DOS

KABANATA 2 - How To Tell Him

(Beatrix POV)

"Halfbath muna ako," sabi ni Conrad habang nakapulupot ang mga braso niya sa bewang ko. "At maaari tayong maghapunan dito sa silid ngayong gabi kung gusto mo at dahil tinatamad kang lumabas."

Tumango ako, iniisip na hindi pa niya ako tinanong kung ano ang gusto at nais ko noon. "Mukhang maganda iyan."

Narinig ko siyang naglakad palayo at nang matiyak kong nakaalis na siya, lumingon ako sa pinto ng banyo kung saan siya pumasok, kinagat ko ang ibabang labi ko. Parang wala akong ibang pagpipilian kundi ang manatili dito ngayon. Kapag nalaman niya ang tungkol sa sanggol niya, malamang na ilagay niya ako sa kumpletong lockdown. Kung tutuusin, ang bata ay bahagi ng kanyang mga plano una pa lang.

Hindi ko naman binalak pa pero iwan ko ba, pagdating kay Conrad di ako sigurado sa mga bagay bagay kahit pa patungkol sa akin.

Ako lang ang sisidlan na kailangan para mangyari ang lahat na nasa plano niya.

Naglakad ako papunta sa wardrobe, binuksan ko ito at naglabas ng ilang damit para sa gabing ito, kabilang ang isang manipis na nude na pang-itaas at komportableng silk na palda na nagpapaalala sa akin ng isang bagay mula sa gabing unang nakasama ko si Conrad. Sa ilalim ng pang-itaas, nagsuot ako ng silk rin na bra at hinila ang aking buhok hanggang sa lumugay at medyo gumulo sa ibabaw ng aking ulo. Ang mga brilyante sa aking tenga at leeg ay kumikislap sa liwanag ng kwarto, at naisipan kong tanggalin ang mga ito para lang maging komportable. Ang pagsusuot ng mga brilyante na bigay niya ngayon ay parang nakagapos sa akin, tanda na pag-aari niya ako. Parang posas, mga lubid o kukong nakabaon sa akin.

Ngunit sa isang paraan, ginawa niya ito ayon sa mga plano niya at aware naman ako in the first place.

Ang pagiging buntis ko ay hindi na mababawi at isa na sa nag-ugnay sa amin habang buhay. Hindi ko maalis sa sistema ko si Conrad Galvan. Maaari kong itulak siya palayo sa aking buhay, ngunit hindi ito gagana.

Hindi talaga uubra, kung gusto kong makita ang aking anak sa hinaharap kailangang pakisamahan ko siya. Isang bata na binuo naming magkasama. At walang makakapagpabago noon, gaano man ako kasuklam o takot sa kanya.

Humarap ako ng matagal sa salamin, nakita ko ang paninikip ng aking mga mata at ang pagkabalisa nito. Kailangan ko siyang harapin sooner or later. Hindi ko kayang iwaksi ito na para bang wala lang at magpatuloy tulad ng maaaring gawin ng ibang asawa. Ito ay mali sa napakaraming antas, at kailangan niyang malaman kung ano ang nararamdaman ko tungkol dito dahil lalaki at lalaki din ang tyan ko.

"Trix, huwag kang mag-alala magiging okay rin ang lahat," bulong ko sa sarili at nilagay ang kamay ko sa tiyan ko. "Magiging ligtas ka, anak. I'll make sure if it." Hindi ko naman naiisip na may balak si Conrad na saktan ang anak namin sa hinaharap. Palihim, umaasa akong babae siya ang panganay ko. Makikita kaya ni Conrad ang kaugnayan ng kanyang ginagawa at kung ano ang maaaring mangyari kung ipinanganak siya sa ibang klaseng pamilya?

Paanong hindi niya nakikita ang mga kapatid niya o ako doon sa babaeng iyon na kasama niyang nataksil sa akin at sa anak namin?

Nagbabanta ang mga luha sa aking mga mata at pinilit ko itong bumalik, itinuwid ang aking mga balikat, humugot ng malalim na hininga habang ginagawa kong pakalmahin ang sarili. Mas malakas ako dito at kaya kong lampasan ito. Kung nandito lang si Jessa, sasabihin niya sa akin na itaas ang noo ko at dilat ang mga mata ko. I had gotten myself into this mess by not fighting back, at kilala ko kung sino si Conrad noong nainlove ako sa kanya. Maaari kong sisihin siya, ngunit may sukat ng pagkakasala na ibinahagi ko sa kanya. Mas kasalanan ko parin, letting myself into this!

Hindi niya ako pinilit na itago ang nararamdaman ko sa kanya. Dumating na ang mga iyon, at inalagaan at kinunsenti ko sila sa halip na labanan ang mga yon.

Dahil ang pangit ng katotohanan, minahal ko nga siya kahit pa alam kong malabong mahalin niya ako kagaya ng pagmamahal ko sakanya.

Gusto kong maniwala na siya ay isang mabuting lalaki o asawa bukod sa pagiging masamang lalaki, kahit na ang lahat ay itinuro sa akin sa ibang direksyon, sa pagiging malupit niya.

Gusto kong maniwala na kaya kong ilabas kung ano ang dahilan kung bakit siya ang taong minahal ko, upang iwaksi ang masamang panig ng isip ko at subukang hubugin siya sa kung ano ang alam kong maaari siyang maging dahil yon ang nais ng puso ko. Nakita ko ito ng sarili kong mga mata. May malinaw pa sa salamin na hindi ko siya kayang baguhin!

Ngunit hindi ko matakasan ito kung ang puso ko mismo tutol sa paglayo ko. Nakakatuwang isipin na kaya kong itaboy ang lahat ng tulong upang makawala ako kay Conrad kahit gusto ko dahil ba sa takot o sa dikta ng puso ko. Binubuo si Conrad Galvan bilang isang mabuti at masama. Tanggap ko iyon pero bakit nagrereklamo ako?

Hindi ko kukunsintihin ang ilegal nannegosyo. At sa lalong madaling panahon, magkakaroon ako ng sapat na lakas ng loob para tanungin siya tungkol dito, kung kaya niya bang itigil at maging legal na sa mga bagay na nakakabuti na sana siya magtuon ng pansin, kinailangan ko ang bagong buhay kasama si Conrad para sa anak namin.

Ngunit hindi ito mangyayari ng ganong kadali. Wala akong lakas para gawin iyon. Nahihirapan na ako sa katotohanang buntis ako. At iyon ay magiging isa pang bagay na kailangan kong sabihin sa kanya bago ang iba pa. Hindi ko hayaang ang family doctor niya pa ang magsabi sakanya ukol sa anak namin, kahit na naging suportado siya sa buong check up nito di maiwasang madulas siya at makapagsabi kay Conrad.

Gusto kong marinig niya ito mula sa akin.

Kung mayroong anumang katiting na kapangyarihan na maangkin o mahawakan ko, dito ako magsisimula.

Makukuha ni Conrad ang lahat ng gusto niya, at sa pag-anunsyo ng aking pagbubuntis, ang seguridad para sa kanyang grupo na hinihiling niya noon pa man ay ito na nga nakakamit niya na.

Ano ang makukuha ko? Hindi ko pa alam. Hindi ko alam kung ano ang mga plano sa akin ni Conrad pagkatapos ipanganak ang batang ito o kung hinukay na niya ang aking libingan, handang itapon ako doon kapag wala na akong pakinabang pa sa kanya.

Humigit-kumulang dalawa at kalahating buwan akong bag-isip tungkol dito, o baka magbago ang isip niya kapag dumating ang panahong iyon. Ang pag-iisip ay sumagi sa aking isipan nang higit sa ilang beses, ngunit pagkatapos ng aking nakita na ginawa niya sa opisina, hindi na ako sigurado at mas lalong lumabo ang role ko sakanya pagkatapos manganak.

Hindi ako sigurado kung may mga piraso pa ng kanyang kaluluwa na kayang magligtas sa akin.

Gayunpaman, inilapat ko ang huling piraso ng aking serum at itinayo ang hindi nakikitang kalasag sa paligid ng aking durog na puso. Napahipo ulit ako sa tyan ko. Kaya kong malampasan ito at malalampasan ko ito lalo na ngayong may inspirasyon na ako at di na ako mag-iisa.