Chapter 3

Amara POV

Hawak ako ng isa sa mga tauhan ng babaeng nasa harapan namin.

"Jane, ano ba ang binabalak mo?"

"Patayin ang babaeng iyan. Mamatay din naman iyan. Unahan ko na si ama!"

"Jane, magagalit si ama."

"Wala akong pakialam. Gusto kong mawala sa landas ko ang babaeng iyan. Dahil balakid siya sa pag-iisang dibdib namin ni Marcus."

Napatawa ako.

"Kung gusto mo pa lang makasal sa asawa ko, bakit hindi siya ang kinuha mo," taas kilay kong sambit.

"Alam mo bang nang dumating ka ay nawala na ang atensyon ni Marcus sa akin. Dapat ay sa susunod na kabilugan ng buwan ay magpapakasal na kami. Ngunit alam ko, nagdadalawang-isip na si Marcus, dahil nandyan ka!" sigaw nito.

"Hehe, kahit na wala ako. Alam ko hindi ka papakasalan ni Marcus. He still love me."

Galit niya akong tinignan. Itinutok niya sa akin ang baril na hawak niya.

"Go, kill me. Kung iyan ang makakapagpaligaya sa iyo."

"Subukan mo, Jane! Magkakamatayan tayo dito."

Sabay naming nilingon si Marcus. Kasama nito ang mga tauhan nito.

"Talagang papatayin mo ako, Marcus? Dahil sa babaeng iyan."

"Bihag ko siya, Jane. Ako lang ang may karapatang saktan siya. Kung magpupumilit. Tapusin na natin ito."

"Marcus. . ."

Lumapit sa akin ang isa sa tauhan ni Marcus, upang kuhain ako. Hinila ako nito papalapit sa kinatatayuan ni Marcus. Ibinaba ni Marcus ang baril nito. Pero ang mga tauhan nito ay nanatiling nakaumang ang mga baril, sa kinatatayuan ng babaeng tumangay sa akin kanina.

"Halika na, Amara nang makapagpahinga ka."

Hinawakan ni Marcus ang balikat ko, inalalayan niya ako.

"I am sorry, Amara. Kailangan na kitang itakas dito. Kahit wala ng tulong ni Devon."

"Di ba masyadong delikado, Marcus?"

"Kung magtatagal ka pa dito, baka sa susunod ay bangkay ka na talaga. Kilala ko si Jane. Hindi siya titigil, hangga't hindi ka namamatay."

"Talagang baliw siya sa iyo, Marcus."

"Pero hindi ko siya mahal. Ikaw ang mahal ko."

Niyakap ako ni Marcus. Kahit na masama ang loob ko sa kanya ay alam kong mahal ko si Marcus.

"Bukas ng gabi. Aalis tayo, sa ngayon ay magpahinga ka muna."

"Okay."

Nang makarating na kami sa bahay ni Marcus ay pumasok na ako sa kwarto.

"Amara, bukas ng gabi ay may sasalubong sa iyo sa patag. Kakausapin ko si Matias, ngayon. Tatawagan ko siya. Kailangan mong makaalis bukas."

Hindi ko alam kong ano ang gagawin ko. Ayaw kong umalis, pero alam ko na hindi makakagalaw si Marcus pag nandito ako.

Lumapit sa akin si Marcus. "Wag kang mag-alala, Amara. Tatapusin ko lang ang misyon ko na ito. Babalik ako sa iyo."

Hinawakan nito ang pisngi ko. Niyakap ako.

"Magiging maayos din ang lahat, Amara."

Kinabukasan ay naghahanda na ang mga tauhan ni Marcus. Dahil sabi ng isa sa tauhan ni Marcus. Pagsapit ng gabi ay aalis na kami.

Nang sumapit ang gabi ay naghahanda na kami sa pag-alis.

"Halika na, Amara."

Hawak ni Marcus ang kamay ko. Habang binabaybay namin ang daan, papuntang patag. Hindi pwedeng sa umaga kami aalis. Dahil baka mahuli nila kami.

Habang nasa paglalakbay kami ay nakita ko ang mga tauhan ni Marcus. May dala itong mga baril.

"Pahinga muna tayo. Ilang oras na din tayong naglalakad."

Umupo ako sa isang ugat ng kahoy.

"Kumain ka muna."

Tinignan ko ang pagkain na ibinigay ni Marcus sa akin.

"Pwede bang mag-usap muna tayo?" tanong ko sa kanya.

"Oo naman."

Pumunta kami sa malayo. Iyong hindi kami makikita ng mga tauhan nito. Pagkalayo namin ay agad ko siyang niyakap.

"Bakit, love?" masuyo nitong sambit sa akin.

Lumayo ako sa kanya, tumingkayad ako ay hinalikan ko ang kanyang labi. Ikinawit ko sa batok nito ang aking dalawang braso. Noong una ay magkadikit lang ang aming mga labi. Pero kalaunan ay hinapit nito ang baywang ko ay iginalaw ang mga labi nito. Hinalikan niya ako ng sobrang pusok.

Isinandal niya ako sa may puno. Habang magkahina ang aming mga labi. Puno ng pagmamahal, mananabik ang bawat halik ba ibinibigay nito sa akin.

Bumaba ang labi nito tungo sa aking leeg. Binuhat ako ni Marcus ay isinandal muli sa katawan ng puno.

"Hmm. . ."

"Shh. . . Lower your voice. Baka marinig nila tayo."

Ibinaba akong muli ni Marcus at tinanggal nito ang suot kong panty. Naka bestida lang kasi ako. Kaya easy access nito ang nasa pagitan ng hita ko.

Hinawakan ko naman ang pantalon ni Marcus at hinubad hanggang tuhod ang pantalon nito. Kasama ang panloob nito. Binuhat niya akong muli. Isinandal sa katawan ng puno. Hinalikan nito ang aking nakaawang na mga labi.

Hindi ko mapigilan ang umungol ng mahina ng maramdaman ko ang pagkalalaki nito na tumutusok sa pagkababae ko.

Isang iglap lang ay naging isa kami. Gaya noong nasa kubo kami ni Marcus at para bang ito ang una naming pagni-niig. Nasasaktan pa rin ako. Dahil siguro sa laki ng pagkalalaki ni Marcus.

Gumalaw ito noong una ay dahan dahan. Hanggang sa bumilis ang bawat galaw nito. Itinago ko sa leeg ni Marcus ang mukha ko. Upang pigilan na umalpas ang ungol ko. Dahil sa sarap na nalalasap ko. Mabilis na gumalaw si Marcus. Para bang may hinahabol ito.

Gusto kong umungol ng malakas. Ngunit alam ko na maririnig kami ng mga kasamahan ni Marcus.

"Marcus. . ."

Panay ang tawag ko sa pangalan nito. Pag may natatamaan ito sa loob ko. Napakapit ako ng maigi kay Marcus.

"Marcus, I am near. Faster, love. Faster!"

Hanggang sa labasan na kaming dalawa.

"Ahh!" impit na ungol ko.

Hinihingal kaming dalawa. Nang makabawi na si Marcus ay ibinaba niya ako. Pinupasan ng dalang panyo nito ang pagkababae ko at pagkalalaki nito. Bago itapon ang panyo sa kung saan.

Isinuot na nito sa akin ang panty ko, at isinuot naman nito ang brief at pantalon nito.

"Hintayin mo ako, Amara. Babalik ako sa iyo. Tandaan mo iyan."

Bumalik na kami sa mga kasamahan ni Marcus.

"Tayo na. Upang makabalik agad tayo sa nayon."

Nagsimula na kaming maglakad ulit. Alam ko malapit na kami sa bukana. Malapit na ring mawalay ako kay Marcus.

Huminto si Marcus. "Ihahatid lang kita kay Matias. Hindi ako pwedeng magtagal. Baka mahalata nila na wala kami doon."

Tango lang ang tanging naisagot ko. Hinawakan ko ang pisngi nito.

Nakarating na kami sa bukana. Paglabas namin ay nandoon na si Matias. Mag-isa lamang ito.

"Marcus," sambit nito. Nang makalapit na kaming dalawa ni Marcus. "Mabuti at ligtas ka, Amara," napatingin ako sa kay Matias.

Ngiti lang ang tanging naisagot ko sa kanya.

Humarap ako kay Marcus. Niyakap ko siya at hinalikan ang mga labi nito. Matagal ang pinagsaluhan naming halik. Wala akong pakialam kong may nakatingin man sa amin.

Nang mahiwalay kami ay hinawakan ko ang pisngi nito.

"Mag-iingat ka. Aantayin kita, Marcus! Maghi-hintay aki sa iyo."

Pinagdikit ko ang aming noo. "Antayin ko ako."

"Oo."

Tumalikod na si Marcus. Lumingon muna ito sa akin. Bago ito tuluyang nawala sa dilim. Tumulo ang mga luha ko. Dahil alam ko, walang kasiguraduhan na babalik ito sa akin.