Chapter 4

Hanggang sa matapos sa pagkain at makabalik sa trabaho ay iyon pa rin ang laman ng isip ko. Tuloy ay madalas akong mapuna ng mga kasamahan ko. Para makaiwas sa pagtatanong nila ay parati akong humahanap ng magagawa. At laking pasasalamat ko nang sa ikapitong oras ko sa trabaho ay ilipat muli ako ng department. Ibinalik na ako sa OB secsion kaya ang galak sa puso ko ay ganoon na lang.

Sa lahat ng department sa ospital ay ito talaga ang pinaka-gusto ko. Hindi matawaran ang saya ko sa tuwing may isang bata ang maipanganganak ng ligtas at malusog. Minsan nga ay talagang napapaluha pa ako kapag dadaan sa hirap ang ina at sa huli ay mapagtatagumpayan niyang ilabas ang kaniyang anak. Ayon tuloy at madalas akong tuksuhin na parang ako daw ang nanganak kung makaluha ako.

“Wala munang uuwi, guys!” malakas na sambit ng head nurse pagpasok niya sa nurse quarters. Ang lahat ng naka-duty ay pare-parehong naka-upo at nagkakape pagkatapos ng nakakapagod na shift. Ala-una na nang madalin