“Emory…”She lifted her gaze at him while catching her breath. Hindi niya alam kung ano ang kanyang mararamdaman ngayon. Gusto niyang sabihin dito na umalis na ito dahil hindi niya ito kayang harapin na ganito ang kalagayan niya.Mabilis ang kanyang paghinga at hindi niya ito mapigilan. She wanted to tell him to leave but she can’t speak. She’s breathing through her mouth. Lunod na ang kanyang katawan sa tubig ngunit ramdam niya pa rin ang init at hindi ito naiibsan.Lumapit si Beau sa kanya at ang pinakaunang gusto niyang gawin ay ang itulak ito ngunit tila ba ay walang lakas ang kanyang katawan. Lumuhod si Beau sa tabi ng bathtub at hinaplos ang kanyang pisngi. She bit her lower lip and looked at him in the eyes.Ang kanyang mga mata at nangungusap habang nakatingin dito. Beau has to leave. He can’t see her in this kind of vulnerable situation.“I’m sorry,” he whispered.Kumunot ang kanyang noo. “W-what…”“I forgot to warn you,” he said. “Come on now. I’ll take you to bed.”“Mainit,
Weeks had passed. At masasabi ni Emory na naging mapayapa ang buhay ni Emory. Ngunit pansin niya ang pagdistansya ni Beau sa kanya. Sa tuwing nagigising siya ay nakaalis na ito at sa tuwing matutulog siya ay hindi pa ito nakakarating mula sa opisina.Hindi niya tuloy maiwasang mapaisip… iniiwasan ba siya ng binata? Yes, he’s spoiling her with money and every luxury thing. Mayroon siyang personal shopper na laging naghahatid sa kanya ng mga damit na on-trend umano. She wanted to decline but according to her shopper, she can’t make her stop them. Utos ito ni Beau kaya naman wala siyang magagawa.“Tulala ka na naman.”Wala sa sarili siyang napatingin sa nagsalita at nakita si Manang Tere. She immediately composed her smile. “Manang, nandiyan po pala kayo. May kailangan po ba kayo?”Umiling ito sa kanya. May hawak itong tasa na hinuha niya ay may lamang kape. Naglakad palapit sa kanya si Manang Tere at tumabi sa kanya ng upo. Nandito kasi siya sa pool area at nakatitig sa tubig. She wante
Hindi alam ni Emory kung anong dami ang susuotin niya para mamaya. She wanted to look presentable. Ang daming damit sa loob ng kanyang closet ngunit wala siyang mapagpipilian doon dahil lahat naman ay maganda sa kanyang mga mata.Nilapag niya ang isang lilac-colored satin dress sa kama at pinasadahan ng tingin ang kama niyang napupuno ng mga dress sa iba’t ibang kulay na alam niyang akma sa family dinner para mamaya. Pero sa sobrang dami ng mga damit at halos lahat ay magaganda. But she can’t wear them all in one night, can she?“Anong susuotin ko?” tanong niya sa sarili at tumingin sa salamin.She looks like a mess. Hindi pa siya nakakaligo at hindi niya alam kung ano ang kanyang gagawin ngayon. Wala rin naman siyang matawagan na kaibigan para tanungin ang tungkol sa kung ano ang dress na dapat niyang suotin ngayon.Hinilot ni Emory ang kanyang sintido. Mamaya pa dapat siya maghahanda dahil mamayang gabi pa ang dinner. Pero kung mamayang gabi pa siya maghahanda, paniguradong mali-lat
Tahimik siyang nakaupo sa passenger’s seat at nakatingin sa labas ng bintana. Pareho silang tahimik ni Beau at mukhang pareho silang may malalim na iniisip. Sa totoo lang ay sobrang pagod niya sa araw na ito dahil sa ginawa nila ng kapatid niyang si Elijah. Kung saan-saang male’s boutique siya nito kinuyog.Beau cleared his throat making her looked at him. Tipid siyang ngumiti rito nang sakto ring napatingin sa kanya ang binata. Humugot siya ng malalim na hininga at iiwas na sana ng tingin nang magsalita ito.“How was your day?” he asked in a very low and soft voice.Is he seriously asking her about her day? Is this a good sign?Umayos siya sa kanyang pagkakaupo at bumaling dito. “Uhm, I went out to treat my brother. I hope you don't mind me spending your money.”He shook his head. “That money is already yours. You can spend it however you want.”That made her smile. She knows he’s trying and so does she. Ginagawa niya rin ang lahat para sa married life nila para kahit papano ay hindi
“Aalis kayo, Ate? Sa Cebu? Pwede akong sumama?” pangungulit ng kanyang kapatid habang abala siyang nag-iimpake. Pinayagan niya kasi ang kapatid niyang magpunta rito ang kapatid para kahit papano ay may makausap siya rito habang vacant din ng kanyang kapatid. And talking about being vacant, heto ngayon si Elijah, nakahiga sa kama sa at naglalaro sa phone. “Hindi pwede,” she replied. “Ayoko ngang magpunta roon, e. Lalo na’t nandoon din si Jessica at Brille. But for Beau, pupunta ako.” Bumangon si Eli mula sa kama at binaba ang phone nito. Pinanliitan siya ng mga mata ng kapatid na para bang may naiisip na naman itong malisyoso. “Sigurado ka ba? Baka sa pagbalik niyo mula sa family vacation niyo, biglang kayo na ulit ni Brille. Gago pa naman ‘yon,” saad nito. “And why are you so concerned with your husband? Asawa mo lang naman siya sa papel, ah?” Tama ba ang naging desisyon niya na papasukin si Eli sa kanyang silid? Because right now, she’s starting to regret letting his idiot in. Ak
Nang makababa si Emory sa sasakyan ay agad niyang pinasadahan ng tingin ang malaking bahay sa kanyang harapan. It’s made out of wood, hut, and other light materials. Sobrang pleasing nito sa mga mata at malalaman mo talagang presko ito kung tirhan.“Pasok na tayo?” saad ng ina ni Beau na lumapit sa kanya.She turned to the woman and forced a smile. “Susunod po ako. Hinihintay ko lang po si Beau.”Ang pagbanggit sa pangalan ni Beau ang dahilan kung bakit unti-unting nabura ang ngiti sa labi nito. And that confirmed Emory’s suspicion. Mukhang hindi nga magkasundo si Beau at ang mommy nito.But even if they’re not in good terms, should they just protect him and respect him as a part of their family?Isa sa mga rason kung bakit iwas na iwas siya sa ginang ay dahil disappointed siya rito. Alam nito kung ano ang meron kay Jessica at Brille ngunit pinili ng mga itong i-tolerate ang kanilang anak. And that made her very disappointed. Kaya nagpapasalamat siya sa babaeng na sa sinapupunan ni Je
Pinikit niya ang kanyang mga mata at hinilot ang kanyang sintido. She’s been laying on the bed for an hour now. Unti-unti nang nawawala ang pantal sa kanyang braso at leeg at masasabi niyang effective ang gamot na binigay sa kanya ni Beau. Irita siyang bumangon sa kama at napatingin sa vanity mirror sa kanyang harapan. She’s been contemplating whether to go down and talked to his family or stay here on their bed and wait for Beau to come back? Kanina pa kasi wala si Beau. It’s been three hours at nagsisimula nang kumagat ang dilim. “Aish!” she exclaimed. Emory got up from the bed and made some stretching movements. Nagbihis muna siya ng isang kulay beige na nighties satin saka niya ito pinatungan ng satin robe. She looked for her slippers and when she finally found it, sinuot niya ito at agad siyang naglakad palabas ng kanyang silid. Lumapit siya sa railing at tinanaw ang sala sa baba ngunit nangunot ang kanyang noo nang makitang walang tao roon. Where did they all go? She bit her
Tahimik silang umupo sa trunk ng sasakyan habang tinatanaw ang buong syudad ng Cebu. She didn’t know skies could be this enticing even during at this darkest hours. May iilang bituin sa kalangitan at lahat ‘yon kumikinang, katulad nang kung paano kuminang ang mga ilaw mula sa syudad ng Cebu. “You didn’t have to do that.” Wala sa sarili niyang lumingon kay Beau nang magsalita ito. But his eyes are staring at the city in front of them. Tinitigan niya ang mga abo nitong mga mata. His eyes looks so lifeless. It’s like napipilitan lang ito sa mga nangyayari sa buhay nito. And she can definitely relate to that. But she’s not lifeless like how he looks like right now. Ang lamig ng kanyang tinig na mas malamig pa sa simoy ng hangin ngayong gabi, ang isa sa mga nagbibigay ng rason para maramdaman niya ang lifeless vibe nito. “What do you mean? May nagawa ba akong hindi mo gusto?” she softly asked. Hindi iniiwan ng kanyang tingin ang mga mata nito. The lights coming from the city and reflec