Chapter 29

NANG nakalabas na ng bahay ay unti-unti na ring bumilis ang mga hakbang ni Calista hanggang sa hindi niya na namalayan na tumatakbo na pala siya. Bigla siyang napahinto nang matanaw si Marcus na nakatayo sa tabi ng isang puno sa kaniyang unahan.

"Paano siya napunta riyan?" nagtataka niyang tanong dahil buong akala niya ay natutulog ito nang iwan niya sa bahay.

Sa kabila ng napakadilim na paligid, dahil sa pambihira nilang kakayahan na makakita pa rin nang malinaw sa dilim ay nakita niya ang madilim na ekspresyon ng mukha ni Marcus. Kaagad siyang pinagpawisan at napalunok.

"At saan mo naman planong pumunta nang ganitong oras?" walang kangiti-ngiting tanong ni Marcus habang humahakbang palapit kay Calista. Bawat distansiyang natatawid nito ay nagdudulot nang matinding kabog sa dibdib ni Calista.

"Hayaan mo na ako, Marcus please," lakas-loob na pakiusap ni Calista.

"Napaka makasarili mo, Calista." Bakas ang galit sa mukha ni Marcus hanggang sa huminto na ito sa harapan ni Calista.

"Call