Chapter 47

Sa kanya ko lang naranasan ang totoong saya, pero sa kanya ko rin pala mararanasan ang tunay na sakit.

Akala ko yung sakit na naranasan ko noon sagaran na pero kulang pa pala. May isasakit pa pala. May ikadudurog pa pala ang puso kong ilang beses nang nadurog . Warm up lang pala yun para ihanda ako sa ganitong uri ng sakit, yung mas masakit pa.

Sobrang sakit ang nararamdaman ko ngayon. Literal na naninikip ang aking dibdib at parang may kutsilyong sumasaksak dito ng paulit ulit. Pakiramdam ko umabot sa kaibuturan ng puso ko.

Gusto ko lang naman sana maging masaya. Pero bakit parang ang hirap nito para sa akin. Ano ba ang naging kasalanan ko at paulit-ulit na lang akong nasasaktan? Pauulit-ulit nalang akong niyuyurakan.

Ayos na ako eh. Tahimik na ang buhay ko. Wala nang naggugulo sa amin ni Lola. Lumayo na ako sa kanya pero bumalik siya para lang pala guluhin ang tahimik kong mundo. Bakit nararanasan ko na naman ito ulit?

Hindi ko na alam kung paano ako nakalabas at nakalayo sa