Jake
Takte! Sabi na at dapat na sinundan ko si Crimson kanina eh. Pinagalit niya siguro si pikon kaya hinampas nito ang lamesa. Loko loko kasi 'tong si Crimson eh.
Alam niyang pikon 'yon pinagalit pa niya. Ang ending suspended si pikon. Hindi pa naman ako mahilig mag take down notes pero dahil nga sa 'kin umaasa si pikon eh wala akong magagawa.
"Kuya Andrew, bakit?"
Lumapit sa amin si kuya Andrew at nag-aalala.
"Hindi. Umuwi na siya dahil suspended siya." Sagot ko.
"Wala siya sa bahay."
"What?" Sabay na tanong ni Raia at Alexa.
Bakit wala sa bahay nila si pikon? "Baka nasa restaurant niyo?" Pagbabakasakali ni Blake.
"Wala siya do'n dahil sarado 'yon. Nasa hospital sila mama."
"Bakit nasa hospital sila tita? Ano nangyari?" Tanong ni Tristan.
"May bumugbog kay Andrei kanina. Hindi namin alam kung sino pero mukhang alam ni Andeng. Galit na galit daw ito nung umalis kanina kaya nag-aalala ako. Kilala mo siya Jake." Mahabang sagot niya saka umalis.
Sino naman ang bumugbog kay Andrei? Mapapatay sila ni pikon kapag malala ang ginawa nila sa bunsong kapatid niya.
"Where could she possibly be?" Tanong ni Raia.
'Yan din ang tanong sa isip ko. Kapag nahulog kami ay baka nga makapatay si pikon. Nasa'n ka ba, Andrea?
"Anong sa tingin mo ang gagawin ni Andrea, Jake?" Nag-aalalang tanong ni Alexa.
Tinignan ko siya at puro pag-aalala ang makikita mo sa kaniyang mukha.
"You've been with her since childhood. You know her since then." Saad ni Raia na nag-aalala din.
"Baka makapatay siya." Sagot ko.
Nanlaki ang mga mata nila dahil sa gulat. Hindi siguro nila inaasahan ang sagot ko.
"Saktan mo siya 'wag ang pamilya niya. Saktan mo ang lahat 'wag ang malapit sa kaniya." Wika ko. "Kapag nahuli tayo at hindi natin siya nahanap agad ay baka mangyari nga ang ikinatatakot nating lahat."
"Blaine Cuevas." Tristan muttered.
Lumingon kaming lahat sa kaniya. Tama dita. Si Blaine Cuevas. Tumayo kaming lahat at sabay sabay na nagpunta sa room ni Blaine Cuevas. Wala talaga siyang awa. Hindi niya masktan si pikon kaya ang kapatid nito ang pinupuntirya niya.
Alexa
Blaine Cuevas is unbelievable. My goodness. Nagpunta kami sa classroom niya para tanungin siya. Thanks to Tristan's resources, we know where to go.
"Hi Al." She greeted Al.
She's flirting with my cousin? I can't accept her to be part of our family. "Tell me, saan mo ipabugbug ang kapatid ni Andrea?" Al asked calmly.
She acted as if she's thinking. Alam ko naman na gusto niya lang makasama pa ng matagal si Al kaya siya ganyan psh. "Abandoned building?" Patanong niyang sagot.
Thanks to Al's charm. We don't need to look around for Andrea. We go straight to the abandoned building to find Andrea.
When we get there, nakita namin 'di Andrea na pinatumba ang huling taong nakatayo. We saw almost 16 person on the ground. They were all struggling because of the pain they were feeling.
They were all lying in the ground with full of blood on their body. Kinuha ni Andrea ang dos por dos na kahit para ipalo ito sa taong nasa harap niya ngunit hindi niya ito naituloy dahil tumakbo 'di Jake papunta sa kaniya para pigilan siya saka siya nito niyakap.
Jake took the dos por dos from Andrea then he threw it away. Ikinuyom ni Andrea ang kaniyang mga palad, pilit na pinipigilan ang kaniyang galit.
"Tama na. Enough is enough, Andrea."
Ngayon ko lang nakita na ganito kaseryoso si Jake. He's always joking around to make us laugh. This is also the first time that I saw Andrea like this.
She's full of anger. "Etong tatandaan niyong lahat. Sa oras na may mangyaring masama sa kapatid ko, mamamatay kayong lahat. Kaya ipanalangin niyo na magising siya agad, dahil kada linggo na magdaraan at wala pa rin siyang malay, pamilya niyo ang magbabayad. Iisa isahin ko ang pamilya niyong lahat kaya ngayon palang ay manalangin na kayo." Galit niyang banta sa lahat.
I don't know if they hear her but what Andrea said was scary. Kumalas siya sa yakap ni Jake then she walk away. She didn't even give us a glance. She just walk as if we're not here.
You can't see anything from her eyes except from anger. We follow her leaving the men behind. Tristan already called an ambulance to help them.
"Andrea, kumalma ka anak." Pilit na pinapakalma ni Tita ang anak niya.
"Hindi ako kakalma hangga't hindi nagigising ang kapatid ko." ~Andrea
Kuya Andrew and kuya Andrello came together. They both look to Andrea. "Don't do anything stupid." Kuya Andrello reminded her.
But Andrea seemed not to care. "Hindi ako tanga." Andrea replied coldly.
"'Wag mong dumihan ang pangalan at palad mo Andrea, dahil lang sa mga taong gaya nila." Kuya Andrew said.
Andrea didn't say anything. Naupo lang siya sa couch at isinandal ang ulo niya dito.
"I found out something." Tristan muttered. We all look at him giving him a questionable look. "Blaine Cuevas is Asher's ex girlfriend."
Andrea shifted her look at him. That's another problem. I can't imagine that Asher is Blaine's ex boyfriend. Asher is a good man. Blaine doesn't deserve him.
Andrea stood up and started to walk towards the door. "Sa'n ka pupunta?" Tanong ni kuya Andrew.
Ibang iba ang aura ng pamilya Smith ngayon. Kung dati ay seryoso na sila, ngayon ay mas seryoso sila. "Blaine Cuevas." Andrea answered.
Hinawakan ni Tristan ang braso ni Andrea to stop her.
Hinigit niya ang braso niya mula kay Tristan at saka muling naglakad patungo sa pinto. The door open bago pa siya makalapit dito.
Iniluwa ng pinto si Asher. Matapos niyang isara ang pinto ay tumingin siya kay Andrea and we didn't expect what Andrea did.
She punch Asher's face. Natumba si Asher sa sahig at pumutok din ang labi niya. "Andrea Smith, tumigil ka na!" Tita Sharia shouted.
"What's wrong, moonlight?" Asher ask.
His face is full of confusion ang shocked at the same time.
She shifted her eyes to Al then she left. I hope we didn't make her life miserable.
Andrea "May balak ka bang pumatay?" Tanong ni kuya Andrew na may bahid ng galit. "Meron, kung hindi agad magigising si Andrei." Sagot ko. Mapapatay ko talaga sila kapag hindi agad nagising ang kapatid ko. "'Wag mong balewalain ang babala ko sa 'yo, Andrea." Wika ni kuya Andrello na may bahid ng pagbabanta ang boses. Hindi mo ako matatakot ngayon dahil puro galit lang ang nararamdaman ko. Galit para sa mga g*gong gumawa nito sa kapatid ko. Araw na upang maningil. Isang linggo na ang nakakalipas pero hindi pa rin nagigising si Andrei. Tapos na ang palugit na binigay ko sa kanila. Maaga 'kong umalis sa bahay namin dahil ayokong masaktan ang pamilya ko dahil sa pagpigil sa 'kin. Sa ospital natutulog sila mama dahil binabantayan nila si Andrei kaya sila kuya lang ang kasama ko ngayon dito sa bahay. Wala akong pasok dahil suspended ako kaya may oras ako p
Andrea "Turuan mo 'ko ng martial arts ate, para maipagtanggol ko sarili ko." Sabi ni Andrei. Kaming dalawa lang ang nandito sa hospital room niya dahil pinauwi ko muna sila mama para makapagpahinga ng ayus. "Sige, 'pag galing ka na." 'Yun din naman ang balak ko. Malaki na rin naman siya at hindi na siya bata. Dapat na niyang protektahan ang sarili niya. "Nakilala mo ba kung sino ang bumugbog sa 'kin?" Tanong niya. Umupo ako sa tabi niya sa kama pagkatapos ko siyang ipagbalat ng pongkan. "Oo." Maikli kong tugon. "Pwede mo bang sabihin sa 'kin kung sino 'yun pagkatapos mo akong turuan? Para makaganti man lang ako." "Alam mo namang masama ang gumanti, hindi ba? 'Yun ang turo sa atin nila mama." "Pero ikaw gumaganti ka." Nakanguso nitong sabi. "Hindi pagganti ang ginawa ko sa kanila
Alistair She never had a boyfriend, huh? But now, someone show up and they are acting like a couple. Hindi ko alam na may magkakagusto pa pala sa kaniya. Hindi naman gwapo 'yung lalaki. Mas gwapo pa rin ako sa kaniya. Ano kayang nagustuhan nila sa isa't isa? "Bro, ayus ka lang?" Nakangising tanong sa akin ni Tristan. "Of course." I reply. "May boyfriend pala si Andrea eh. Kawawa ka." He tap my shoulder before he left. What is he talking about? Ano naman sa 'kin kung may boyfriend na 'yung babaeng 'yun? I don't care. It has nothing to do with me. Tss. Nagpunta ako sa isang park malapit sa bahay namin para mawala ang badtrip ko. Ewan ko ba kung bakit ako na badtrip ng dahil lang sa babaeng 'yun. I don't understand myself lately. That's the first time that I saw her that happy and I don't like it. I
Andrea Periodical exam namin ngayon hanggang kinabukasan. Hindi ko lang alam kung may isasagot ako dahil hindi ako nakapag review kagabi dahil sa pagod. Ipinamigay na ng bantay naming guro ang questionnaire matapos niyang sabihin sa amin ang dapat at hindi dapat na gawin. Hindi kahirapan ang exam namin kaya hindi sumakit ang mga ulo namin. Half day lang kami ngayon dahil nga periodical exam. Ganiyan naman lagi sa school namin basta exam, half day lang. "Chick lang pala ang exam eh." Mayabang na sabi ng animal na prenteng nakaupo sa bench. Nasa rooftop kami ngayon. "Akala ko nga mahihirapan ako, hindi naman pala." Sabi ni Tristan. "No need to review, we can answer those questions even if we don't." Ani Raia. "It's easy for us, pa'no sa iba?" Tanong ni Lexa. "'Wag kayong magpakampante. Hindi ibig sabihin na madal
Andrea Miss ko na si lolo. Sobra. Bata palang ako noong namatay si lolo. Sobrang lungkot nung araw na iyon. Napakamapaglaro naman kasi ng tadhana. Noong umaga lang ay masaya pa kaming naglalaro, nag-uusap, nagbibiruan at nagkakainan. Tapos pagsapit ng hating gabi, ginigising kaming lahat dahil sa biglaang pagkawala niya. Walang paglagyan ang lungkot na nararamdaman namin noong gabing iyon. Ang lahat ay tahimik na humihikbi at tahimik na dinaramdan ang sakit ng pagkawala niya. Wala kang maririnig na kahit anong salita mula sa aming lahat noon. Iyak at hagulgol lang. Sobrang sakit. Biruin mo 'yun, natulog ka lang tapos 'pag gising mo, ang balitang maririnig mo sa pamilya mo ay wala na ang pinakamamahal mong lolo. Sabay sabay kaming kumain sa bahay ng hardin nila lola. Naghanda sila ng isang mahabang lamesa dito na mayroon pang kulay puting tela sa iba
Andrea Nagpatuloy kami sa kasiyahan at naglaro pa ng maraming laro. May mga premyo din akong nakuha mula sa mga palaro kaya may pocket money na ako. Hindi nawawala ang tawanan at asaran habang naglalaro kami. Ang malakas mag-asaran ay ang magkapatid na Rain at Catherine. Parang mga aso't pusa ang mga 'yun. Parang hindi magkapatid eh. Last day na namin dito sa Sagada. Pinayagan nila kami na mag-kaniya kaniya ng lakad. Kahit saan daw kami pumunta ay ayus lang basta ay bumalik kami bago magdilim. May isa akong lugar na gustong gusto kong puntahan dito sa Sagada. Ang hanging coffins. Ang mga kabaong ay mga nakasabit sa cliffs. Ito ang unang lugar na pinuntahan ko dito. Buti nga at hindi nahuhulog ang mga ito. Marami na rin ang kabaong na nakasabit dito. Marami rin ang turista na narito at pinagmamasdan ang mga kabaong. Ang iba ay kumukuha ng litrato.
Andrea Hindi naman ako makakasabay kela Tristan dahil nauna silang lumabas sa akin. Punyeta naman. Hindi ako makatayo sa kina-uupuan ko dahil para akong matutumba kapag tumayo ako kaya pinapahinga ko muna ang sarili ko baka sakaling mawala ang sakit ng ulo na nararamdaman ko. May mga yabag ng paa akong narinig palapit sa akin at may presensya ng tao akong naramdaman sa harap ko kaya nag-angat ako ng tingin. Mukha ni hagdan ang tumambad sa akin at pag-aalala ang makikita doon. "Are you okay?" Tanong niya ng puno ng pag-aalala. "Hmm." Sagot ko. "No, you're not." Sabi niya saka sinalat ang noo ko. "Kaya mo bang tumayo?" "Hmm." Sagot ko saka ako tumayo. Kinuha niya ang bag ko at saka ako inalalayang lumakad palabas. Nakahawak ang isang kamay niya sa balikat ko ang isa naman ay nakahawak sa kamay ko.
Andrea Hindi na ako nakapaghapunan kagabi dahil tuloy tuloy na ang naging pagtulog ko. Hindi na daw ako ginising nila mama dahil nga ang sakit ng ulo ko. Gutom na gutom tuloy ako paggising ko dahil hindi naman ako nakapag miryenda kahapon. Dapat ay hindi ako late ngayon kung hindi lang dahil sa letseng ball pen ko na hindi ko malaman kung saan ko nailagay. "Anong oras na Andrea, hindi ka pa ba aalis?! Late ka na!" Sigaw ni mama mula sa baba. Punyeta pati pala notebook ko sa history nawawala. Hayst. "Sandali lang, 'ma!" Sagot ko. "Mauuna na kami sa iyo. Isarado mo ang bahay, ah?" "Sige!" Punyeta naman oo. Bakit ngayon ka pa nawala. May pagka terror pa naman ang teacher namin sa MAPEH. Baka hindi na naman ako makapasok nito ngayon. Nyeta. Bahala na nga. Bumaba na ako at patakbo kong tinungo ang