Chapter 2

Lucas POV,

Namumuo ang galit sa loob ko habang papunta ako sa bahay namin habang sinusundan ako Mommy na nasa likod ko. Pinagalitan ako tungkol sa mga bagay na hindi ko gustong gawin.

"Naiinis ako sa ugali mo, bakit ayaw mo siyang pakasalan?" Sabi niya na may galit ang pananalita.

"Tsk, you are so sure of what you want Mom? You want me to marry that girl?" Napaawang ang bibig ko sa gusto nilang mangyari.

I just can't marry a girl na hindi ko naman mahal!

Hindi ko alam kung anong tumatakbo sa isip nila, kung bakit gusto nila akong ipakasal sa ibang babae, malayo siya sa babaeng gusto ko.

"Our decision is final. At saka, siya ay isang mabuting babae. Kung makikilala mo siya ng lubusan masasabi mo na siya ay isang kamangha-manghang babae," sabi ni Dad.

Wow, sure na sure sila sa babaeng yun. Hindi man lang nila pinakinggan ang desisyon ko.

"Dapat humingi ka ng tawad sa kanila." Idinagdag niya.

"No, I won't apologize to them and I told you, you don't force me to marry that girl that I didn't love. May mahal akong iba at wala kang magagawa dito at hindi mo yun mababago." Matigas na sabi ko.

"Meron. Pwede kitang tanggalin sa kumpanya natin."

"Ano? Hindi, hindi mo magagawa sa akin iyon, Dad."

My father stood up firmly with an authoritative voice, "You are not allowed to marry someone else, if you go after your desires, you will get no inheritance from me." I feel like I stood on the edge of despair as my eyes widened and stared into my father's eyes as if I couldn't believe my father was saying those words. " I can decide whether you like it or not, you marry that girl. As soon as possible you will marry her. I don't want to give the inheritance to you without a wife and that's final." My dad said as he walked in front of me. It feels like my hope to marry the girl I want has instantly vanished.

I'm sick of this. I stared at my Mom but she followed my dad with a disappointed face.

Naiwan na lang akong mag-isa na wala akong ibang magawa.

Napaupo na lang ako dahil sa kawalan ng pag-asa.

How could they do this to me? To ruin my life!

****

Reigna POV,

"I now pronounce you as husband and wife." Iyan ang sabi ng pari at umalingawngaw ang palakpakan sa buong simbahan, lahat ng mata ay nasa amin. Mga tunog ng tawa at saya ang pumasok sa aking tenga ngunit ang tanging nagawa ko na lang ay titigan ang aking asawa na ngayon ay kitang-kita sa kanyang mukha na hindi siya masaya sa kasalang ito.

Nakangiting lumapit sa amin ang Mommy niya. "Hija congratulations." Sabi nya at ngiti lang ang itinugon ko sa kanya.

Nakapulupot ang mga braso ko sa mga braso ni Lucas habang kaharap namin ang maraming bisita sa kasal namin. Kinurot ni Tita or should I say Mommy Camila ang bewang niya. "Smile, Lucas, wag mong ipakita na ayaw mo sa kasal na ito." Bulong ng kanyang ina.

Isang pekeng ngiti ang ipinakita ni Lucas sa maraming bisita. His mother smiled at me and left us entertaining with some other guests upon this wedding.

His beautiful deep brown eyes stared into mine and I couldn't trace any warmth, or love but only hatred. Ito yung araw na masasabi kong akin na siya pero ipinakita na niya sa akin ang totoong ugali niya na ayaw niya sa akin.

A part of me was happy that finally he is married to me but I feel disgusted with his behavior. He started showing me his cold heart which is permanently engraved on his face.

I'm just useless to him, so it doesn't matter to him how much he tries to get me out of his cold, hard gaze and make me walk away from him.

"Anak, proud na proud ako sayo." Lumapit sa amin ang kanyang ama at niyakap si Lucas.

"Mamaya ibibigay ko sayo lahat ng mana ng kumpanya ko. Salamat dahil pumayag ka na maikasal kay Reigna."

"Salamat, Dad." Tipid niyang sagot.

"Hija, congratulations." Sabi niya sa akin at ngumiti ako sa kanya.

Umalis siya sa harapan namin at ang aking ina ay tumakbo patungo sa akin at binigyan niya ako ng isang mainit na yakap.

"Lucas pakiusap mahalin mo ang aking anak at huwag mong subukang saktan siya." My Mom said kay Lucas at tanging tango lang ang tinugon niya.

If my mother only knew how much Lucas didn't want me in his life, maybe she would scold him in front of many people. Alam kong nagpakasal lang siya sa akin para sa kanyang mana. Walang iba kundi iyon lang ang pakay niya sa akin para maibigay ng kanyang ama ang lahat ng iyon sa kanya.

Nagbabantang bumagsak ang mga luha mula sa aking mga mata alam kong naniniwala ang aking ina na mabait si Lucas sa akin.

"I love you, Mom," bahagya kong ibinulong ang boses ko. I am not opposing this marriage that could be fulfilled because first of all, I love Lucas even though I know that he doesn't love me, they want me to marry him. Magdurusa ako sa pakikitungo sa akin ni Lucas sa mga darating na araw at taon na kasama ko siya.

"You'll be okay, bibisitahin kita sa bago mong bahay. Don't cry, my daughter. Lucas will love you truly." Niyakap niya ako. I want to disagree with her last words that Lucas will love me, it's impossible to happen 'cause at first, I am not the girl he wants.

***

Natapos ang wedding party namin ng hatinggabi at pagod na akong i-entertain ang lahat ng bisita habang naka-expose ang ngipin ko sa kanila. Ang sakit ng paa ko sa lahat ng paglalakad. Aalis na kami sa lugar na ito at nagpaalam na ako sa aming mga magulang. Niyakap ko rin ang mga magulang ko bilang paalam sa kanila. Inakay ako ni Lucas papunta sa kanyang Lamborghini na kotse at iginiya ako patungo sa backseat.

Sinabi ni Lucas sa kanyang driver na ihatid kami sa kanyang villa. Tahimik ang buong byahe at hindi ako komportable dahil hindi man lang ako kinausap ni Lucas. Naka-focus lang siya sa pagtitig sa labas. Hindi niya ako pinansin na parang wala ako sa tabi niya.

Ilang minuto ang lumipas at nakarating na kami sa villa niya. Lumabas ako at inangat ang ulo ko para tingnan ang buong mansyon at nagulat ako dahil sa sobrang ganda nito. I can say maganda ang pagkakagawa ng bahay namin na may puting pintura na hinaluan ng iba't-ibang nakaka-attract na mga pintura. Itong modern decorated mansion na ito ang nagpabuka ng bibig ko dahil sa pagkamangha.

"Get in," tipid niyang sabi at sumunod na lang ako sa kanya. Sa unang pagkakataon, iyon ang mga unang salitang binitiwan niya sa akin. This was our wedding day but he just ignored me and when we got to the big living room, iniwan niya ako bigla at may lumapit sa akin na maid at inakay ako sa kwarto ko.

Hindi ko alam ang gagawin ko pero napatanong ako bigla. "Saan ka pupunta, Lucas." Hinarap niya ako at tinignan ako ng malamig. For the hundredth time, hindi na naman niya ako pinansin.

"Saan pupunta ang amo mo?" tanong ko sa maid.

"Sa kwarto niya," nahihiyang sabi niya.

"Hindi ba kami magsasama sa iisang kwarto?"

"Hindi po, yan ang sinabi niya sa akin kanina, pagdating mo ihahatid kita agad sa kwarto mo." Ipinaliwanag niya.

"Ahh, okay."

Hindi siya dapat ganito kabastos at iiwan na lang ako bigla ng walang paalam. Asawa na niya ako at wala na siyang magagawa pa roon.

Pagdating namin sa kwarto ko. Agad akong nahiga at inilibot ang paningin sa buong kwarto habang hinahangaan ang ganda ng sulok na ito. Dahan-dahang isinara ng katulong ang pinto at lumabas na siya at ramdam ko na naaawa siya sa pakikitungo sa akin ng asawa ko. Sumakit ang puso ko sa hindi mapigilang lungkot na tumama sa akin.

Narito ang aking buhay na may-asawa kasama ang isang lalaki sa buhay ko na walang gusto sa akin sa una pa lang.

Cheers for the succeeding marriage to my childhood crush that I will going to suffer soon from his behavior.