Kabanata 13 Pekeng cheque

Tinitigang maigi ni Grey ang listahan ngunit hindi niya maiwasan ang masamang tingin sa kanya ng secretary na para bang isa siyang insekto.

Hindi niya pinansin. Siya ay dapat na kumilos nang palihim. Mas tinitigan niya ang listahan at napagtanto na ang ilan ay naka-star.

Tumingala siya sa sekretarya at mabilis itong tumalikod para iwasan ang tingin nito.

"The starring_," hila niya, hindi talaga interesadong magpaliwanag.

"Ibig sabihin ng mga bituin na 'yon ay wala tayong bakante para dito," muli siyang tumalikod at ngumiti ng peke. "Gusto mo ba ng kape o tsaa?"

Hindi rin siya pinansin ni Gray at naramdaman niyang nanigas ang katawan niya. Parang nagalit siya.

"I will be the manager," huling sabi niya at inilapag ang file sa mesa para tumingala sa sekretarya.

"Pero," panimula niya, na may madilim na simangot sa kanyang mukha. "Nakita mo na occupied na ‘to."

"Oo nga. Tinanong kita," mahina niyang sabi.

" So, why occupy a position that has been occupied? Are you going to demote the employee?"

Saglit siyang pinagmasdan ni Grey at ibinaba ang tingin sa listahan, pagkatapos ay bumalik sa kanya. "Ikaw ba ang nag-abot sa akin ng listahan ngayon? Parang nakalimutan ko."

Saglit siyang pinag-aralan ni Jane. "Binigay ko sayo ang listahan pero…" putol niya kay Grey.

"Miss position_," inosenteng simula niya.

"Jane," mabilis niyang pagwawasto, nagalit sa kawalan nito ng pag-iisip.

Mabilis na tumango si Gray, hindi talaga interesado sa pangalan niya. Alam niyang hindi siya nito mahal at hindi rin niya mahal ang pwetan nito.

"Ikaw ang nagdala ng listahan. Dapat may dahilan kung bakit mo ginawa. I sincerely don't want to know the reason," tumayo siya. "Nakapili lang ako ng gusto ko."

Saglit siyang tinitigan ni Jane. "Very well then Mr. Grey. I will need to collect some of your information. And your office will be ready tomorrow," she gave his clothes a deep scrutiny but she didn't dare talk.

Tumango ulit si Gray at tuluyang umalis ng kumpanya. Gusto ni Smith sa labas nang makalabas siya. Kahit na, iniisip niya kung ano ang ginagawa niya doon sa sandaling iyon.

Nakahinga ng maluwag na buntong-hininga sa labas ng kumpanya, alam ni Gray na kailangan niya ng ilang bagay bilang bagong manager. Kakailanganin niyang kumuha ng ilang suit at marahil ay palitan din ang kanyang telepono.

At nangangahulugan din iyon ng paghipo sa pera na ibinigay sa kanya ni Alfred.

Nakauwi siya ng wala sa oras at kinuha ang tseke. Nasa paligid ang kanyang mga biyenan. Kaya, alam ni Gray na kailangan niyang matulog sa bahay ni Robinson nang gabing iyon. Ang masaklap ay baka sa servant quarter na naman siya matulog.

Well, kailangan niyang patunayan sa kanyang mga in-laws na siya ang pinakamahusay na manugang kailanman.

Hindi kalayuan ang bangko. Kung tutuusin, kilalang-kilala siya ng lahat ng tao sa bangko dahil lagi siyang naghahatid sa kanila.

Bukod doon, ang sumunod niyang napagtanto ay sanay na sila sa pagiging partial. At palagi silang nakikipag-usap sa kanya sa anumang oras na gusto nila.

Ito ay isang bagay na dapat masanay ni Gray, para mabuhay siyempre.

"Tingnan mo kung sino ang nakuha natin dito," pang-aasar ni Peter. Siya talaga ang number one nemesis ni Grey. Siya ay isang bangkero at mabuti, ang pangunahing tao sa paligid. Hindi siya milyonaryo pero mayaman siya sa karaniwan at may magandang hitsura.

Though, no match pa rin siya sa kagwapuhan ni Grey. Ang kailangan ni Gray ay pera.

"Hi," sagot ni Grey at naglakad palapit habang hawak ang tseke.

"Bakit wala kang uniform ngayon?" Pang-aasar ni Jessica at sumulyap sa kanya.

Pinilit ni Grey na hindi mapakali habang naglalakad palapit kay Peter. "Kailangan kong mag-withdraw ng pera."

"Nasa counter?" Nagtaas ng may pag-aalinlangan si Peter. Umirap si Grey at hindi man lang sumagot. "Alam mo bang malaking halaga lang ng pera ang na-withdraw sa counter?"

"Hindi ako aalis dito…" sabi niya pero agad itong naputol ng tawa ni Jessica.

"Nakakatawa talaga si Grey, malay mo lang ba?" Binalik niya ang tingin sa customer na nasa harapan niya.

Tumingin si Grey kay Jessica, pagkatapos ay bumalik kay Peter. "I'm demanding to see your manager kasi napakalaki ng pera ko para ilagay sa counter," ungol niya.

"Ito ba ang Walt Disney?" Tumawa ulit si Peter. "You are fucking making me laugh. I haven't really laughed this morning," pang-aasar niya pa.

Panibagong ulos ng inis ang naramdaman ni Gray. Palagi siyang ibinababa ng mga tao saan man siya magpunta. Parang wala silang nakitang maganda sa kanya.

Hindi, sila ay masyadong bulag upang makita na siya ay Hercules.

"Peter, dalhin mo ako sa opisina ng manager kung hindi ay hahanap ako ng paraan doon!" Banta niya ng mahina.

"Hindi na kailangan. Hayaan mo lang akong suriin ang iyong tseke, ayokong magkaroon ng problema kung nakikipaglaro ka sa amin." Nanunuya si Peter.

"Sige lang. Tikom mo lang bibig mo." Sagot naman ni Gray.

Kinuha ni Peter ang tseke sa kanyang posisyon, bagama't alam niyang imposibleng may ganoong kalaking pera si Grey, dapat niyang suriin ito.

“Ah Ha! Hindi mahanap ang isang account? Talagang peke!" Sigaw ni Peter, imposibleng wala siyang authority para mahanap ang account na ito, kaya ang possibility lang ay peke ang tseke.

Alam niyang talunan si Gray simula noong araw na nagsimula siyang magtrabaho bilang delivery man. Nabalitaan pa niyang ulila na siya. Kaya, hindi kailanman makapag-isip ng mataas si Peter sa kanya kahit kaunti.

"Ngayon, mayroon bang sasabihin, talunan?" Ngumisi si Peter, naghintay ng ilang sandali at pinunit ang tseke.