"Ikaw ba ang kamag-anak ni nanay?" Tanong nang isang doktor kay isabella. "Opo, biyenan ko po siya, asawa ko po ang anak niya, bakit po?" Aniya ni Isabella. "Ako ang doktor na laging sumusuri sa kaniya. Nais ko lang ipaalam na may malubhang sakit si nanay at hindi na ito kaya pang lunasan pa, dahil hindi ito kaagad nagamot, Sorry to say this pero, hindi na magtatagal pa si Mrs. Morales." Saad ng doktor, napatutop na lang si Isabella sa nalaman. "Pero malakas pa siya, paanong hindi na siya magtatagal?" Tanong niya. "Well, choice ni nanay na hindi magpa-chemotheraphy." anito, "magastos daw ito at ayaw na raw niyang makadagdag pa sa problema nang kaniyang anak. Nuong nakaraan lang ay hinimatay siya kaya dinala siya ng anak niya," paliwanag ng doktor kay Isabella. "Mariin niyang sinabi na huwag sasabihin sa kaniyang anak ang tunay niyang kalagayan." saad pa ng doktor. "May taning na ang buhay ni nanay, dahil hindi naagapan ang pagkalat nang cancer cells sa kanyang k
"INAY ester!" wika ni Isabella ng Marating niya ang ospital. "Ano po ang ginagawa ninyo rito, ang buong akala ko ay umuwi na kayo sa bahay kaya 'di ako nag-alala. Saan po ba kayo nanggaling at nakarating kayo sa lugar na ito?" Nag-aalalang tanog ni Isabella sa matanda. Nanatili lamang itong tahimik, kaya hindi na ito kinulit pa nang dalaga. Hindi nagtagal, nai-uwi rin ni Isabella si aling Ester ng araw na iyon, kaya ng makarating sila sa bahay nito, muli itong tinanong nang dalaga. "Inay Ester, alam ko po na nag-aalala kayo kay Evren, pero hindi na kayo dapat pang mag-alala, dahil ginagawa ko po ang lahat para sa kaniya. Mayroon na tayong abugado na maaring makatulong sa atin. Magtiwala kayo, makakalaya din si Evren at mapapatunayan na wala siyang kasalanan." Aniya ni Isabella habang hawak ang kamay ng matanda, ngumiti lang ito at yumakap sa kaniya. "Salamat, hija. wala na akong ibang tao na maaaring asahan bukod sa iyo. Napakaswerte talaga ni Evren da
HALOS dalawang linggo nang nakakulong si Evren, madalas din siyang dalawin ni Isabella. Kaya kahit paano ay hindi siya ganoon nalulungkot. Isang araw, muling dumalaw ang kaniyang kasintahan. Ngunit malungkot ito ng sila'y magkita. Namamaga ang mga mata ni Isabella na tila kaga-galing lang sa pag-iyak. Kaya nag-aalala nagmadali siyang lumapit dito at niyakap ito. “Anong nangyari?” tanong niya rito, “sabihin mo, may problema ba?" Nag-aalalang tanong ni Evren habang nakatingin sa mga mata ng kasintahan. "E-evren," wika nito at tila nagbabanta na naman bumagsak ang mga luha sa mata. "S-si Inay E-ester, evren..." Anito, na tuluyan ng dumaloy sa pisngi ang mga luha. "Hindi kita maintindihan, Isabella. Linawin mo anong nangyari kay inay?" Kinakabahan na si Evren dahil sa nagiging reaksyon ng kaniyang kasintahan. "Wala na siya Evren, wala na si Inay Ester, kaninang umaga pumunta ako sa bahay niyo, ipagluluto ko sana s'ya, pagpasok ko sa bahay n'yo 'di ko s
ARAW-ARAW na tinuturuan ni Ronald si Evren, simula sa pagsusulat at maayos na pagbabasa, buong araw nila itong ginagawa kahit na mayroon silang ginagawa sa loob ng kulungan, patuloy pa din siyang tinuturuan ng matanda. mathematics, history, at iba pang maaring maituro sa binata. Dahil determinado si Evren na matuto, nakikinig siya ng maigi sa mga itinuturo sa kaniya ni Ronaldo, kaya isang linggo pa lang ay hasa na siya sa pagbabasa ng tagalog at ingles. tuwing dumadalaw ang matalik na kaibigan ni Ronaldo sa kaniya, nagpapadala siya ng iba't ibang libro na maaring ituro at ipabasa kay Evren. marami pa itong bagay na itinuro rito, Habang nakahiga, at bago matulog, binabasa ni Evren ang mga libro na ipinahiram sa kaniya ng matanda. Isinasaulo niya ang lahat ng mga ito, at kinabukasan, tinatanong siya ni Ronaldo ukol sa libro na kaniyang nabasa. "Magaling, Evren." Masayang wika ni Ronaldo sa kaniya. Abala pa sila sa pag-aaral ng tawagin siya ng isang pulis, "Del
Isang buwan na ang lumipas, simula ng makalabas ang kaibigan niyang si Ronaldo, madalas siya nitong padalhan ng iba't ibang libro, upang mabasa niya ito at mahasa siya sa pagbabasa. Lahat ng oras niya ay ginugol niya sa pag-aaral nang iba't ibang uri nang asignatura,at sa bawat libro na ipinadadala sa kaniya ay may mga tanong na inilalagay si Ronaldo. Sinasagot ito ng binata at ibinabalik niya ito ng may sagot na. Labis na nasisiyahan si Ronaldo sa mabilis na pagkatuto ng binata, habang binabasa niya ang papel na may mga tanong na galing sa kaniya, napapangiti siya, dahil sa maayos na nasasagot ito ng binata. “Magaling, Evren.” aniya, habang abala siya sa pagrebisa ng mga papel, nakarinig siya ng marahan na pagkatok sa pintuan ng kaniyang opisina. “Tuloy!” aniya, marahan na bumukas ang pinto at nakita niyang ang matalik niyang kaibigan ang naroon. “Ronaldo, i have a good news!” masayang wika nito sa kaniya. Lumapit ito sa lamesa kung saan naroon ang kaibigan. Inilab
“MAGANDANG umaga po!” masayang pagbati ni Evren kay Don Ronaldo, nasa salas ito at nagkakape. “Magandang umaga rin, kumusta ang pagtulog mo?” tanong nito sa binata, habang ito’y pa-upo sa katapat na upuan. “Medyo naninibago, nasanay na po kasi ako sa tinuulugan ko sa kulungan.” ani Evren habang napapakamot sa kaniyang batok. bahagya namang natawa ang si Ronaldo sa sinabi ng binata.“Well, dapat masanay ka na sa bago mong buhay, dahil simula ngayon dito ka na titira, mamaya darating ang kaibigan ko na nagtuturo sa isang sikat na unibersidad, tutulungan ka niyang matuto sa ibang asignatura. Huwag kang mag-alala mabait iyon at hindi mahigpit, siguradong magkakasundo kayo” paliwanag ng matanda kay Evren. “Sige po, tito.” magalang nitong sagot. “Maaga kang gising, ang mabuti pa mag-sabay na tayong kumain ng almusal.” anito, tumayo ito sa upuan saka binitawan ang diyaryo na hawak. Patungo na sila nang kusina nang lumapit sa kanila ang isang katulong. “Don Ronaldo, nari
NAG-ARAL nang mabuti si Evren, Sinikap niyang matuto at pag-aralan lahat, kahit ang pamamalakad ng mga negosyo ni Don Ronaldo. Natutuwa naman ang matanda sa kanyang nakikita sa pamangkin. at kapag may libre siyang araw, wala siyang ibang ginagawa ay kundi ang magbasa ng libro. Tahimik siyang naka-upo sa may veranda nang lumapit sa kaniya ang kaniyang guro. “Evren, bakit narito ka? hindi ba dapat nasa gym ka ngayon?” tanong nito sa binata na nakatutok pa rin sa pagbabasa. “Kagagaling ko lang doon. kumusta si Tito?” tanong niya sa dalaga, naupo muna ito saka nito sinagot ang tanong ng binata, “He’s upstairs, nagpapahinga, medyo masama raw ang pakiramdam niya,” wika ni Annie, nakaramdam naman ng pag-aalala si Evren kaya tumayo siya mula sa kanyang upuan at mabilis na naglakad patungo sa silid ng kaniyang tiyuhin. pagtapat niya sa pintuan ng silid nito, marahan siyang kumatok at bahagya niya itong binksan. “Tito, can i come in?” aniya, habang nakasilip sa naka-awan
MATAPOS ang pagpapakilala kay Evren, nakita niya na nagbubulungan ang karamihan sa board member. kaya naman bahagya siyang tumikhim upang makuha ang atensyon ng iba. “Everybody, I know most of you are skeptical about me, I am Calvin Del Fierro, the only heir of Mr. Ronaldo Del Fierro, I promise to do everything, and do all my responsibilities, as your CEO and chairperson of this company. all i wish is to trust me, all of you.” aniya, “pagkatiwalaan n’yo ako tulad ng pagtitiwala n’yo sa aking Tito Ronald.” wika niya “Why do we do that? You just came out from nowhere and now you're going to be the new CEO and Chairperson of the company?” tanong ng isa sa board member, ngunit hindi nagpatalo si Evren sa kaniya. “Why, are you afraid of me Mr. Calixto Ybañez? I know you're schemes here in the company. Well let us say, all of you have a dark schemes here at hindi ako natatakot na alisin kayo mismo diyan sa kina-uupuan n'yo.” matapang niyang pananalita. “Alam ko rin kung ano