Kabanata 104

“Mahal na mahal kita, Gwin.” Mabilis na halik sa labi ko ang tugon niya.

May kasama pang matamis na ngiti. Nahawa na nga rin ako sa ngiti niya. Sumabay din kasi ang paglapat ng daliri niya sa dimples ko.

Pero medyo nagtataka na ako. Hindi pa rin kasi siya nagsasalita. Kanina pa kami tapos at nagkapagpahinga na.

Nilapat ko ang palad ko sa pisngi niya. Kaagad naman niya iyong hinawakan. Pero wala pa rin siyang ka kurap-kurap na tumitig sa akin.

“Ano na naman ba ang iniisip mo?” Kanina ka pa walang imik. Masyado ba kitang pinagod, kaya ka na tameme ng ganyan?”

Hindi na ako nakatiis at nagtanong na. Pero imbes na sumagot. Tipid lang siyang ngumiti at umiling.

“Ano ba, Gwin? Malapit na rin akong matunaw sa kakatitig mo. Kanina ang ingay mo, maka-ungol ang lakas—”

“Ikaw—” Tampal ang tumapos sa pagsasalita niya. May kasama pandidilat pa.

Hinawakan ko ang kamay niya at paulit-ulit iyong hinalikan na nagpangiti na naman sa kanya kaagad.

“Ayaw mo pa rin bang magsalita? Masyado ka ba talag