Savina Pov"D-Desmon. Bakit nandito ka na? Hindi ba't mamayang gabi pa kayo uuwi ng aking ama?" nanlalaki ang mga matang tanong ni Allana kay Desmon na biglang dumating at pinigilan ang tangkang muling paghagupit ng babae sa katawan ko."Sino ang nagbigay sa'yo ng karapatan para saktan ang aking alipin, Allana?" madilim ng mukha na tanong ni Desmon kay Allana habang hawak ng mahigpit ng isang kamay ang latigo ng babae na muntik nang maging sanhi ng aking katapusan sa mundong ito. "Kung hindi pala ako bumalik ng maaga ay hindi ko makikita kung ano ang ginagawa mo sa aking alipin. Muntikan mo na siyang mapatay," sigaw ni Desmon na pulang-pula ang mukha sa matinding galit. Sa unang pagkakataon magmula nang makilala ko si Desmon ay ngayon ko pa lamang siya nakitang nagalit ng ganito katindi. Nakakatakot ang kanyang hitsura. Para siyang papatay ng kanyang kalahi anumang oras. Nakakatakot man siyang magalit ay may bahagi naman ng aking puso na tila natutuwa na nagagalit siya kay Allana dah
Savina PovNagdadabog ako habang naglilinis ng bagong bahay na pinagdalhan sa akin ni Desmon. Hindi lang pala sa mundo namin may malaki siyang mansion dahil kahit dito sa mundo ng mga tao ay mayroon din pala siyang malaking bahay. At akala ko ay hindi na niya ako gagawing alipin dahil wala na kami sa mansion niya iyon pala ay wala rin ipinagkaiba. Alipin pa rin niya ako.Tatlo ang mga kasama sa bahay namin dito. Isang tagaluto at dalawang tagalinis ng bahay at ako ang pang-apat. Mas malaki ang mansion niya kaysa sa bahay niya rito sa mundo ng mga tao pero mas gusto ko rito. Kaunti lamang ang pakikisamahan kong tao at hindi ko na kailangan pang umiwas kay Allana. Hindi rin masasama ang ugali ng mga aliping kasama ko kaya magiging maayos ang pagtira ko sa bahay na ito. Sa totoo lang ay okay lang sa akin kahit na maging alipin pa rin niya pero ewan kung bakit naakakaramdam ako ng inis. Siguro dahil alipin pa rin ang tingin niya sa akin."Napapansin ko na kanina mo pa pinupunasan ang vase
Savina PovWalang imik si Desmon habang nasa loob kami ng kotse niya ay nagbibiyahe pabalik sa bahay niya. Bagama't hindi siya nagsasalita ay dama ko ang kinikimkim niyang galit sa kanyang dibdib. Siguro ay nagalit siya dahil bigla na lamang akong umalis nang hindi nagpapaalam sa kanya. At hindi na ako magtataka kung paano niya ako natagpuan dahil alam ko naman na dahil iyon aa bracelet kong suot.Suwerte rin ang biglaang pagdating ni Desmon dahil hindi ko kailangang gamitin pa ang aking kapangyarihan para ipagtanggol ang aking sarili laban sa dalawang kidnapper.Pagdating namin sa bahay niya ay agad niya akong hinila papunta sa aking kuwarto. Nag-aalala namang sinundan kami ng tingin nina Verna at Darla. Tiyak na kinakabahan ang dalawa para sa akin lalo pa at nakikita nila ang galit na anyo ng kanilang boss.Pagkapasok namin sa loob ng aking kuwarto ay agad akong isinalya ni Desmon papunta sa ibabaw ng kama. "Ano ba ang problema mo? Hindi ba tayo maaaring mag-usap nang hindi mo ako
Allana Pov"Hanggang ngayon ay wala pa rin kayong balita kung nasaan si Savina?" galit na sigaw ko sa mga alipin na inutusan ko para hanapin si Savina. Galit na ipinagtatapon ko ang mga bagay na nakikita ko sa loob ng sala ng bahay namin. Mahigit isang Linggo ko nang ipinapahanap sa mga alipin si Savina ngunit bigo silang makita ang babaeng iyon. Hindi ko alam kung saan siya dinala ni Desmon nang araw na iniligtas niya ito sa aking mga kamay. Kaya mahigit isang Linggo na rin na palaging wala ako sa mood. At ang mga alipin na nagsisilbi sa akin ang napagbubuntunan ko ng aking galit kay Savina. Hindi ako papayag na hindi ko siya mahanap at mapatay. At lalong hindi ako papayag na agawin niya ang puwang ko sa puso ni Desmon.And speaking of Desmon, hindi ko alam kung ano ang nakita niya kay Savina na isang alipin at tila pinagkakainteresan niya ito. Kung kagandahan lang naman ang pag-uusapan ay di-hamak namang mas maganda ako sa kanya. At anak pa ako ng kanyang beta at marami akong abilit
Savina Pov Medyo matagal din kaming hindi nagkita ni Julie kaya tila walang katapusan ang kuwentuhan namin. Nalaman ko mula sa kanya na protektado ni Desmon ang village nila kaya wala nang mga taong-lobo na nagtangkang umatake pa sa kanilang village. Kapag bumalik na ako sa bahay niya ay kakausapin ko siya tungkol sa mga nalaman ko kay Julie. Napasarap ang kuwentuhan namin ni Julie kaya hindi ko namalayan ang paglipas ng oras. Nagulat na lamang ako nang makita kong madilim na pala sa labas ng bahay nila. "Kailangan ko nang bumalik sa bahay ni Desmon, Julie. Tiyak na pagagalitan na naman niya ako dahil umalis ako ng walang paalam," paalam ko sa kaibigan ko. Nakangiting tumango siya sa akin. "Natutuwa akong malaman na magaling ka nang gumamit ng kapangyarihan mo, Savina. Ngayon ay hindi na ako masyadong mag-aalala sa'yo dahil alam ko na kaya mo nang ipagtanggol ang sarili mo. At saka, sa tingin ko ay hindi naman masama si Alpha Desmon. Baka hindi rin ang kanyang ama ang totoong pumat
Savina PovHindi ko mapigilan ang mapatitig sa guwapong mukha ng lalaking tumulong sa akin para para lubayan ako ng dalawang lalaking lasing na lumapit sa akin kanina. Walang duda na guwapo siya ngunit hindi ako nakaramdam ng pagbilis ng tibok ng aking puso katulad ng nararamdaman ko kay Desmon. At iisa lamang ang ibig sabihin ng nararamdaman kong ito para kay Desmon. May nararamdaman akong pagtingin sa kanya. Ang tanong, may nararamdaman naman kayang pagtingin sa akin si Desmon?"Miss, are you okay? Natakot ka ba sa dalawang lasing na iyon? Huwag kang mag-alala dahil hindi ka na nila babalikan pa," kausap sa akin ng guwapong lalaki nang lapitan niya ako. Mukha naman siyang mabait kaya bahagya ko siyang nginitian."I'm, okay. Salamat sa ginawa mo kanina," pasasalamat ko sa kanya."Wala iyon. Ako nga pala, si Donny. How about you? What's your name? Kung okay lang sa'yo na sabihin sa akin ang pangalan mo," friendly ang pagkakangiti na sabi pa niya sa akin."Savina. Savina ng pangalan ko
Savina PovMabigat ang dibdib ko habang nakatingin sa dalawang tao na masayang nag-uusap habang nagluluto sa kusina. Tinuturuan ni Desmon ang babae na magluto at panay naman ang hagikhik nito na tila ba nakakatawa ang sinasabi ni Desmon. Masyadong engrossed ang dalawa sa kanilang ginagawa kaya hindi nila napansin ang aking presence. Wala silang kaalam-alam na kanina pa ako nakatingin sa kanilang dalawa at para bang dinikdik ng bato ang aking puso. Sa kabila ng galit na ipinapakita ko kay Desmon ay nareliazed ko ngayon na mahal ko pala siya. Kaya kakaiba ang nararamdaman ko sa kanya dahil hindi lamang espesyal ang nararamdaman ko sa kanya kundi dahil talagang mahal ko siya. Hindi ko alam kung kailan at paano nag-umpisa ang nararamdaman kong ito para sa kanya. Basta na-realized ko na lamang na mahal ko siya.Hindi ko na kayang makita si Desmon na masaya sa kasama ang ibang babae kaya pinili ko na lamang na talikuran sila. Akmang tatalikod na ako nang bigla namang lumingon sa kinatatayua
Savina Pov"Huwag ka nang umiyak, Savina. Hayaan mo na lang si Desmon. Isipin mo na lamang na makakabuti ang pag-alis mo sa bahay niya. At least ngayon ay malaya ka na mula sa kanyang mga kamay," sabi sa akin ni Julie habang umiiyak ako. Marahan niyang hinahagod ng kanyang palad ang aking likuran habang nakadapa ako sa ibabaw ng kanyang kama. Pagkatapos kong umalis kanina sa bahay ni Desmon ay sa bahay nina Julie agad ako nagtungo. Saan pa nga ba ang pupuntahan ko kundi sa bahay lamang ng kaibigan ko."Hindi ko alam na ganito pala kasakit, Julie. Na masasaktan ako ng ganito," umiiyak pa rin na sagot ko sa kanya. Hindi ko alam na malalim na pala ang nararamdaman kong pagtingin sa kanya."Ganoon talaga ang pag-ibig, Savina. Hindi palaging masaya. Hindi ba't parang kalabaw na umaatungal ako dati nang mabigo ako sa aking first love? Pero tingnan mo ako ngayon. Masaya na ako kahit wala akong love life."Tama si Julie. Grabe ang iyak niya noon dahil sa pagkabigo niya sa kanyang first love n