Arranguez kung kailan ka tuluyang makakapaglakad. But don't worry, you'll be better, believe me. At hindi ako aalis sa tabi mo, I'll promise." Tipid naman na ngumiti si Fifth hanggang sa unti-unti na rin itong dalawin ng antok sa biyahe. Lingid kay Eunice na malaking katanung