Kabanata 50

GWIN POV

Hawak ko ang kamay ng Anak ko at kalmadong naglakad sa malawak na lobby ng hotel. Mangilan-ngilan lang din ang mga tao na nakikita namin.

Kaya kampante akong walang makakakilala sa akin. 'Tsaka balot nga ang mukha ko at naka-sunglasses pa.

Nilibot ko pa ang paningin sa paligid. Ang dami na ngang nagbago sa loob sa hotel. Pati ang mga empleyado ay hindi ko na kilala maski ang mga mukha nila. Walong taon na nga rin kasi ang lumipas mula no'ng huling tapak ko rito.

Napatingin ako sa Anak ko at napangiti. Dito nga kasi siya nabuo. Dito ko nagawa ang isang pagkakamali na sinubukang kong takasan. Pero ngayon, alam ko na kailanman ay hindi ko na magagawang takasan pa ang nangyari.

"Anak, ngumiti ka naman." Pinag-swing ko ang kamay namin ng Anak ko. Sinubukan ko siyang lambingin. Nakasimangot pa rin kasi. Ayaw pa nga kasi sana niyang umuwi.

"Magkikita pa rin naman kayo ng Papa mo mamaya pag-uwi niya, Anak, ngumiti ka na please—"

"Sorry—" bulalas ng babaing nakabangga sa akin.

"O