UNO

KABANATA 1 - Cheating Husband

(Beatrix POV)

Idiniin ko ang nanginginig kong mga kamay sa masakit kong mga mata, sinusubukan kong iwaksi ang nakita ko sa opisina ni Conrad isang oras na ang nakalipas. Hindi ito maaaring totoo. Iyon ay hindi maaaring si Conrad ang nakatayo doon, nakikipaghalikan sa isang sopistokadang babae habang ako ay naroon parang tood na nakamasid lamang at walang lakas ng loob na lumapit at sita-in sila.

Iyon ay hindi maaaring ang aking asawa, ang ama ng aking anak sa sinapupunan, na hindi nagtaas ng kahit isang daliri upang pigilan ang babaeng wagas makalingkis sakanya na akala moy isang ahas. Naiisip niya ba ako bilang aasawa niya?

Nakakasuka!

Ito ay nakakasakit at nakakapangliit bilang isang babae.

Inalis ko ang aking mga kamay at ipinagpatuloy ang aking pagiikot sa aking silid, ang aking mga kamay ay pumulupot nang mahigpit sa aking sarili. Anong gagawin ko kapag bumalik na si Conrad dito? Paano ko siya titignan sa mata at magpapanggap na hindi ko siya nakita. Ano bang karapatang meron ako upang pigilan ang mga ginagawa niya?

Kung sasabihin kong naroon ako at nakita ko ang ginawa niyang kahalayan, ano ang sasabihin niya? Itatanggi ba niya ang lahat o aminin? Medyo mahirap gawin iyon, kung isasaalang-alang ko na malinaw na nakita ko siya mula sa malayo.

Sasabihin ba niya na nagkakamali lang ako? O wala siyang sasabihin o di kaya aminin niya at sabihing "Ano naman sayo kung ginawa ko nga yon?" Mas masakit marinig yon.

Payag ba akong harapin siya tungkol dito? Nais ko mang sumbatan siya sa sa ginawa niya pero sa anong dahilan para gawin ko yon. Oo asawa niya nga ako pero di ibig sabihing may karapatan ako sakanya. Ako ay isang hamak na asawang bihag niya lamang. Ang mismong pag-iisip ay nag-alab sa aking kaluluwa, gustong bumitaw upang makakuha ako ng ilang mga sagot mula sa kanya. 

Napatigil naman ako ng away sa sarili ko. Pati ng puso ko. Pero ayaw kong aminin na mahal ko sa lalaking nakita ko kanina lang sa opisina niya pinagtataksilan ako. Parang siya mismo ang tumawag sa babaeng iyon upang samahan siya roon, at kahit na hindi ko pa siya nakitang nakipaglapit sa sinumang babae, akala ko ay magiging tapat na siya saakin at panindigang asawa niya ako kahit sa papel lamang.

Sumakit bigla ang tiyan ko.

The moment I got back to the mansion, I told Julian that he cannot tell Conrad we were there sa opisina niya an hour ago. Kailangan kong mag-isip, para makaisip ng paraan para masabi ang paksa nang hindi magmukhang kontrabida sa paningin niya at pagtatawanan ako. May maliit na parte sa akin na gustong sabihin kay Julian na ituloy ang pagmamaneho, na huwag akong ibalik sa mansyon, ngunit alam ko rin na siya ang pinagkatiwalaan ni Conrad at malilintikan siya oras na di Ako mahanap ni Conrad sa mansion. Ayaw kong madamay pa si Julian rito. 

At alam kong hindi niya ibibigay ang gusto ko na magpaiwan kung saan. Pero sinubukan ko naman.

Nag-alinlangan si Julian sa aking kahilingan, sa wakas ay sinabi niya na kung si Conrad ay tatanungin siya nang direkta kung saan ako, hindi niya magagawang magsinungaling sa kanyang amo. Ano ba sa akala ko, tutulungan ako ni Julian kahit pa ang amo niya talaga ay si Conrad?

Ngayon, hinintay kong makarating si Conrad sa mansion. Ang dapat sana ay isang masayang okasyon ay natabunan ng aking nasaksihan, at ngayon ay hinihiling ko na sana'y nanatili na lamang ako sa dilim na silid na ito kaysa sundan siya roon. Dahil sa excited akong ibalita sakanya ang natuklasan ko kaya ako pumunta roon at makasaksi ng masakit at di na nakakapagtakang pangyayari.

Ano kaya ang iisipin at mararamdaman niya kung iyong ginawa niya ay ginawa sa kanyang mga kapatid na babae o kung ako ang gumawa ng ganong kataksilan sakanya? Tatabi na lang ba siya habang pinanood kaming ng kalaguyo kong naglalampungan? Alam kong medyo nagiging sukdulan na ako sa aking mga iniisip, ngunit sa kabilang banda, iba ang sitwasyon namin bilang mag-asawa dahil I'm just his captured wife!

Pero di ko parin deserve ang ginawa niya bilang isang babaeng kinakasama niya sa kanyang kama.

Walang sinuman ang karapat-dapat na tratuhing anino lamang bilang asawa o kahit bilang babae!

Umupo ako sa kama, namumuo na naman ang pagduduwal sa tiyan ko. Maasim at naglalaway Ako! Kailangan kong harapin si Conrad tungkol dito sa kalagayan ko. Babalik siya, at kailangan kong magpasya kung ano ang dapat kong gawin at sasabihin. Sa isang banda, gusto kong sabihin sa kanya ang aking nasaksihan, para lang makita ang kanyang reaksyon, at marinig ang kanyang paliwanag, lahat ng mga maaring dahilan kung bakit niya ito nagawa sa akin at sa magiging anak niya.

Sa kabilang banda, maaari akong manatiling tahimik at magpanggap na hindi ito nangyari dahil wala naman Ako sa lugar at wala akong karapatan. Oo nga't kasal siya akin pero sa papel lang at hindi asawa ang turing niya sa akin kundi laruan lamang. Alam kong hindi ko iyon kayang gawin, gayunpaman. Hindi ko kayang ipagwalang bahala na lang ang nakita ko ngayon, at hindi ko rin kayang sumabay at umarteng walang alam sa natitirang mga araw ko dito at balewalain ang nararamdaman ko.

Hinaplos nang kamay ko ang tiyan ko, napalunok ako. Ang sanggol. Kailangan kong sabihin sa kanya ang tungkol sa sanggol na ito. Ang pagbubuntis na ito ay hindi maaaring mailihim sakanya. 

Kung tutuusin sa kataksilan niya wala na siyang karapatan sa batang ito.

Napailing at napabuntong hininga ako. Hindi. Hindi kasalanan ng anak namin, at hindi rin pwedeng ipagkait ko sa batang to ang ama niya. Karapatan niya siya. Maaaring napilitan ako sa kasal na ito, ngunit mayroon akong ideya kung anong uri ng tao si Conrad Galvan at pinili ko paring makasal sakanya.

Hindi ko lang inaasahan na magiging ganoon siya sa loob ng maikling panahon pa lamang mula noong kasal namin. Oo naman, droga, baril, at marahil kahit ilang prostitusyon sa daan. Iyon ay isa sa mga trabaho ng grupo niya. Iyon ang pangunahing pinagmumulan ng negosyo ng Mafia na katulad niya. Masama siyang tao, oo at masama rin siyang laki!

Iyon ay isang bagay na hindi ko kayang baguhin sakanya. 

Mas gugustuhin ko pang manirahan sa isang barung-barong kaysa malaman na ang mansyon na ito, ang mga damit na suot ko, at ang mga pagkain na aking kinakain ay galing sa masamang negosyo at panlalamang sa kapwa tao.

Napabuntong-hininga ako, inihiga ko ang sarili ko sa kama. May ilang taon na ang nakalipas nang pinasok ko ang mundo ni Conrad, siya ang nagturo sa akin at nagpakilala sa sarili ko na kaya ko palang gumawa ng mga bagay bagay.

Ang mga negosyo ni Conrad ay mula sa buong sulok ng mundo—sa mga lugar sa palibot ng lungsod o sa mga pribadong mamimili para sa kagaya ng grupo niya. Sa underground at black market. Alam ko babae namamahala sa ilang hideout niya ang nagtustos ng kanilang mga ginagawa para tulungan sila sa pagpapalago at allowance ng grupo. Minsan ay sinalakay pa nila ang mga ilegal na kargamento sa mismong mga barko, eroplano at sasakyan ng mga pulis at pulitiko! Maging alagad ng batas ay kasabwat sa ilegal at di mapagkakatiwalaan.

Sa huli nakiisa rin ako sa mali, nakakabighaning alok, at nakaipon ako ng napakaraming pera para sa sarili ko, kahit na nai-donate na ang ilan sa sarili kong pera nang hindi nagpapakilala bawat buwan ay may natitira parin para sa akin.

Ngunit di pa ako nakuntento sa natatamasa ko bilang trabahador ni Conrad, narito ako, nakatira kasama ang isang tao na hindi lamang sumusuporta ngunit aktibo ring nakikilahok sa kakila-kilabot na mga kalakala niya.

Hindi lang simpleng kasama niya, ako ay asawa niya na, at buntis pa sa kanyang anak.

Ano ang gagawin ko? Hindi ako pwedeng umalis, lalo na ngayon. Hinding hindi ako bibitawan ni Conrad. Hindi pagkatapos ng lahat ng sinabi at inalay niya sa akin. Ito ang gusto niya—ito ang dahilan kung bakit niya ako inasawa.

And then there was the piece of me that still cared for him, for the good side that I saw, yes I saw good side of him. Gusto ko ang lalaking nakasama ko sa kama noong mga nakaraang araw, malinaw na binabalewala ang anumang mga responsibilidad na nagnanais ng kanyang atensyon.

May ibig sabihin iyon, tama ba? Nangangahulugan iyon na may bahagi sa kanya—ang bahaging natawa sa mga corny kong biro at nanood ng mga nakakatakot na pelikula kasama ko kahit aksyon ang gusto niya. Siya noon hindi tulad ng taong nasa opisina kanina nakipagharutan sa ibang babae.

Hindi ako makapaniwala. Hindi ko lubos maidip.

Biglang bumukas ang pinto at nilingon ko si Conrad sa may pintuan. Sino pa ba ang papasok sa silid na ito? Nakasandal sa doorframe na parang isang modelo. Isang maliit na sukat ng takot ang bumalot sa akin habang sinasalubong ko ang kanyang tingin, sarado at madilim, tulad noong una kaming nagkita.

Nakita ko ang mga madaling ngiti, narinig ang mga tawa, naramdaman ang init. Hindi ito maaaring isang uri ng panaginip.

Akala ko pinagbuksan ko siya. Nagkamali ba ako?

"Umuwi ka na pala," usal ko.

"Hmmm yes," sagot niya, ang madilim at impit na boses na nagustuhan ko na pumupuno sa silid. "Mayroon ka bang maliit na paniniwala sa akin, Bea?"

Bumalik ang katangahan, nakakakilabot na pangalan na iyon. Sa kabila ng lahat, sa kabila ng nakita ko, ayaw kong maging si Bea muli. "Siyempre," pinilit kong lumabas, hindi pinapansin ang katotohanan na ang aking pulso ay palakas ng palakas.

Bea ang pangalan ko noon at Ang tawag niya. Upang takasan ang masalimuot na nakaraan, bakasakali nagpalit ako Ng pangalan bilang Trix pero bakit Bea na naman ang tawag ng lalaking to sa akin? 

Hindi dahil natatakot ako. Hindi, dahil naiimagine ko kung ano ang itsura niya sa ilalim ng mamahaling suit na suot niya, kung paano haplos ng malalaking kamay niya ang balat ko na parang marupok ako at pinapaginhawa ang bawat pananabik sa loob ko noong panahong ako pa ang Bea niya.

Ang parehong mga kamay na pagmamay-ari ng halimaw na nakatayo ngayon sa harapan ko.

Napaatras si Conrad sa doorframe, at pinilit kong huwag umatras ng dalawang hakbang nang isara niya ang distansya sa pagitan namin.

Umabot ang mga kamay niya para hawakan ang mukha ko. "I'm glad I'm finally here with you," aniya, mas mahina ang boses.

Nadurog ang puso ko. Napakasinsero ng kanyang mga salita, puno ng emosyon, kaya hindi ko napigilan nung ibaba niya ang kanyang mga labi sa labi ko at bigyan ako ng isang sensual na halik na pumulupot sa aking mga daliri sa paa. Nang maghiwalay kami, kinailangan kong ilagay ang mga kamay ko sa dibdib niya para hindi ako umangal. Ang kanyang mga daliri ay nakakabit sa aking baba at saglit, nawala ako sa aking sarili sa umiikot na lalim ng kanyang mga mata, at halos nakalimutan kung ano ang ginawa niya kanina.

Paano ako mabubuhay kasama ang lalaking ito at mamahalin ang lalaking ito, alam ko na ang alam ko ngayon?

Higit sa lahat, paano ko malabanan ang sarili ko?

Nagdilim ang mga mata ni Conrad. “What's wrong?” tanong niya, habang hinihimas ng hinlalaki niya ang jawline ko. "Anong nangyari sayo habang wala ako?"

"Wala," mabilis kong sabi, umaasang hindi niya narinig ang panginginig sa boses ko. "Naging maayos ba ang trabaho mo?" Pagiwas ko.

Inalis ni Conrad ang pagkakahawak niya sa mukha ko. "Maganda ang nangyari. Lahat ay nangyayari ay umaayon sa plano."

Ibinuka ko ang aking bibig upang sumagot, nais kong sabihin sa kanya ang aking nakita sa opisina. Ngunit sa halip, ako ay tumalikod, ang aking puso't kaluluwa ay labis na naguguluhan. Ano kaya ang sasabihin niya kapag hinarap ko siya at sabihin ang nasaksihan ko? Ano ang gagawin niya? Magagalit ba siya? Hihingi ng tawad?

Ano ang gagawin ko? Sasabihin ko ba? Magtatanong ba ako?