Chapter 5

Ang walang tigil na dagundong ng kulog ay gumagala sa kalangitan habang ang kidlat ay tumama sa lupa at parang hahatiin na ito ang mundo sa dalawa. Ang kalangitan sa itaas ay puno ng stratus gray clouds habang nagbabantang bubuhos ang ulan. Habang handang alisin ni Inang Kalikasan ang kanyang galit, maririnig sa buong sulok ang masasakit na sigaw ni Reigna.

Tumama ang malakas na sampal sa mukha niya, bumagsak ang katawan niya sa malamig na sahig dahil sa epekto ng malakas na sampal nito. Isang masakit na pagngiwi ang kumawala sa kanyang bibig habang patuloy na bumabagsak ang dugo mula sa kanyang bibig.

"Ahh please stop, don't do this to me," pakiusap ni Reigna sa asawa habang gumagapang, inabut niya ang paa ni Lucas habang lumuluha. She was trying to cool the atmosphere between them pero mas lalo lang nagalit si Lucas sa tuwing naririnig niya ang mga hikbi ni Reigna. "Tumigil ka sa pag-iyak, kung hindi lang sa mana hindi kita pakakasalan." Sumirit siya nang bakas sa boses niya ang pagkasuklam. "Please Lucas, hindi na kita iistorbohin." Pagmamakaawa niya kasama ang nanginginig niyang boses.

Hinawakan ni Lucas ang kamay niya at kinaladkad siya patungo sa kwarto habang marahas itong itinulak sa kama. "Gusto mo ito tama?" Itinaas niya ang kamay nito sa kama at hinigpitan ang pagkakahawak, mahigpit itong hinawakan habang nakapatong ito sa kanya. Ang galit ay nakaplaster sa kanyang asul na karagatan na mga mata.

"Let me go, Lucas, wag mong gawin sa akin to. Promise next time hindi na mauulit." She yelled and tried to push him to run away from his grip pero masyado siyang malakas.

Hindi niya pinakinggan ang mga pakiusap nito ngunit sa halip, inatake niya ang leeg nito at marahas na s******p. "Huwag please!!!" Nagmamakaawa siya pero hindi niya ito pinansin at nagpatuloy sa ginagawa.

"You want me tonight then I'll give you this, this would be our honeymoon, wag kang maingay!" Mariin niyang sabi. Kinagat ni Reigna ang ibabang labi upang hindi makagawa ng ingay. Wala siyang nagawa kundi sundin ang gusto nito.

Sa unang pagkakataon sa kanyang buhay, ang kanyang kadalisayan ay walang awa niyang sinira. Nagalit siya sa kanya dahil lang sa isang pagkakamaling iyon nang mahuli niyang nakikipagtalik siya sa ibang babae. Pagkaalis ng dalaga ay pumunta agad si Lucas sa kinaroroonan ni Reigna para parusahan ito.

Matapos makuha ni Lucas ang kanyang kasiyahan sa katawan ay tumayo siya. "Huwag na huwag mong subukang sabihin sa mga magulang ko kung ano ginawa ko sa iyo. Kung sasabihin mo ito sa kanila, kailangan mong harapin kung anoan ang maging kaparusahan mo." Sabi niya habang papalabas ng pinto.

Ang tanging nagawa niya ay umiyak. Hindi niya ito naranasan sa buong buhay niya na kasama ang kanyang mga magulang. Si Lucas lang ang may lakas ng loob na saktan siya emotionally and physically. Hindi niya inaasahan na ito pala ang totoong Lucas sa likod ng matatamis nitong mga ngiti. Akala niya mabait si Lucas kaya gusto niya ito simula bata pa sila pero nagkamali siya sa pagpili ng lalaking papakasalan niya.

"I shouldn't call myself lucky to marry a person who has no feelings for me. May mahal siyang iba at hindi ako iyon." Bulong niya habang umiiyak. "Pero hindi ako susuko. I will make you fall in love with me if that happens I will be the happiest woman alive."

Nakahiga pa rin siya sa kanyang kama na walang sulyap ng pag-asa. Pinunasan niya ang mga luha niya saka tumayo at tumungo sa salamin. Napatingin siya sa repleksyon niya. Pulang pula na ang bibig niya at isa na naman itong peklat. Labis na sakit ang naramdaman ng kanyang katawan sa kanyang parusa. Ito ang unang pagkakataon na nagpahayag ng galit si Lucas sa kanya. Inisip niya kung ano ang mangyayari sa mga susunod na araw na kasama pa niya ang isang walang awang lalaki sa buhay niya.

****

Cring** cring**. Tumunog ang alarm clock para magising siya.

Inabot ng kamay niya ang alarm clock sa side table para patayin ito matapos itong tumunog ng ilang beses.

Tamad siyang bumangon at iniunat ang mga braso na parang pusa. Pagkatapos ay dumampi ang kanyang mga paa sa malamig na sahig habang dumadaloy nito ang lamig patungo sa kanyang katawan.

Gayunpaman, nahuli niya ang sarili niya na tumingin sa kanyang nakatayong salamin. She stared at herself, gently touched her face then she soon realized how her night with her husband was miserable. Ang sugat sa gilid ng bibig niya ay naging itim. Inabot niya ang kanyang drawer para hanapin ang kanyang foundation para maglagay sa kanyang bibig para itago ang kanyang mga peklat.

Ilang sandali pa, tinungo niya ang kanyang aparador para maghanap ng masusuot na damit. Kumuha siya ng isa at nagbihis, pagkatapos ay nahagip ng mga mata niya ang wall clock na nakasabit sa itaas ng pinto.

"Baka hindi pa siya gising sa ganitong oras." Sabi niya habang napangiti sa naisip niya. May oras pa siyang magluto ng almusal para sa asawa.

She sprinted to the kitchen, tumingin siya sa mga gamit na narito at namangha siya elegante, malinis, at maayos ang lahat. Nagsimula na siyang magluto ng pagkain, umaasa siyang magugustuhan ni Lucas ang lasa ng inihanda niyang pagkain. Gayunpaman, si Reigna ay lumaki sa isang mayamang pamilya at hindi pa niya nasubukang magluto ng pagkain sa buong buhay niya.

Ngunit sinusubukan niyang magluto ng pagkain at gawin itong mas masarap. Makalipas ang ilang minuto, handa na ang lahat. Hinintay niyang pumunta si Lucas dito sa kusina at tikman ang niluto niya para sa kanya.

Makalipas ang isang minuto, nagsalin siya ng mainit na tubig sa isang mug para ipaghanda siya ng kape. Nang matapos na ang lahat ay nakarinig siya ng mga yabag na papalapit sa kinaroroonan niya saka siya tumingin sa kanya na may sulyap sa mukha nito na nakasimangot.

Bumilis ang tibok ng puso niya nang umupo si Lucas, "Para saan ito?" Malamig na sabi ni Lucas.

"Nagluto na ako ng almusal para sayo. Sana magustuhan mo." Hindi siya pinansin ni Lucas at nitukman niya ang pagkain na nasa mesa ngunit bigla niya itong inihagis.

"Gusto mo bang lasunin ako? Gusto mo ba akong patayin?" Galit na sambit ni Lucas habang inihagis ang ibang plato sa sahig.

"Hindi, nagluto lang ako ng almusal para sa iyo." Sabi niya habang inilapit ni Lucas ang katawan niya sa kanya na ngayon ay nag-aapoy na sa galit.

Sumakit na naman ang puso niya. Natahimik siya at yumuko at iniwasan ang galit na mukha ni Lucas at hindi siya tumitingin sa galit nitong mga mata.

"Ako ay humihingi ng paumanhin." Inayos ni Reigna ang mga nagkalat na pagkain sa lamesa at kinuha ang mga nabasag na plato sa sahig ng masugatan siya nito, dumugo ang kanyang isang daliri pero patuloy niya pa rin inayos ang lahat at inabot niya pa ang kape at ibinigay ito kay Lucas. "Higupin mo muna itong kape na hinanda ko para sa iyo."

Ngunit nagulat siya ng marahas itong hinampas ni Lucas. Tumilapon ang mainit na likido sa kanyang kamay habang nag-papanic siya na hawakan ito ngunit dumulas sa kanyang kamay ang baso mula sa pagkakahawak niya at nabasag ito sa sahig.

Sa kanyang takot, halos hindi siya makapagsalita ng kahit anong salita. Hinawakan ni Lucas ang buhok niya at agad namang inialis ni Lucas ang kamay niya mula sa mahigpit na pagkakahawak sa buhok niya at diretsong itinulak siya.

"I will never pity on you, go get yourself cured. Don't disturb me from this shit. I have a business to do in our company. But you remember this, don't you dare to tell my parents about this, or else. Sisipain kita palabas ng bahay na ito!" Sabi ni Lucas at umalis sa harapan niya.

Nakaramdam na ng labis na paghigirap si Reigna sa mga kamay ni Lucas, wasak na wasak siya habang nagsimula na namang tumulo ang kanyang masaganang luha. Wala siyang magawa kundi ang tumingala. Lumabas si Lucas ng pinto hanggang sa mawala ito sa paningin niya. Sa parehong bagay, iniwan siya ni Lucas na mag-isa na sobrang takot at ang tama ng sakit ay dumadaloy sa buong kaluluwa niya.