Chapter 23

“Of course, I know.”

Tila panandaliang tumigil ang ikot ng mundo ko nang makita ang pagdausdos ng luha sa pisngi ni Loralee. Sinamantala niya iyon upang tuluyang mabawi ang kamay niyang hawak ko. Mabilis din niyang pinunas ang luhang tila hindi niya sinasadyang mapakawalan.

“Alam mo ang alin? Tell me, anong nalalaman m—“ Hindi ko na nagawang matapos ang sasabihin ko nang tumunog nag cellphone ko.

“Someone is calling.” Namamaos niyang turan kasabay ng pagguhit ng pilit na ngiti sa kanyang labi.

“No. We need to talk.” Mabilis kong pinindot ang decline kahit hindi ko na sinuri kung sino ang tumatawag.

Mas mahalaga ito kaysa kung sinumang tumatawag.

Kailangan naming mag-usap.

Hindi pwedeng hayaan ko lang ‘yon.

Dahil pa rin kaya ito sa nangyari sa gubat?

And she knows what?

May nalaman ba siya sa gubat na hindi ko alam?

At saka para saan ang lungkot na nakita ko sa kanyang mga mata?

Bakit siya naluha?

“Dapat sinagot mo yung tawag. Eme lang naman yung sinabi ko kaya huwag mong masyadong in