Chapter 33 [Let him]

Ayoko mang aminin sa aking sarili pero nag aalala ako sa hudyong lasenggong lalaki na nasa passenger seat. He deserved the headache, but I can't just let him feel it. Ewan ko ba kung anong pumasok sa utak ko at ipinark ko sa gilid ang sasakyan nang makita ko ang bilihan ng gamot.

-"I am just a concern citizen. Saka ayokong masisi ng mga magulang nito kung bumulagta ito bigla. Nasa custody ko siya kaya wala akong choice kung hindi ang ibilhan ang hudyo ng tubig at gamot."- Pagkausap ko sa aking sarili habang naglalakad papasok ng bilihan. Nakikipag away ako sa sarili ko.

" Akala ko ba deserve niya? Kanina lang falit na falit ka tapos ngayon, binibilhan mo ng gamot. Hanep ka, ah. Ano yan? Caring ka lang sa lagay na yan? " Kontra ng aking isip.

Napapikit ako at bumuga ng hangin bago pumasok sa loob. Sinabi ko na agad sa pharmacist ang bibilhin ko. Iniabot ko na din ang tubig na kinuha ko sa may estante malapit sa pinto. Napansin ko din ang coffee shop sa kabilang establishment. Dadaan na