Chapter 1 (Part 2)

Continuation...

Bumili ako ng bahay malapit sa paboritong beach naming noon ni Dwane. Gusto ko sana makuha iyong spot na talagang tabing dagat pero may nagmamay-ari na nu'n ngayon. Nakakalungkot lang na matagal ko ring pinag-ipunan ang pera na ipambibili sa rest house na iyon pero may nauna na pala roon. But it's okay anyway. As long as nakikita ko pa rin naman ang beach na iyon kahit tanaw na lang sa malayo, masaya pa rin ako kasi naaalala ko pa rin ang mga araw na magkasama kami noon ni Dwane roon.

Parang kasama ko pa rin siya hanggang ngayon kapag nakikita ko iyon.

Nasa gitna ako ng pagsasapatos nang biglang pumasok si Mommy. She's staying here with us kapag bakasyon. Si Daddy kasi ay laging out of town or nasa ibang bansa para sa negosyo.

"Umiyak ka raw... Is that true?" napatigil ako sa pagsasapatos nang iyon kaagad ang bungad na tanong ni Mommy.

Umiling-iling akot nangisi nang maisip na nagsumbong na naman iyong si Zid sa lola niya. Iyong batang 'yon talaga

Napatingin ako sa pinto nang may kumatok ulit doon. Binuksan 'yun ni mommy at kinuha ang isang tray na may lamang pancakes at juices dala ng kasambahay namin. Pinakuha naman ni Mommy ang naunang tray sana ng almusal ko na dinala ni Manang Rose kanina. Kumalam bigla ang tiyan ko nang lumapit si Mommy dala iyon. Hindi pa pala ako nakakakain.

"Mind to eat with your mom?" napangiti ako kay Mommy. Minsan lang siya umuwi kaya sinusulit namin ang bawat bakasyon na dumaraan. She wants me to eat with her. How sweet!

Pumunta kami sa terrace kadugtong ng kwarto ko. Kitang-kita mula dito ang tanawin ng dagat. Kahit na medyo malayo iyon mula rito sa bahay. Two storey building, not so big and not that small. Tama lang para sa aming dalawa na mag-ina.

"Next week na uuwi ang Dad mo. Gusto niya na raw makita ulit ang apo nya..." si Mama na nagsimula na ring sabayan ako sa pagkain.

Lihim akong napangiti habang tinutusok-tusok ng tinidor ang pancakes ko. Kaya nga lang, when a memory flashed on my head, unti-unting nawala iyon.

A vision of him cooking my favorite pancakes while teasing each other. Sa kusina, habang ako ang nakaupo't naghihintay kay Dwane na matapos sa pagluluto ay nagkukulitan pa rin kami. Napamura ako nang may lumandas na naman na isang luha sa kaliwa kong mata. What a good morning to start.

"Are you okay, sweetie?" dali-daling dinaluhan ako ni Mommy. "Care to tell me something?"

Humugot ako ng malalim na hininga at tumingin sa dagat. Napadako ang mga mata ko sa bangkang tinatangay papalayo sa dalampasigan. Mahina akong bumulong sa hangin at nanalangin nang tahimik doon.

Sana ako rin. Sana feelings ko rin. Sana lahat din ng sakit matangay na para wala na akong maramdaman pa.

"I-I missed him, Mom... I-I missed him so much..." this time, hindi ko pinigilan ang mga luha ko sa pagpatak.

Gusto ko matapos na ito rito. I want to move on.

Naramdaman ko ang kamay ni Mommy sa kamay ko. "I'm sorry..."

"I'm not complete because he's my other half, Mom. Nang mamatay siya because of that car accident, parang katawan nalang ako at wala ng buhay pa. Lalo na nang ipinanganak ko na si Zid, 'my..."

Humugot muli ako ng hangin nang mas bumubos ang mga luha ko bago magpatuloy.

"I-I''m so hopeless at that time. Iyong mga panahong kailangan ko ng asawa at ama ng anak ko na dapat nandyan sa tabi ko... wala na. Nagsisimula pa lang kami pero bakit na siya sumuko? Bakit niya na ako iniwan, 'my?" humanap ako ng suporta kay Mommy habang patuloy akong umiiyak.

There, nlabas ko rin. I don't want to cry anymore. Nakakapagod kasi 'yun. Gusto ko nalang maging masaya para sa anak ko. Masaya. No more pain and sadness.

"I know hija, I know! Alam kong mahirap... b-but you need to be strong for your son. Just for your son," sabi ni Mommy.

Tumango ako at inakap siya nang mahigpit. Yes. Be strong.... just for Zid. Just for him...

"Alam mo ba, anak? Kung alam ko lang na hahantong sa ganito ang lahat? Hindi na sana ako pumayag sa gusto ng Daddy mo sa arrange marriage na 'yun just for the merging of our company to them. Sa una, ayoko kay Dwane. He's an irresponsible man and troublemaker..."

Napangiti ako nang maalala ko ang unang araw namin ni Dwane bilang mag-asawa. Lagi kaming nagsisigawan nu'n at nag-aaway. Walang araw na wala kaming sagutan at awayan. Nagpatuloy naman si Mommy habang yakap-yakap pa rin ako.

"But see? You changed him. Nakita ko kung paano siya nagbago simula ng mahalin niyo ang isa't isa," umalis siya sa yakap sa akin para tingnan ako. She smiled at me and touched my chin. "Naaalala ko pa noon na sa akin siya unang lumapit upang magtanong kung anong favorite food mo para sa first monthsary niyo. Nakita ko rin kung paano nagkasugat-sugat ang mga daliri nya para matuto lang siya mag-gitara para masuyo ka niya noong nag-away kayo..."

My heart beat fast. Alam talaga ng puso ko ang hinahanap nito.

"At kung paano ang isang Zachary Dwane Calehb Villamor ay natutong magluto ng lugaw noong may sakit ako..." sabay kaming natawa ni Mommy.

Nakaramdam ako ng relief. I'm okay now and more than okay when I realized something.

"Mom? I think alam ko na ang sagot. I can't forget Zachary Dwane Calehb Villamor dahil... dahil hindi ko naman dapat. I've been trying to find some space on my heart for those suitors but wala. Isa lang ang mahal ko at hindi na 'yun mawawala sa akin. Isang lalaki lang ang nagpatibok sa puso ko at hindi ko na 'yun kayang alisin pa sa sistema ko. I love him so much. Proud ako na siya ang ama ng anak ko, 'my..." at last, maluwag na ang dibdib ko. No more guilt, pain and sadness anymore. Just a bunch and bunch of happiness.

Mommy pulled me to hug again. I wiped my own tears and glanced at the view of vast sea. Tulad nu'n ngayon, malayang umaarko ang mga alon papunta sa dalampasigan at muling babalik sa dagat. Like they're happy to do that always.

I like this feeling. Kahit wala na sya, I'm still happy. I know that he's watching me and I know he's proud. I raised his son well. At palalakihin ko siya tulad ng tatay niya. Strong and one of a kind man.