Share
Chapter 12
Related chapters
Never Say Goodbye Chapter 13
Zoe's POV.Ilang beses naming sinubukan itulak ang pinto palabas, pero hindi pa rin ito bumubukas. Pareho na kaming pinagpapawisan at parehong paos na rin ang aming boses dahil sa kakasigaw, pero walang pumupunta sa kinalalagyan namin para palabasin kami. "Magpahinga na muna tayo, Rhia. Baka kung ano pang mangyari sa 'yo kapag napagod ka."Natigilan ako sa sinabi niya. Lumingon ako sa kanya na magkasalubong ang dalawang kilay ko."Paano mo nasabi na masama sa akin ang mapagod?" Tinitigan ko siya sa kanyang mga mata, pero hindi siya nag-iwas ng tingin sa akin at sa halip ay tinitigan niya ko pabalik. Nakipaglaban siya ng titigan sa 'kin. "Because I know that you have a heart disease. Nalaman ko lang ang tungkol doon nang sabihin sa akin ng Kuya mo ang tungkol sa sakit mo nang malaman nila na nawawala ka."Mas lalo akong napakunot-noo dahil sa sinabi niya. Habang tumatagal ay mas lalo akong naguguluhan sa pinapahiwatig niya. "What do you mean? Kuya? Sinong Kuya ang sinasabi mo? You
Never Say Goodbye Chapter 14
Zoe's POV. Kumalma na ko pagkatapos akong yakapin ni Andrew. Kaya nang maramdaman niyang med'yo mahinahon na ko ay siya na ang kusang kumalas sa pagkakayakap sa 'kin, pero hawak niya pa rin ang dalawang balikat ko at pinaharap niya ko sa kanya. Pagkatapos ay tinitigan niya ko sa aking mata. "What do you think you're doing?" Nagsalubong ang dalawang kilay ko habang nakatingin sa kanya. "I love you, Rhianna. Can you let me say those words over and over to you?" Hindi ko malaman ang magiging reaksyon ko sa sinabi niya. Lagi niya kong tinatawag sa ibang pangalan, pero bakit pakiramdam ko ay mas nagiging kampante ako sa ginagawa niya? Andrew's POV. Hindi siya sumagot sa sinabi ko. Sinalubong lang niya ang mga titig ko sa kanya at mahahalata sa kanyang mga mata na naguguluhan siya. Hindi ko maipaliwanag ang nararamdaman ko ngayon. Masaya ako dahil nagkaroon ako ng pagkakataon para makasama ko siya ng mag-isa at walang gumugulo sa aming dalawa, pero sa tuwing nakikita ko ang mga mata
Never Say Goodbye Chapter 15
Andrew's POV.Nagising ako na katabi ko pa rin si Rhianna. Nakasuot na siya ng damit ngayon at hindi na gaanong madalim kaya naisip ko na sumapit na siguro ang umaga. Sumilay ang ngiti sa aking labi. Natutuwa ako dahil sa nangyari sa amin ni Rhianna. Alam kong mas'yadong masama ang umasa ng malaki, pero hindi pa rin bumababa ang pag-asa ko na konting panahon na lang ay maaalala na rin ako ni Rhianna. Nakaunan siya sa bisig ko. Niyakap ko siya, pero hindi pa rin bumubukas ang kanyang mga mata. Kaya naman sinarado ko na lang ulit ang aking mata at muling natulog. Nagising ako nang maramdaman ko ang paggalaw ni Rhianna sa tabi ko. Ngumiti ako nang makita kong gising na siya at nakaupo na sa tabi ko. Yakap niya ang kanyang sarili habang nakatingin sa kung saan. "Good morning, Rhianna. Ayos lang ba ang katawan mo?" Nakangiti ako habang nakatingin sa kanya kahit na sa ibang direksyon siya nakatingin. Bigla siyang lumingon sa 'kin at nawala ang ngiti sa labi ko nang tingnan niya ko ng
Never Say Goodbye Chapter 16
ZOE Nang makauwi na ko sa bahay namin ni Jayden ay naabutan ko siyang nakaupo sa sala. Nakayuko siya at kahit na hindi siya nagsasalita at hindi ko nakikita ang mukha niya, parang nararamdaman ko na agad ang galit niya. Napailing ako ng aking ulo. Ngayon na alam kong may nagawa akong masama sa kanya, pakiramdam ko tuloy ay galit na siya sa akin ngayon. Iniangat ni Jayden ang mukha niya at nagsalubong ang mata naming dalawa. Gusto kong umiwas ng tingin sa kanya dahil baka makita niya agad sa mga mata ko na may ginawa akong mali, pero hindi ko magawang iiwas ang paningin ko. Parang nag-uutos ang bawat tingin niya sa akin at hindi ko ito kayang hindi sundin. "Babe, come here." Nakatitig pa rin sa akin si Jayden subalit mas tumalim na ang bawat titig niya sa akin. Bumilis ang tibok ng puso ko. Habang naglalakad ako papunta sa kanya ay mas lalo pang bumibilis ang tibok ng puso ko.Tinuro niya ang kanyang lap at wala akong ginawa kundi sundin ang kanyang utos. Umupo ako sa kanya. Nara
Never Say Goodbye Prologue
Hindi ko maiwasan mapangiti habang nakatingin ako kay Andrew habang siya ay tumutugtog ng gitara.Sa kanyang maamong mukha, sa kanyang buhok na magulo at halos maabot na ang kanyang singkit na mata, sa kulay puting school uniform na suot niya, sa kanyang pulang labi na hindi pa nakakatikim ng kahit anong beauty product, masasabi kong siya na ang lalakeng nakatakda para sa buhay ko.Kinilig ako bigla sa naisip ko. Napaka guwapo talaga niya kahit saang anggulo ko man siya pagmasdan.Mula sa pinagtataguan ko sa likod ng pintuan ng rooftop ay iniiangatan kong huwag gumawa ng kahit anong ingay na maaaring magbigay ng senyales para malaman ni Andrew na sinusundan ko siya.Actually, kilala naman namin ang isa't-isa at nakakapag-usap kami, pero simula nang mas lumala ang pagtingin na mayroon ako sa kanya ay hindi ko na kayang makipag-usap sa kanya ng matagal. Pakiramdam ko ay ng
Never Say Goodbye Chapter 1
Rhianna's POV.Napaupo ako sa aking kama at nag-aalalang tumitig sa hawak kong cellphone. Nasaan na naman kaya si Drew? Gabi na pero hindi pa siya dumadating sa bahay. Sobrang nag-aalala na ko sa kanya. Muli ko siyang tinawagan at sa wakas ay sinagot na rin niya ang tawag ko."Hello?" Mahahalata pa sa aking tinig ang pag-aalala sa kausap."[Then, what will be going to happened to us? Matatapos na lang ba tayo basta-basta?]""[No. We will keep our relationship. You know that I don't care about her. I can't even tell her name. You are my love and not her so let's stay, please...]""[But, you are her husband.]""In the paper, yes but you are the one I love.]"I also heard a deep sigh on the line."[Then let's stay. I love you, Drew.]""[I am many more loves you, babe.]"
Never Say Goodbye Chapter 2
Rhianna's POV."Hmm... What's that smell? It's smell like a coffee."Kinabahan ako bigla sa sinabi ni Tita Martha. Nagpalinga-linga siya sa paligid.Mas'yado kasi akong nagmadali. Hindi ko tuloy nalinis muna ang sarili ko. Nagpalit lang ako ng damit.Tumingin si Drew sa 'kin ng masama kaya mas lalo akong nakaramdam ng kaba."Ah, maybe our maid poured the coffee. Wait. I will check." I smiled to Tita Martha and go to our kitchen. I didn't even wait for her response.Palakad-lakad lang ako sa loob ng kusina at hindi malaman ang gagawin.Pagkalipas ng ilag minuto ay hindi ko namalayang sumunod na rin pala si Drew sa akin. Hinawakan niya ko bigla sa braso ng mahigpit."Ouch! Drew, it's hurt." Pinilit kong inaalis ang kamay niya sa braso ko."Masakit? Masakit ba? Kulang pa 'yan sa ginawa mong katangahan kanina?! Paano kung nalaman ni Mom ang nangyari? Eh 'di ako ang malalagot?!" Mas lalo niyang hinigpitan an
Never Say Goodbye Chapter 3
Rhianna's POV.Sa pagmulat ng aking mata ay mas naging malinaw sa akin ang amoy ng paligid at ang pangalan ng lugar na kinalalagyan ko ngayon, pero kahit anong pilit ko sa pag-alala ay hindi ko matandaan kung bakit ako nandito."Rhianna? Gosh! Thank, god! You're already awake. Are you okay? Tell me."Lumingon ako sa direksyon ng boses na narinig ako. Akala ko si Andrew ang nagsalita, pero hindi pala.It's kuya Jared. He is my brother."I'm okay, kuya. Where's Drew?" Pinilit kong magbigay ng ngiti sa kanya kahit nanghihina pa ko.Napansin kong biglang nag-iba ang expression na mukha niya nang banggitin ko ang pangalan ng aking asawa."He is the one who brought you here, but after that, he left." Biglang sumeryoso ang tinig ni Kuya Jared.Kahit papaano ay napangiti ako sa sinabi niya. Akala ko ay wala na talagang pakialam sa akin si Drew, pero mayroon pa rin pala. Kahit papaano ay may pag-asa pa rin pala ako sa kanya.
Latest chapter
