Kabanata 12 Paghahanap ng trabaho

Tumawa ng malakas si Benjamin. “Matapang siya at gusto ko ‘yun!” Papuri niya.

"Nambobola siya!" pahiwatig ni Emma. "Buweno, hiniling mo ito. Patunayan mo sa amin na hindi ka isang dukha na naghahangad ng ginhawa."

Lumawak ang ngiti ni Grey. Siya ay Hercules kung tutuusin.

Ngumiti si Gray, pinakislatan sa kanila ang kanyang maayos na pagkakaayos ng mga puting ngipin. Confident naman siya kahit papano dahil napag-usapan na niya ito ni Alfred.

At sigurado siyang hahayaan siya ni Alfred na magtrabaho kasama niya hangga't gusto niya. Siya ang kanyang boss kung tutuusin.

Muli siyang tumalikod, naiwan ang mga magulang ni Avery sa upuan bago siya lumakad papasok ng bahay.

Alam niyang hindi na siya makakabalik sa kanyang bahay at kailangan niyang magpalipas ng gabi sa bahay ni Avery. Isa pa, hindi niya alam kung saan ang kwarto ni Avery, sinusunod lang niya ang kanyang instincts, kasabay ng pag-uusap ng mga maids na na-eavesdrop niya bago naglakad papasok sa sala.

Huminto siya sa harap ng pinto at kumatok dito. Ilang sandali pa bago bumukas ang pinto.

Habang papasok na si Gray, halos isara ni Avery ang pinto sa mismong mukha niya. Dahil sa kanyang bilis, nagawa niyang iwasan ang pag-atake.

Muli niyang binuksan ang pinto, kitang-kita ang galit sa kanyang mga mukha. Kitang-kita sa mamula-mula at mamaga na mukha na kanina pa siya umiiyak kahit walang katibayan ng luha sa kanyang mukha.

"What do you want? What were you trying to do?" Tumahol siya.

“Gusto kong pumasok, para matulog siyempre,” tinitigan siya nito sandali. "Bakit ka humaharang sa daanan ko?"

"Nagbibiro ka siguro kung seryoso kang naniniwala na dito ka matutulog!" Putol niya.

"Ako ang asawa mo, remember?" Paalala niya sa kanya.

Bahagyang umiling si Avery. " Hindi, Ikaw lang ang lalaking nagpawala sa akin ng karapatan bilang tagapagmana dahil sa kalokohan mo. Sinira mo ang buhay ko Gray at ayokong may kinalaman sayo!" Napaluwa siya sa galit.

"Saan ako dapat manatili kung gayon?" Nakipagtalo siya.

"Wala akong pakialam!" Putol niya. "Kahit saan pero hindi dito!" Tumango siya at galit na isinara ang pinto. Kung hindi lang malakas ang pinto ay nalaglag na ito.

Napabuntong-hininga si Gray na naaawa na sa kanya. Kasalanan niya pa rin. Nanghihinayang siya na nalasing siya. Ang gabing iyon ay isang espesyal na gabi na hindi niya malilimutan.

Lumayo si Grey sa pinto dahil may nakikita siyang ibang pinto sa kaliwa. Gayunpaman, nagkaroon na ng matapang na paglalarawan kung kanino pag-aari ang silid. Naroon sina Smith at Benjamin at ang mag-asawa.

May isa pang kwarto sa itaas na palapag ngunit para kay Lucy iyon. Bukod sa mga ito, walang ibang kwarto si Grey maliban sa gilid ng mga katulong na nasa kaliwang bahagi ng sala.

Nakahanap si Grey ng isang walang tao na silid sa pakpak ng mga tagapaglingkod. At agad siyang natulog.

Mabilis na dumating ang umaga gaya ng naiisip ni Gray. Well, gusto niyang makarating sa kumpanya ng P.K sa oras. And he would still have to go to his house since wala naman siyang dalang damit sa bahay ni Avery.

Sakto namang lumabas siya ng kwarto nang lumabas sina Benjamin at Emma.

"Anong nangyari? Sa servant room ka ba natulog?" Takang tanong ni Benjamin.

Tumawa si Emma. "Syempre, katulong naman siya hindi ba?"

Isang maikling busog si Gray. "Good morning, Mr. and Mrs. Robinson."

“Good morning,” mahinang tugon ni Benjamin.

Ikinaway ni Emma ang kanyang kamay. " Ang aga naman para sayo. Sana hindi mo makalimutan ang posisyon na hawak mo sa pamilyang ito."

Ngumiti si Grey. "Hindi ma’am pero kailangan ko nang umalis," at nagmamadali siyang lumabas bago pa sila makapagsalita.

Pumara siya ng taksi papunta sa kanyang bahay at mabilis na naligo. Nakasuot siya ng gray na sando at itim na pantalon.

Tatlumpung minuto ang layo ng P.K corporation. Nang makarating si Grey sa kumpanya, alas diyes na ng umaga.

Pagbaba ng sasakyan, si Smith ang unang taong nakita ni Grey. Lumingon si Smith at nakita rin siya, pagkatapos ay sumilay ang ngiti sa gilid ng kanyang bibig.

"Tingnan mo kung sinong nandito," pang-aasar niya habang papalapit si Grey. Sa takot na baka pumasok si Gray at hindi niya mapigilan, tinawag niya ang mga securities na nakatambay.

Ang mga mahalagang papel ay lumakad pasulong sa isang nakababahala na rate. Tinuro niya si Grey. "Huwag mo siyang papasukin. Talo siya na gustong pagsamantalahan si Alfred."

Agad na hinarang ng mga security men ang pasukan at napilitang lingunin ni Gray si Smith habang iniisip kung ano ba talaga ang nangyayari.

Lumapit si Smith sa kanya at pinunan ang espasyo sa pagitan nila. "You know what, Grey. I think you should accept the aura movelessly moving around you," angal niya. "You shouldn't try to get benefits from Alfred even if your grandfather was his friend. Just accept the fact that you are poor," tumawa ulit siya at umatras.

Bumuntong-hininga si Gray na nagagalit na. Nilabas niya ang phone niya at ida-dial na sana ang number ni Alfred nang lumabas ng kumpanya ang isang babae na naka itim na palda at puting t-shirt.

"Hello, si Jane ‘to, ang secretary ni Mr. Alfred," bati niya at lumingon sa mga security. "Pwede ka nang umalis."

Napakunot ang noo ni Smith at ibinuka ang kanyang bibig para magsabi ng kung ano-ano pero pinutol siya kaagad ni Jane.

"I'm sorry sir, pero ito ang utos ni Mr. Alfred," nakangiti niyang sabi kay Grey. "Please, sumunod ka sa’kin," tumalikod na siya at nagsimulang maglakad.

Tumingin si Grey kay Smith at napansin ang pagkabigo sa kanyang mukha. Bahagyang ngumiti si Grey bago siya sumunod kay Jane.

"Nasabi na ba sayo ni Alfred kung bakit ako nandito?" Sabi ni Gray nang makipagkita sa kanya.

Kinapa ni Jane ang leeg niya para matingnan siya saglit. Alfred? Naisip niya na nasa kumpanya si Gray para maghanap ng trabaho, pagkatapos ay nagtaka siya kung bakit napakawalang galang nito.

Hindi siya sumagot. Sa halip, binuksan niya ang pinto ng kanyang opisina at pumasok, umaasang si Grey ang susunod sa kanya.

Mabilis na sinuri ni Gray ang silid. "Sa tingin ko nararapat lang na sagutin mo ang tanong ko sayo nung nakaraan."

Kinuha ni Jane ang isang papel at lumingon kay Grey. "Sorry?" Iniabot niya ang isang papel na may nalilitong ekspresyon.

Alam ni Gray na hindi siya nito gusto pero wala siyang pakialam. Kinuha niya ang papel mula sa kanya at natuklasan na ito ay isang listahan ng mga trabaho na maaaring aplayan ni Gray.

Mukhang binibigyan siya ni Alfred ng karapatang pumili ng trabaho para sa kanyang sarili.