Chapter 92-Galit at selos

"Son? Our son?" pag-uulit ni Charles at halos sarili lang ang kausap.

Mabilis na yumakap si Stella sa beywang ng binata habang nanatiling nakaupo sa sofa. "I'm sorry kung ngayon ko lang sinabi!" Gumaralgal ang tinig niya dahil sa pinaghalong emosyon, takot at pag aalala.

Hindi pa rin makapaniwalang napatitig si Charles sa dingding. Hindi niya malaman kung dapat ba siyang matuwa kay Stella o magalit. Ilang araw niya ring dinala sa kunsensya ang nalaman na nabuntis ito noon at ang akala niya ay nawala rin.

"At nauna pa siyang nakilala ni Mauro?" Naisatinig niya ang laman ng isipan.

Napaiyak na si Stella at lalong hinigpitan ang yakap sa beywang ng binata. Ngayon siya nagsisi sa ginawa kanina. Ramdam niya ang pait sa tinig ng binata nang bangitin nito si Mauro. "Honey, I'm sorry! Hindi na ako nakapag isip kanina at, at...." hindi niya alam kung ano ang idugtong na paliwanag sa binata.

Galit na hinawakan ni Charles sa buhok ang dalaga at pinatingala ito. "Mas mahalaga ba ang lalaking iyo